روزهای انتظار
ادمین 1
امام دوازدهم(ع) که همنام پیامبر اکرم (ص) هستند، غیبتی طولانی دارند و ظهورشان منوط به اراده خداوند متعال و تحقق شرایط ظهور است. حضرت مهدی (عج) در چنین روزی در نیمه شعبان 255 یا 256 قمری به عنوان آخرین امام از سلسله ائمه اطهار(ع) در خانه امام حسن عسکری (ع) متولد شدند.
حضرت مهدی(عج) پس از تولد حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر بزرگوارشان به صورت نیمه مخفی زندگی کردند. پس از شهادت پدرشان در 260 قمری، دوره غیبت صغری آغاز شد و تا 329 قمری ادامه پیدا کرد. در این دوره ایشان از طریق چهار نایب به اداره امور مردم می پرداختند و پس از این دوران تا زمانی که خدا مصلحت بدانند، دوره غیبت کبری و دوره انتظار است.
با آغاز غیبت کبری در سال 329 ق، ارتباط مردم با امام زمان(عج) از راه نایبان خاص نیز پایان یافت. حضرت مهدی(عج) در آخرالزمان ظهور می‌کند و به همراه یارانش حکومتی جهانی برپا می‌سازد و دنیا را که پر از ظلم و ستم شده ، آکنده از عدل و داد می‌نماید. در روایات اسلامی، توصیه مسلمانان به انتظار فرج مورد تأکید فراوان قرار گرفته و شیعیان این روایات را به معنای انتظار ظهور امام زمان(عج) می‌دانند. روایات بسیاری از ائمه درباره زندگی، غیبت و حکومت ایشان نقل شده و کتاب‌های حدیث فراوانی با هدف نقل این روایات نوشته شده. علاوه بر کتب حدیث، آثار بسیاری تألیفی و تحلیلی نیز درباره حضرت ولیعصر(عج) نگاشته شده است.
میلاد با سعادت منجی عالم بشریت، حضرت مهدی موعود(عج) مبارک باد
