رهبر معظم انقلاب: بدون رشد اقتصادی کار کشور پیش نمی‌رود
شنبه ۲۲ بهمن تاریخی بود؛ به ملت ایران اظهار تعظیم می‌کنم
ادمین ۵
در آستانه سالروز قیام تاریخی مردم تبریز در 29 بهمن سال 1356، صبح امروز (چهارشنبه) جمعی از مردم آذربایجان شرقی با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار کردند.
این دیدار که طی دو سال گذشته به‌دلیل شرایط ناشی از شیوع ویروس کرونا از طریق ارتباط تصویری با مصلای تبریز برگزار شده بود، صبح چهارشنبه 26 بهمن 1401 با حضور اقشار مختلف مردم این استان و در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.
گزیده‌ای از سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار را در ادامه می‌خوانید:
* لازم میدانم به ملت ایران اظهار تعظیم کنم به‌خاطر این حرکت ارزشمندی که در بیست و دوم بهمن امسال نشان دادند. امسال این شنبه‌ای که گذشت، شنبه‌ی بیست و دوم بهمن یک شنبه‌ی تاریخی، یک بیست و دوم بهمن تاریخی بود، در سرتاسر کشور مردم به‌معنای واقعی کلمه حماسه آفریدند، این‌همه تبلیغات مخالف، این مشکلاتی که مردم با همه‌ی وجودشان، با جسم و جانشان حس میکنند، تحریکات دشمنان، هوای سرد، در بعضی نقاط کشور هوای زیر صفر، همه‌ی اینها تحت تأثیر گرمای ایمان و بصیرت مردم ایران نادیده گرفته شد، مردم آمدند با این عظمت، این آمدن مردم حقایق زیادی را بیان کرد.
* اظهار ارادت به ملت ایران در همه‌جا؛ از منتهی‌الیه شرق کشور تا منتهی‌الیه غرب کشور، از شمال تا جنوب کشور، در شهرهای دوردست، در مراکز، در شهرهای بزرگ مثل تبریز، اصفهان، مشهد و جاهای دیگر تا روستاها؛ همه با هم صدا بلند کردند ملت ایران، خیلی ارزشمند است اینها. شکراللّه سعیکم ملت ایران! البته بنده حالا خودم را شایسته‌ی این نمیدانم که من تشکر کنم، خدا باید تشکر کند.
* پیام ملت ایران در این بیست‌ودوم بهمن، حمایت کامل از انقلاب اسلامی و از نظام جمهوری اسلامی بود. این از همه‌ی صداها بلندتر بود. البته صداهای مخالف و معارضی هم وجود دارد و وجود داشت و دشمنان امپراطوری رسانه‌ای دنیا که دست صهیونیستها و آمریکایی‌ها است سعی میکنند صدای آنها را غلبه بدهند اما نه؛ نتوانست. صدای ملت بر صدای دیگران غلبه پیدا کرد.
* در روز بیست و نهم بهمن سال 56 تاریخ ایران ورق خورد، یعنی یک مقطع تعیین کننده‌ی تاریخی بود. خب در نوزدهم دی همان سال در قم آن قیام اتفاق افتاده بود، شکی نیست قمی‌ها کار بزرگی هم کردند، ابتکار عمل را به دست گرفتند ولی مثل نوزدهم دی قم در کشور باز هم اتفاق افتاده بود اما فراموش شده بود، پانزدهم خرداد سال 42 با آن کشتار و با آن حرکت عظیمی که در تهران و قم و بعضی شهرهای دیگر انجام گرفت ملت قیام کردند، جان دادند، خون دادند، تعداد هم خیلی زیاد بود اما فراموش شد.
* تبریزی‌ها قیام قم را تبدیل کردند به قیام ملی، تبدیل کردند به یک حادثه‌ی عمومی با اینکه سختگیری و شدت عمل در تبریز خیلی بیشتر بود. دستگاه آن‌قدر دستپاچه شد که تانک آورد در خیابان، کشتارکردند، مردم را کشتند. اما مردم تبریز عقب‌نشینی نکردند. جان دادند، خون دادند، ایستادگی کردند، شعار دادند، قضیه‌ی قیام را ملی کردند، صدای فداکاری آنها به همه‌ی کشور رسید لذا همه‌گیر شد، چهلم تبریز در چند جا گرفته شد این معنایش آن بود که فریاد تبریزی‌ها همه‌ی ایران را فرا گرفت. کمتر از یکسال بعد هم بساط حکومت استبدادی سلطنتی واژگون شد؛ تاریخ‌ساز یعنی این.
