غلامحسن اسکندری امروز در نطق پیش از دستوری در صحن علنی شورای شهر شیراز گفت: بدون شک نمی‌توان همه مسائل نظام حکمرانی را با یک نطق یا در یک مدت کوتاه خدمت حل کرد، به علت وسعت و پیچیدگی کار و هم چنین مغفولات فراوانی که بر دوش حکمرانی فعلی تلنبار شده است، لاجرم محکوم به اولویت گذاری در وقت و هزینه و بهینه سازی به کاربری امکانات هستیم. از همین منظر، به بیان یکی از مهم ترین اولویت های مغفول مانده می پردازم که همانا "جمهوریت" نظام اسلامی است، ارزشی که رونق آن در شعارها و بر سر زبانها زیاد است، اما در واقع، عمل صالحی است که مغفول مانده حکمرانی فعلی درکشور است.

اسکندری افزود: از روز اول شکل گیری انقلاب اسلامی، مردم و نقش آنان در حکمرانی، همواره جزء محکمات منویات بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی و رهبر فرزانه انقلاب بوده است، اما این آموزه ها در رده های بعدی تبدیل به ساختار و برنامه نشد. حال باید این سوال مهم را مطرح نمود: چه شد که این مفهوم در بین برخی از نیروهای معتقد به انقلاب و نیز در طیف هایی از روشنفکران هر کدام به نحوی حذف شد، و همزمان هر دو نیز خود را نماینده جمهور می نامند؟

او ادامه داد: جمهوری که در نظام حاکمیتی فعلی چیزی جز صندوق رای 4 ساله و نهایتا راهپیمایی جشن انقلاب جایگاهی برایش تعبیه نشده است. در حالی که با مردمی طرف هستیم که تکیه گاه امامین انقلاب در همه عرصه های سخت بوده اند، صدها هزار شهید تقدیم به نظام و انقلاب کرده اند و زیر همه فشارها با تمام توان مقاومت کرده و ایستاده اند.

عضو شورای اسلامی شهر شیراز یادآور شد: در دوران پرحادثه مجاهدت مردم برای پیروزی انقلاب، راجع به ورود و مشارکت مردم در همه شئون حاکمیت گفتگوهای فراوانی در حوزه نظری شده است. علاوه بر گنجینه نظری مبانی و ارزش های مرتبط با مشارکت اجتماعی مردم، اکنون و در طلیعه پنجمین دهه از دوران پرافتخار نظام برآمده از انقلاب، تجربه زیستی ما ثابت کرده که هر کجا مردم وارد صحنه شدند با وجود تحمل همه سختی ها، کشور را از پرتگاه نجات داده اند. از جنگ تحمیلی و جهاد سازندگی گرفته تا کرونا و دفاع از حرم و امنیت و اقتصاد. این سرمایه آیا از بین رفته است؟!! آیا این سرمایه ها اتفاقی به وجود  آمده بود؟!! آیا دیگر هیچ راهی برای استفاده از این ظرفیت عظیم نیست؟!!اگر جواب مثبت است پس چرا این ظرفیت عظیم این چنین مغفول مانده است؟!!

این عضو شورا در ادامه راه برون رفت از چالش های پیش رو که گاه تا آستانه زیر سوال بردن کارآمدی ساختارها کشدار می شود  یک ضرورت اصلی دارد و آن هم حضور عموم مردم در همه عرصه های حاکمیتی است و تا این مهم اتفاق نیفتد آش همان آش است و کاسه همان کاسه.

وی افزود: تقریبا همه مدیران کشور در همه دولت ها دم از مردم و مردم گرایی زده و خود را حامی مردم می دانند و هرگاه به مدیران مراجعه و از آن ها پرسیده شود که چرا کاری برای مردمی سازی ساختار حاکمیتی انجام نگرفته است به راحتی توپ را به زمین بازی مردم می اندازد و مردم را مقصر جلوه می دهند و طوماری از طرح هایی خصولتی که به اسم مردم و به کام شرکای وابسته انجام شده است را به عنوان بیلان کاری ارائه می دهند و در نهایت گوینده را متقاعد خواهند کرد که  این مردم هستند که مقصرند و نسبت به راهگشایی های دولتی بی رغبتند و عملکرد ضعیفی دارند!!

وی تاکید کرد: اما در واقع باید گفت مردم به خوبی کار نمایشی را از کار واقعی می شناسند و لذا وقت و هزینه خود را در حرکات نمایشی این مدیر و آن مسئول به هدر نمی دهند، اما همچنان امیدوارند که روزی مسیری برای مشارکت واقعی باز شود و آنجاست که حماسه ها خلق می کنند که تا به امروز چنین بوده است.

اسکندری اظهار داشت: وقتی که مدیران ما، پشت درهای بسته بدون نظرخواهی از مردم و بدون اطلاع از دیدگاه مردم، برای آنان هر روز تصمیمات خلق الساعه می گیرند و هر ساعت زندگی مردم را دچار تلاطم می کنند، مردم برای حفظ خود از این تکانه ها مجبورند فاصله خود را از مسوولین حفظ کنند که مبادا صبحی بیدار بشوند و زندگیشان را به خاطر یک تصمیم خلق الساعه غلط، بر باد رفته ببنند.

وی گفت: چطور می شود توقع داشت مردم در وسط صحنه باشند در صورتی که پشت درهای بسته تشخیص داده می شود، پشت درهای بسته تصمیم گرفته می شود و نهایتا در پشت درهای بسته برای اجرا ابلاغ می شود؟ و ما همچنان توقع داریم که مردم از طرح های ما حمایت کنند!

