فینال جام‌جهانی 2022 عصر امروز به میزبانی استادیوم لوسیل برگزار خواهد شد که فرانسه برای دفاع از عنوان قهرمانی، آرژانتین را پیش رو دارد.

اگرچه امباپه و ژیرو هر کدام با 5 و 4 گل در صدر جدول گلزنان این تورنمنت ایستاده‌اند اما نمی‌توان از نقش درخشان آنتوان گریزمان در ترکیب فرانسه گذشت؛ بازیکنی که در شرایط غیر عادی در تیم باشگاهی پا به تورنمنت گذاشت، تحت هدایت دشان به خوبی بازپروری روحی شد و در نقشی جدید که به او محول شده، همچون یک بازیکن بازی‌ساز مادر زاد می‌درخشد. گریزمان در دیدار نیمه‌نهایی مقابل مراکش، همه جای زمین بود. آنقدر دوندگی داشت که کم‌تر کسی به خاطر آورد روزگاری از انگولو کانته به همین سبب تمجید می‌شد. کانته، پوگبا، انکونکو و بنزما، همگی غایبان بزرگ فرانسه در این تورنمنت بوده‌اند اما یک نفر به‌تنهایی نگذاشته هرگز جای خالی این ستارگان در ترکیب آبی‌ها حس شود و آن هم کسی نیست جز آنتوان گریزمان.

تکیه دشان بر نبوغ آنتوان

بازیکنی که کارشناسان فوتبال فرانسه، بیش از آن که با کانته مقایسه‌اش کنند، سبک بازی او را ترکیبی تکامل یافته از سبک بازی میشل پلاتینی و زین‌الدین زیدان می‌دانند. او تحت هدایت سیمئونه در اتلتیکو، بیش از آن که به عنوان یک مهاجم سنتی به میدان برود، بازی در نقش مهاجم سایه را به نمایش گذاشت و شاید همین نکته، الهام‌بخش دشان برای بهترین استفاده از آنتوان گریزمان بود. او که دوران حرفه‌ای خود را به عنوان بال در رئال سوسیداد آغاز کرد، موفق شد آمار خارق‌العاده 16 گل را از خود برجای بگذارد و این اتلتیکو مادرید بود که حاضر شد بند فسخ او را تمام و کمال بپردازد تا از یک بازیکن با استعداد، بهره‌مند شود. حالا سبک بازی گریزمان در تیم ملی فرانسه، بیش از پیش شبیه به دوران اوجش در ترکیب روخی بلانکوس شده است.

از زوج ژیرو تا بازیساز لیبرو

در یورو 2016، گریزمان زوج اولیویه ژیرو در ترکیب تحت هدایت دشان بود و در ترکیب 2-4-4 خوش درخشید. این تصمیم دشان جواب داد و بازیکن خوش تکنیک چپ پا، با به ثمر رساندن 6 گل، هم کفش طلای مسابقات را به دست آورد و هم راه رسیدن فرانسه به فینال را پیش از آن که میزبان مغلوب پرتغال شود، هموار کرد. این اتفاق در جام‌جهانی 2018 تکرار شد و اگرچه تعداد گل‌های گریزمان به عدد 4 کاهش یافت اما صرفاً تعداد گل‌های هری کین از او بیش‌تر بود و در عوضِ کسب عنوان انفرادی، آبی‌ها موفق به فتح تورنمنت شدند.

بهترین بازیکن فرانسه

حالا در جام‌جهانی 2022، پس از پشت سر گذاشتن روزگاری برای فراموشی در یورو 2020، گریزمان بهترین بازیکن فرانسه به حساب می‌آید و کسب عنوان بهترین بازیکن میدان در دیدار نیمه‌نهایی مقابل مراکش، تیمی که اجازه گلزنی به هیچ تیمی را پیش از آن نداده بود، گواهی بر این ادعاست. گریزمان اگرچه مقابل مراکش نه گل زد و نه پاس گل داد اما نقش محوری او روی به ثمر رسیدن گل تئو هرناندس، غیر قابل چشم‌پوشی است. آنتوان 4 بار شانس گلزنی برای هم‌تیمی‌ها ایجاد کرد که این تعداد، 2 برابر ایجاد شانس توسط کیلیان امباپه بود.

تنها ایجاد 3 موقعیت دیگر تا رکورد شکنی

گریزمان در این جام، دیگر فشار گلزنی را روی دوش خود احساس نمی‌کند و دشان توانسته بهترین بازی را از او در نقش یک بازیساز بگیرد. درحالی که هنوز یک دیدار تا پایان تورنمنت باقی مانده و فرانسه باید مقابل آرژانتین هم قرار بگیرد، آمار گریزمان خارق‌العاده بوده است. او بیش از هر بازیکن دیگری شانس گلزنی ایجاد کرده است (21)، بیش از هر بازیکن دیگری پاس گل داده (3) که البته تعداد پاس‌هایش با مسی و برونو فرناندس برابری می‌کند و آمارش در فاکتور «پاس گل مورد انتظار» با اختلاف از هر بازیکن دیگری بیش‌تر است (3.54). از زمانی که اطلاعات مبتنی بر داده، جام‌جهانی را همراهی کرده، تنها یک بازیکن فرانسوی بیش‌تر از گریزمان در تاریخ مسابقات شانس گلزنی ایجاد کرده و گریزمان در صورتی که 3 شانس دیگر گلزنی برای هم‌تیمی‌ها در دیدار فینال ایجاد کند، رکورد را خواهد شکست.

