“هدف ما طراحی ساختمانی بود که در چشم انداز دانشکده های بازرگانی متمایز شود، اما تعادل آن را با حس صمیمیت ایجاد کنیم – مکانی که دانش آموزان احساس کنند توسط جامعه خود حمایت و در آغوش گرفته می شوند.” / سیامک حریری – معماران حریری پونتارینی

ویژگی های کلیدی ساختمان نیکول:

◾️ یادگیری، شبکه و فضاهای مشارکتی پیشرفته

◾️ کلاس های درس انعطاف پذیر و محیط های یادگیری نوآورانه

◾️ فضاهای جلسات و رویدادهای پیشرفته

◾️ فضای اضافی برای ابتکارات تجربی مانند صندوق سرمایه گذاری دانشجویی اسپروت و گروه مشاوره دانشجویی اسپروت

◾️ مرکز نوآوری جدید، مرکز بین دانشکده ای برای کارآفرینی دانشجویی

◾️ طراحی پایدار از هسته تا پوسته

ساختمان نیکول به گونه ای طراحی شده است که بیان روشنی از فرهنگ در دانشکده تجارت اسپروت در دانشگاه کارلتون باشد. فرم منحنی و شفاف و فضاهای باز و پویا، بستری را نمایان می کند که از هر طرف به زندگی دانشگاهی می رسد. این طرح بازتابی از جاه طلبی مدرسه را برای فراگیر بودن و پرورش و الهام بخشیدن به جامعه خود می باشد.

ایده اولیه طراحی ساختمان نیکول در مدرسه بازرگانی اسپروت، از جستجو در باورهای عمیق مدرسه در زمینه پتانسیل تحول آفرین رشته دانشگاهی آن شکل گرفت. بازرگانی می تواند و باید منبع تغییرات مثبتی برای جامعه باشد. محیط یادگیری برای بازتاب ارزش های کلیدی نظیر خلاقیت، ارتباط، و نوآوری است؛ علاوه بر این، مدرسه مکانی است که می توان در آن خلاقانه و آزاد اندیشید.

این ساختمان برای جامعه بزرگتر کارلتون به عنوان دروازه ای مردم را به محوطه دانشگاه جذب می کند و نقطه عطف مهمی به حساب می آید. طراحی، محیطی الهام بخش، انعطاف پذیر و صمیمی ایجاد می کند که پایه و اساس یادگیری و موفقیت مادام العمر را می سازد. این پروژه مانند فانوس دریایی محوطه خود را از همه طرف درگیر می کند.

منظره ای سرسبز با درختان از رودخانه ریدو تا میدان ورودی کارلتون و مرکز حمل و نقل در آستانه ساختمان امتداد می یابد. این مناظر در سراسر فضای داخلی برجسته هستند. مجاورت آن با ایستگاه LRT و چهارچوب سبز رنگی که جلوی درب آن قرار دارد، به پردیس کارلتون، برجستگی بیشتری می بخشد.

مرکز نوآوری کارلتون یک مرکز چند رشته ای برای کارآفرینی و نوآوری اجتماعی است که برای همه دانشجویان دانشگاه، آزاد است. مرکز دانش کارآفرینی سیاه، حوزه تحقیقاتی بی سابقه ای را برای پر کردن شکاف داده ها انجام می دهد. این برنامه ها در طبقه همکف قابل مشاهده هستند.

چالش

پداگوژی یک فرآیند در حال تکامل است؛ تسهیل همکاری، ارتباط و پشتیبانی از ویژگی های عملکردی بسیار ارزشمند یک ساختمان دانشگاهی است. مدرسه اسپروت می خواست که ساختمان نیکول فراتر از فراهم کردن ابزار تعامل برای انتقال ارزش ها و اهداف مدرسه باشد. این ساختمان نشان دهنده نقش آموزش بازرگانی و مسئولیت فارغ التحصیلان برای کمک به آینده ای عادلانه است. محیطی الهام بخش، انعطاف پذیر و صمیمی طراحی شد که پایه و اساس یادگیری و موفقیت را می سازد.

این طرح از این ایده حمایت می کند که یادگیری می تواند در هر مکان و در شرایط مختلف در سراسر مدرسه اتفاق بیفتد. ارتباط فرد به فرد و فرصت های تعامل با فضای باز و اتاق هایی برای ملاقات و اجتماعات در اولویت قرار دارد. پله های زیبا و جذاب در سالن اصلی با منظره ای تماشایی از سه طبقه را در اختیار بیننده قرار می دهد که به استفاده از آن ها به جای آسانسور تاکید می کند.

مصالح

مصالح ساختمانی اولیه سنگ، دیوار پرده ای و بتن برای طول عمر استفاده از آنها انتخاب شدند. در داخل، بتن بر روی طبقات در معرض دید قرار گرفته است؛ برای مقاومت در مناطق پر تردد و یک حرکت مقرون به صرفه که با زیبایی طراحی ترکیب می شود تا با انواع مواد طبیعی مانند سنگ و بلوط که مصالح بوم آورد است، تضاد ایجاد کند.

ملاحظات آکوستیک اولویت اصلی این پروژه بود. محتوای بازیافتی و چوب های محلی، انتقال صدا را هم در کلاس های درس و هم در فضاهای بزرگ تر با پنل های آکوستیک نمدی که در پشت پانل های تخته ای چوبی سوراخ دار در سقف پنهان شده اند، کاهش می دهند. استراتژی های انتخاب مواد، محتوای بازیافتی را به حداکثر رساند، ضایعات ساختمانی را به حداقل رساند و مواد حاوی VOC را به میزان قابل توجهی کاهش داد.

پایداری

این پروژه اولین پروژه در اتاوا بود که از فناوری BubbleDeck استفاده کرد و به هدف پروژه برای صدور گواهینامه ۴ Green Globes کمک کرد. این ساختار ترکیبی از اسکلت بتنی و فولادی است که تا حد امکان سبک طراحی شده است. BubbleDeck میزان بتن مورد نیاز برای پروژه را به میزان قابل توجهی کاهش داد. در مجموع ۱۱۳۰۰ توپ پلاستیکی بازیافتی توخالی ده اینچی در دال های کف قرار داده شد که باعث کاهش ۳۱ درصدی جرم بتن، همراه با انتشار CO2 و کربن شد. پنجره های قابل اجرا با کنترل های پیشرفته برای تنظیم تهویه و روشنایی همراه هستند.

توضیحات پروژه:

• طراح: معماران حریری پونتارینی – Hariri Pontarini Architects

• معماران اصلی: سیامک حریری

• تیم طراحی: دورون ماینهارد و لادن نیکنام

• مهندسین سازه: Thornton Tomasetti

• کارفرما: دانشگاه کارلتون

• رده: آموزشی

• مساحت ساخته شده: ۱۱۵۰۰۰ فوت مربع

• محل پروژه: کانادا / اتاوا / دانشگاه کارلتون

• سال: ۲۰۲۱

• جایزه:

جایزه Architizer A+Awards | 2022 | آموزش عالی و امکانات تحقیقاتی

جایزه Architecture Masterprize (AMP) | 2022 | ساختمان های آموزشی