* تبریز نگذاشت تجربه‌های گذشته تکرار بشود با ایستادگی با مقاومت با شجاعت. پرچم آزادی ایران دست تبریزی‌هاست.
* آن چیزی که به ملت‌ها هویت میدهد شخصیت میدهد عظمت میدهد به حفاظت از خود ملت‌ها از فرهنگ آنها کمک میکند استقامت آنها و ایستادگی آنهاست.
* استقامت، این هویت را حفظ میکند، هویت میدهد به یک ملت، یک جمعیت. باید خسته نشد، باید ناامید نشد، باید از عربده‌های دشمن خوف نکرد.
این بیست و دوم بهمن امسال هم یک مصداق دیگر همین استقامت است. با این نگاه، با این دید مسئله را ببینیم و بررسی کنیم. صرف اینکه حالا جماعت آمدند درخیابانها، خب کارخوبی است. گاهی اوقات انگیزه‌های گوناگونی وجود دارد برای آمدن به خیابان. مهمتر از این، همین است که نگاه کنیم ببینیم این آمدن به معنای استقامت ورزیدن بود.
* یکی از اهداف مهم این اغتشاشات پائیز در تهران و بعضی جاهای دیگر، یکی از مهمترین اهدافش این بود که همین بیست و دوم بهمن را از یاد مردم ببرند. مردم حضور میلیونی خودشان را در سالروز پیروزی انقلاب نشان ندهند، فراموش کنند.
* مردم استقامت ورزیدند آمدند. پس این آمدن استقامت بود. این استقامت برکت دارد.
* گاهی با دروغ آشکار می‌گویند نظام رو به قهقراست در حالی که کشور با وجود مشکلات، با دو سه دهه قبل کاملاً متفاوت است و خیلی جلو رفته است، گاهی هم می گویند جمهوری اسلامی به بن بست رسیده، اگر این ادعا درست است، کسی که به بن بست رسیده خودش از پا می افتد و به زمین می خورد پس چرا این همه برای به زمین زدن او هزینه می کنید؟
* (با اشاره به حملات و شبهات مکرر دشمن درباره ضرورتِ نداشتن توان نظامی ایران) اولاً کشوری که این همه دشمن دارد باید به فکر خودش و ملتش باشد همچنانکه اوایل انقلاب وقتی فهمیدم عده ای می خواهند هواپیماهای اف ۱۴ را بفروشند به سرعت مصاحبه و افشاگری کردم و آن حرکت ناکام ماند.
* براساس عقل و شرع، جهات دفاعی را کاملاً مورد توجه قرار داده ایم و بر اساس حکم قرآن، در آینده نیز هرچه می توانیم در این عرصه تلاش خواهیم کرد.
* کشور در زمینه های دیگر از جمله صنعت، امور زیربنایی همچون جاده سازی و سد سازی و عرصه های دیگر، چندین برابر امور دفاعی کار و سرمایه گذاری کرده اما دشمن که از تبلیغاتش درباره پهپادهای ایران، ترسش آشکار است، پیشرفت های دیگر را انکار و مسائل دفاعی را برجسته می کند.
* به فضل الهی ملت به وسوسه های بدخواهان اعتنا نکرده و نخواهد کرد و می داند که هر پیشرفتی و حرکتی برای قوی شدن ایران، دشمنان را خشمگین می کند که براساس آیه شریفه باید به آنها گفت از این خشم و غیظ بمیرید.
* پیشرفتهای کشور یک واقعیت نشاط آفرین و تحسین‌برانگیز است. البته ما در تبلیغات و کار رسانه‌ای ضعیف هستیم و به مهارت لازم برای نشان دادن این پیشرفتها دست نیافته‌ایم اما بازدیدکنندگان از نمایشگاهها یا دستاوردهای ایران، از دستیابی به این سطوح پیشرفت آن هم در شرایط تحریم اظهار شگفتی میکنند، همچنانکه آن فرمانده موشکی صهیونیست نیز چند سال قبل گفت من با ایران دشمن هستم اما در مقابل تولید آن موشک پیشرفته به دست دانشمندان ایرانی، کلاه از سر بر می‌دارم.
* تأکید بر پیشرفتها به معنی انکار ضعفها نیست. ضعفها و کمبودهای زیادی به دلایل مختلفی در کشور وجود دارد که بعضی از آنها مانند گرانی، تورم و کاهش ارزش پول ملی برای مردم محسوس است و در بخش‌های دیگر مانند بخش‌های اداری هم ضعف‌هایی وجود دارد اما در مقابل این ضعفها، دو نوع نگاه می‌توان داشت.