حتی بهتر از مارادونا، کرویف و ژاوی

جالب توجه، این است که پاس گل مورد انتظار از دیگو آرماندو مارادونا در تورنمنت 1986، روی عدد 3.46 بوده است. با این عملکرد، گریزمان تنه به تنه بزرگانِ دنیای باز‌سازی همچون ژاوی ارناندس (3.19)، مارادونا و یوهان کرویف (3.23) می‌زند و مقابل آرژانتین، این شانس را دارد تا عملکردش به عنوان برترین بازیساز تاریخ جام‌جهانی را به اثبات برساند. توصیف عملکرد آنتوان گریزمان در این تورنمنت، حتی روی کاغذ هم خارق العاده است، چه برسد به آن که او در دیدارها برابر هلند، انگلیس و مراکش، توانسته به خوبی فضای میان مدافعان و مهاجمان تیمش را پوشش دهد و با مفیدترین دوندگی، بین این 2 فاز ارتباط ایجاد کند.

آرژانتین، اشرف حکیمی را می‌خواهد!

در دیدار برابر مراکش، به محض اینکه اورلین شوامنی توپ را از حریف می‌گرفت، این گریزمان بود که خلاقیت را به خط هافبک آبی‌ها تزریق می‌کرد و توپ را به خوبی به امباپه تحویل می‌داد اما از بختِ بد، آن شب اشرف حکیمی با شناخت کامل از هم‌بازی‌اش در پاریس، به خوبی از پس مهار امباپه برآمده بود. هرچند گریزمان با ابتکار عمل، سرانجام زهرش را به خط دفاع مراکش، بهترین خط دفاعی تورنمنت هم ریخت. در این میان، دادن شانس بازی‌سازی از روی ضربات کاشته به فرانسه، می‌تواند تور دروازه آرژانتین را به لرزه درآورده و زمینه‌ساز ناکامی مجدد لئو مسی در یک قدمی رسیدن به جام طلایی شود.

شبِ سختِ مولینا

مدافع کناری یا سمت راست آرژانتین در این دیدار، هرکسی باشد (به احتمال فراوان مولینا) شب بسیار سختی را پشت سر خواهد گذاشت و با حضور آدرین ربیو و شوامنی، لیونل اسکالونی باید میان بازی با 5 هافبک یا تمرکز روی عملکرد دفاعی تیم مقابل گریزمان، امباپه و ژیرو، انتخاب سختی داشته باشد. همه‌چیزِ این دیدار، بستگی به تک موقعیت‌ها خواهد داشت و مسی برای رسیدن به آرزوها، خوش‌شانس بوده که خط دفاعی فرانسه در این جام از درخشش گذشته بهره‌مند نیست. هرچند پوگبا پس از دیدار برابر مراکش در صفحه اینستاگرامی‌اش از لفظ (Griezmannkante) برای توصیف آنتوان استفاده کرد اما وظایف فاز تدافعی فرانسه در دیدار عصر یکشنبه، برای هدر ندادن زحمات گریزمان در فاز تهاجمی، از همیشه بیش‌تر است. در دیدار برابر مراکش، گریزمان حتی از شوامنی هم بیش‌تر تکل زد و عملکرد فوفانا را در غیاب رابیو پوشش داد اما مقابل آرژانتین، اوضاع متفاوت است.

یک شماره 10 کامل

علاوه بر امیدها به رکوردشکنی در بازیسازی، در صورتی که گریزمان خوش‌شانس باشد و پایش به گلزنی در این تورنمنت سرانجام در دیدار فینال گشوده شود، پنجمین بازیکن تاریخ پس از پله (1958 و 1970)، واوا (1958 و 1962)، پل برایتنر (1974 و 1982) و زین‌الدین زیدان (1998 و 2006) خواهد بود که در 2 فینال متفاوت از جام‌جهانی، تور دروازه حریف را به لرزه درمی‌آورد و تبدیل به دومین بازیکن تاریخ خواهد شد که در 2 فینال متوالی، این مهم را به سرانجام رسانده است. در ترکیب فرانسه، اگرچه کیلیان امباپه پیراهن شماره 10 را بر تن می‌‎کند اما این گریزمان است که نقش یاد شده را در ترکیب آبی‌ها به کمال رسانده. او یک باز‌ساز کامل است و ترکیبی از هر 3 نوع بازی‌سازی مختلف بازیکنان در این پست را به نمایش می‌گذارد. به خصوص آن که در این تورنمنت، صرفِ در اختیار گرفتن مالکیت توپ، ضامن موفقیت بازیکنان در  بازیسازی نبوده است. فرانسه مقابل انگلیس تنها 43 درصد مالکیت را در اختیار گرفت و این عدد مقابل مراکش به 39 درصد کاهش داشت.