حضور پررنگ بانوان راننده اتوبوس در شیراز

حضور بی‌بدیل بانوان در شغل‌ها و زمینه‌های مختلف اجتماعی ثابت کرده است که هر بانویی می‌تواند به آرزوی دیرینه کودکی‌اش ورود کند حتی اگر مانند رانندگی اتوبوس، به‌عنوان شغلی مردانه شناخته شده باشد.

به گزارش فارس، در ایستگاه اتوبوس نشسته بودم، نسیم خنکی چهره ام را نوازش می کرد، خزان پاییزی با آن رنگ و لعاب گرم و جذاب مرا به خود جذب کرده بود، در همین حوالی اتوبوس به ایستگاه رسید، هنگام سوار شدن؛ دیدن راننده که یک خانم خنده رو و مهربان بود مرا خوشحال کرد و البته به فکر فرو برد. 

به حضور پر رنگ بانوان در عرصه های مختلف جامعه اندیشیدم، به اینکه امروزه آمار قابل توجهی از کسب و کارها ازآنِ بانوان شده و قدم در مسیرهای سخت و سهلی گذاشته اند که کمتر بانویی به آن ورود می‌کند و برای رسیدن به آرمان‌های دیرینه کودکی شان و کسب روزی حلال خالصانه و شرافتمندانه تلاش می‌کنند.  

تمام این اندیشه‌ها باعث شد تا کنجکاو شوم بیشتر با این بانوی راننده و سایر همکاران بانویش همکلام شوم، بعد از پیگیری های لازم با چهار بانو، ثریا حسینی، ناهید مصلی نژاد، فاطمه بازیار و هانیه شفیعی که راننده اتوبوس درون شهری شیراز هستند آشنا و هم‌صحبت شدم. 

ثریا حسینی، بانویی ۴۵ ساله است؛ از سال ۸۷ وارد سازمان تاکسیرانی و اتوبوسرانی شده و در حال حاضر در خط ۷۳ فعالیت می‌کند، او در گفتگو با خبرنگاران مشوق اصلی خود را پدر و همسرش دانست و گفت: از کودکی کنار دست پدرم بودم و با توجه به شرایط سختی که داشتم، برایم مقدور نبود ادامه تحصیل بدهم، بنابراین کارهای مختلف از جمله لوله کشی، کشاورزی، ساختمان سازی و بافندگی را از پدرم آموختم و در سال ۹۲ بافنده برتر شهرمان شدم؛ در واقع او مشوق اصلی من بود و بعد از آن همسرم حمایتم کمک کرد تا بتوانم درسم را ادامه دهم. 

وی ادامه داد: در سن ۱۸ سالگی گواهینامه ام را دریافت کردم و از آنجایی که علاقه مند به رانندگی بودم؛ راننده اتوبوس شدم، در حال حاضر از شغلم بسیار راضی هستم و بازخورد خوب مردم حال من را بهتر می‌کند. 

ناهید مصلی نژاد، بانوی دیگری است که با او هم‌کلام می‌شوم، او بانویی دهه هفتادی و کم‌سن ترین راننده درون شهری استان فارس است که در حال حاضر در خط ۶۰ و ۵۰ فعالیت می‌کند. 

وی درباره علاقه اش به رانندگی گفت: همیشه به رانندگی علاقه مند بودم و خوشبختانه پدرم به خوبی من را در این زمینه راهنمایی می‌کرد و روز به روز  در این راه موفق تر می‌شدم. 

مصلی‌نژاد افزود: از سال ۹۱ رانندگی می‌کنم؛ابتدا پایه ۳ گرفتم، دوسال بعد پایه دو و دوسال بعد پایه یک گرفتم، در واقع اولین خانمی بودم که زیر ۶ سال سه تا گواهینامه را داشتم. 

او ادامه داد: مردم وقتی یک راننده خانم در اتوبوس می‌بینند، اکثرا تعجب می‌کنند اما بیشتر بازخورد مثبت نشان می‌دهند و من را تحسین می‌کنند؛ همه اینها انگیزه ای می‌شود تا من بهتر راهم را ادامه دهم. 

مصلی نژاد با بیان اینکه این شغل مشکلات و سختی های فراوانی دارد هم گفت: از آنجایی که من علاقه زیادی به شغل رانندگی دارم، هیچگاه اجازه نمی‌دهم مشکلات باعث خستگی من در این مسیر بشود. 

بانویی بعدی که با او گفتگو می‌کنم، فاطمه بازیار ۳۷ ساله است که به عنوان سرپرست خانواده ۲ سالی می‌شود که شغل رانندگی اتوبوس را برای کسب روزی حلال انتخاب کرده است. 

او با اشاره به اینکه مشوقی نداشته است گفت: مشکلات زندگی باعث شد رانندگی را به عنوان شغل انتخاب کنم و در حال حاضر در خط ۲۲ مشغول به فعالیت هستم. 

وی در ادامه با اشاره به برخی ازبازخوردهای مردم نسبت به راننده خانم ادامه داد: متاسفانه بعضی از مسافران احترامی به ما رانندگان نمی‌گذارند و باعث دلخوری می‌شوند، ای کاش با رفتاری خوش باعث دلگرمی ما می‌شدند. 

هانیه شفیعی آخرین بانویی است که با او گفتگو می‌کنم، او ۴۳ سال سن دارد و در این حرفه فعالیت می‌کند. 

وی به عنوان بانویی که هیچ حامی در این راه نداشته است، گفت: از کودکی اکثر فامیل ماشین سنگین داشتند و من زیاد با آنها سر و کار داشتم و به رانندگی علاقه زیادی پیدا کرده بودم اما به دلیل محدودیت هایی که وجود داشت و خانواده این شغل را برای من بد می‌دانستند نمی‌توانستم به آرزوی کودکی‌ام، برسم. 

او افزود: زمانی که بزرگ شدم برای گرفتن گواهینامه پایه یک اقدام کردم و خوشبختانه ۶ سالی می‌شود که در شغل مورد علاقه ام مشغول به کار هستم. 

شفیعی با اشاره به اینکه در سال ۹۶ به عنوان راننده نمونه شناخته شد، اظهار داشت: خوشحالم که این شغل را دارم، رانندگی به من حس خوبی می‌دهد و دوست دارم فرد مفیدی برای جامعه ام باشم. 

او با اشاره به مشکلات شغلش گفت: یکی از مشکلات ما رانندگان اتوبوس این است که بیمه نیستیم و از دیگر مشکلات اینکه بعضی از ایستگاهها در مکان مناسبی احداث نشده‌اند، با وجود تمام مشکلات و سختی‌ها؛همیشه سعی کردم به مسافران احترام بگذارم و حتی هنگامی که مسافری با ویلچر دارم؛ خودم شخصا پیاده می‌شوم و کمک می‌کنم تا سوار شود. 

خوشبختانه بانوان در چند سال اخیر به خوبی توانسته اند در عرصه های گوناگون بدرخشند، اما آنچه در این میان مهم است؛ کمک و حمایت مسئولین و مردم از این بانوان توانمند است و باید خاطر نشان کرد برخی از بانوان علاوه بر پیگیری علاقه شان، علی‌رغم حمایت نشدن‌ها در شرایط سخت فعلی نان‌آور خانواده هستند.