* نگاه و رویکرد اول این است که با نگاه به دستاوردها، بفهمیم این توان وجود دارد که با همان همتی که به این پیشرفتها دست یافته‌ایم، امکان برطرف کردن ضعفها نیز وجود دارد که این نگاه، نگاه انقلابی است.
* با نگاه ارتجاعی به ضعفها، اینگونه نتیجه گرفته می‌شود که فایده‌ای ندارد و نمی‌شود کاری کرد بنابراین باید دست روی دست بگذاریم یا نِق بزنیم و ضعفها را با صدای بلند مطرح کنیم و حتی مثل برخی‌ها اصل انقلاب و جمهوری اسلامی را انکار کنیم.
* (با طرح این سؤال که «اگر ملتی ضعفی داشت آیا باید دستاوردهایش را انکار کند؟ و کدام ملتی است که ضعف ندارد؟» به وجود ضعف‌های مهم در کشورهای بزرگ و پیشرفته دنیا مانند آمریکا، انگلیس و فرانسه از جمله در زمینه فقر و بیماری و تبعیض و نبود عدالت اجتماعی، اشاره کردند) در این کشورها نیز چندین برابر ایران ضعف وجود دارد اما راه‌حلِ برطرف کردن ضعفها، تخریب اصل و ریشه‌ها نیست بلکه رویکرد درست، رفع ضعفها بر اساس نگاه انقلابی است.
* سالهای اول انقلاب دستیابی به پیشرفتهایی مانند تولید چند ده میلیون تن فولاد حتی به ذهن کسی خطور نمی‌کرد اما اینگونه دستاوردها با همت مردم و جوانان و مسئولان خوبی که داشتیم، ایجاد شد و امروز نیز این همت‌ها وجود دارد.
* امور اقتصادی، امروز مهمترین کارهاست زیرا بدون رشد اقتصادی کار کشور پیش نمی‌رود و لازمه رشد اقتصادی هم ثبات و مهار تورم و ثبات قیمت‌ها است. مسئله تورم نیز علاج‌پذیر است و باید مسئولان بخش‌های مختلف آن را علاج کنند.
* علاوه بر مسئولان، قشرهای مختلف مردم از جمله دانشجو، استاد، عالِم دینی، کارگر، کاسب و دامدار، قادر به نقش‌آفرینی در عرصه‌های گوناگون هستند. فعال سیاسی هم می‌تواند نقش‌آفرین باشد البته فعالیت سیاسی، به نشستن و یافتن نقطه ضعفی در دولت یا دستگاههای دیگر و تمسخر و بزرگ‌نمایی آن در فضای مجازی نیست بلکه فعالیت سیاسی یعنی تشریح فضای سیاسی دنیا و منطقه و تبیین اهداف دشمنان و جهت‌گیری‌های دوستان.
* ما بارها توانسته‌ایم به وسیله مردم، ضعف‌های بزرگ را برطرف کنیم که نمونه آن قضیه کرونا و نقش‌آفرینی مردم در کمک های مؤمنانه بود. همچنین شوق و حضور مردم در فعالیت‌های اجتماعی نشاط آفرین موجب پشتیبانی و تأمین پیشرفت کشور است.
* «اتحاد ملی» را عامل مؤثر دیگری در قوت کشور است. البته اختلاف نظر وجود دارد اما در مسائل جزیی نباید تنازع صورت بگیرد مناظره و مباحثات حوزوی و دانشگاهی و در رسانه‌های عمومی، همراه با رعایت ادب و حرمت دیگران خوب است اما منازعه و دشمنی کردن و آلوده کردن دهان به حرف‌های ناشایست خوب نیست.
* گرایش عمومی ملت ایران، گرایشِ انقلاب، عده‌ای در کشور هستند که نظراتشان در برخی مسائل سیاسی مخالف نظرات عموم مردم و مسئولان است اما اینها طرفِ ملت ایران نیستند؛ طرف ملت ایران، استکبار است و همه مراقب باشند که به استکبار کمک نکنند و ابزار آن در مقابل اسلام و ایرانِ عزیز نشوند.
* آینده، روشن است. هر گاه افق روشنی پیش روی کشور بوده پس از چندی، به آن دست یافته‌ایم چرا که توانایی‌های ملت و ظرفیتهای کشور بسیار بالا است بنابراین این ملت به دستاوردهای بزرگ‌تری نیز خواهد رسید.
