بوشهر، محروم ترین استان در زیرساخت های درمانی

بوشهر، محروم ترین استان در زیرساخت های درمانی

امروز که عین الهی وزیر بهداشت در فصل خوش آب و هوای استان وارد بوشهر شده، اگر متولیان استان فراتر از شعار و حرف دلسوز مردم هستند؛ باید رتبه تاسف برانگیز استان از نظر زیرساخت های بهداشت و درمان یادآوری شده و از وی برای همکاری در مسیر جبران آن استمداد شود، وگرنه هرچیزی غیر از این باشد، سفرهای وزرا و مسئولان دولت به بوشهر حکایت نشستن، گفتن و برخاستن است و دیگر هیچ!

استان بوشهر هرچند از نظر تامین منابع درآمدی کشور کشور جزو ثروتمندترین استان های کشور محسوب می شود، اما در زیرساخت ها و نیازمندی های اولیه جزو مناطق فقیر به حساب می آید که یکی از نشانه های آن در حوزه بهداشت و درمان است.

سالهاست بوشهری ها به دلیل نبود متخصصان حاذق در بسیاری از رشته های پزشکی، دردسرهای جاده و هزینه های جانبی آن برای سفر به استان های همسایه را به جان می خرند، موضوعی که عقب ماندگی های تاریخی در حوزه درمان بوشهر باعث آن می باشد.

امروز که عین الهی وزیر بهداشت در فصل خوش آب و هوای استان وارد بوشهر شده، اگر متولیان استان فراتر از شعار و حرف دلسوز مردم هستند؛ باید رتبه تاسف برانگیز استان از نظر زیرساخت های بهداشت و درمان یادآوری شده و از وی برای همکاری در مسیر جبران آن استمداد شود.

براساس گزارش مرکز آمار ایران از شاخص های اقتصادی، اجتماعی استان های کشور، بوشهر در شاخص تعداد تخت های بیمارستانی به هر 10 هزار نفر جمعیت، رتبه شرم آور 29 را به خود اختصاص داده و در میان سه استان آخر کشور قرار گرفته است.

همچنین همین گزارش نشان می دهد که بوشهر در شاخص های بهداشتی درمانی مرتبط با روستاها که می تواند از مؤلفه  های عدالت اجتماعی به حساب بیاید نیز وضعیت مناسبی ندارد.

به طور مثال نسبت تعداد مراکز بهداشتی و درمانی روستایی به هر ده هزار نفر جمعیت روستایی برای بوشهر 0/84 (زیر یک درصد) است و استان ما از این نظر در جایگاه 29 کشور قرار دارد

رکود در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

از آنجا که وزارت بهداشت در کشور به عنوان متولی حوزه بهداشت و  درمان شناخته می شود، متاسفانه دوره ریاست سعید کشمیری با رکود پروژه های بیمارستانی استان همراه بود، حتی سال پیش از شیوع کرونا که عملا برنامه های مطرح شده و در دست پیگیری در دوره ریاست دکتر علیرضا رییسی هم برای رسیدن استان به شاخص کشوری تخت های بیمارستانی ناکام ماند و رها شده.

از سویی، بخشی از ظرفیت توسعه زیرساخت های بهداشت و درمان استان با کمک بخش خصوصی می باشد که طی این سالها هرآنچه درباره مواردی نظیر بیمارستان خصوصی در استان رسانه ای شد، در خوشبینانه ترین شرایط به حصارکشی دور زمین هایی منجر شده و عملا به نتیجه نرسیده است.

به هرحال باید مطالبه اصلی از وزارت بهداشت توجه به عقب ماندگی استان خصوصا در تخت های بیمارستانی باشد تا به تناسب آن تجهیزات و نیروی متخصص هم تامنی و تربیت شود، وگرنه هرچیزی غیر از این باشد، سفرهای وزرا و مسئولان دولت به بوشهر حکایت نشستن، گفتن و برخاستن است و دیگر هیچ!