این عضو شورا اذعان کرد: باندهای قدرت، به مثابه غده های چرکینی در درون ساختار اجرایی، همان خوابی را که برای اسلامیت جمهوری اسلامی دیدند، برای جمهوریتش نیز می بینند. آنان شریعت را ابزار کار خود می خواهند که اگر نیاز شد برایشان مقبولیت ایجاد کند، خرابکاریشان را ماله بکشد و در نهایت از آسمان و زمین برایشان به نفع خودشان حمایت ایجاد کند. عینا همین نسخه را نیز برای جمهوریت می پیچند. مردمی را می خواهند که فقط تبعیت داشته باشند نه مطالبه. مردمی که در انتخابات، لیست های کذایی را سر دست بگیرند و به صندوق بیندازند ولی حق کوچکترین سوالی در مورد افراد لیست و نحوه بستن آن لیست به ذهنشان هم خطور نکند.  باندهای قدرت چنین مردمی را می پسندند و در غیراین صورت مردم را موی دماغ خود می دانند. این کاملا بر خلاف آن چیزی است که امامین انقلاب بارها و بارها آن را تبیین کرده اند.

وی اضافه کرد: با چنین دیدگاهی نمی توان مردم را به مشارکت دعوت کرد، دیدگاهی که نقشی برای مردم نمی بیند و سازوکار مشخص و معقولی برای مشارکت مردم در تصمیمات مهم ارائه نمی کند.

وی اضافه کرد: حتی نمایندگان مردم که از مردم رای گرفتند هم پس از انتخابات هیچ سازکاری جز دیدار مردمی برای مشارکت مردم در طرح ها و لوایح ها ندارند و نهایتا تصمیمات گاها رفاقتی به نام قانون به مردم تحمیل می شود، در حالی که نمایندگان قرار بود وکیل مردم باشند یعنی از طرف مردم طرح ها را به سرانجام برسانند نه اینکه رئیس مردم باشند. مادام که که رویکرد ما مسئولین اینگونه باشد و تا زمانی که نگاه مسئولین به مردم نگاه قیم مابانه و تصدی گرایانه باشد و تا سازکاری برای مشارکت واقعی مردم در مدیریت اجرایی تعبیه نشود نمی توان انتظار مشارکت جدی از مردم داشت. تاکنون هر کجا که مسئولین کار را خراب کردند و کشور را در آستانه بحرانی قرار دادند و توانی برای حل آن نداشتند این خود مردم بودند که پا به میدان گذاشتند و مشکل را حل کردند. یعنی فعلا مردم در جایی که مسئولین عاجز می شوند فرصت حضور و بروز دارند نه در عرصه های فرصت و پیشرفت و رشد. وقتی کارد به استخوان رسید آنوقت مسئولین به اجبار مردم را در صحنه مشاهده می کنند و وقتی غائله خوابید دوباره تلاش مضاعف برای برگرداندن مردم به خانه هایشان شروع می شود.

وی با ارائه راه حلی برای حل این مشکل گفت: بدون دسترسی به فناوری مشارکت مردمی نمی توان انتظار یک حرکت عمومی داشت. اینطور نیست همینکه ما معتقد به مردم هستیم و دیدارهای مردمی زیادی می رویم پس همه چیز مردمی خواهد شد. این کار نیاز به ایجاد سازوکار متناسب با خود دارد. مقام معظم رهبری پیشران اصلی فناوری مشارکت عقول در حل مسائل را ایجاد حلقه های میانی مطرح کرده اند. پس از این مشارکت عقول است که می توان به حرکت جمعی و اجتماعی اثر بخش امیداوار بود. رهبر انقلاب در ششم شهریور 1401 در دیدار با دولت فعلی در مورد مشارکت مردمی می‌فرمایند:

"شما [دولتتان را] میگویید «دولت مردمی»؛ دولت مردمی فقط به این نیست که بروید میان مردم؛ این کار لازم است امّا کافی نیست؛ باید بتوانید مشارکت مردم را در کارهای گوناگون و بخشهای گوناگون جلب کنید. من قبلاً هم یک وقتی گفته‌ام این را ... که بنشینید کیفیت جلب مشارکت مردم را برنامه‌ریزی کنید، تعریف کنید که چه جور میشود مشارکت مردم را جلب کرد؛ چه در زمینه‌های مالی و اقتصادی، چه در زمینه‌های سیاسی، چگونه میشود از فکر مردم و از نظر مردم استفاده کرد در بخشهای مختلف. این برنامه‌ریزی میخواهد. در این نامه‌های گوناگونی که از طریق ارتباط مردمی یا غیر آن به ما میرسد، گاهی یک پیشنهادهایی هست که انسان میبیند پیشنهادهای بسیار خوبی است؛ یک آدمی که اصلاً نمی‌شناسیم چه کسی است، در یک موردی یک پیشنهادی دارد، یک نظری دارد ... گاهی بسیار کارگشا است. [ببینید] چگونه میتوانیم از اینها استفاده کنیم. "

وی افزود: بر همین منهاج، شورای شهر شیراز نمی تواند بدون در نظر گرفتن عقول اجتماعی شهر و محلات شیراز برای مردم تصمیم بگیرد. ما، به عنوان نمایندگان مردم، نیازمند استمداد از ظرفیت حلقه های میانی، متشکل از جوانان خوش فکر محلات برای پیگیری امور و مسائل محلی و همچنین حلقه های میانی برای پیگیری رصد و حل مسائل کلان شهری با تقسیمات موضوعی مثل فرهنگ، اقتصاد، سلامت و دیگر زیرمسائل مهم هستیم و البته باید بدانیم مردم حرکات نمایشی را خیلی سریع تشخیص میدهند و از آن کنار می‌کشند.

مردم زمانی این تغییر رویکرد را باور می‌کنند که شورا و شهرداری آنان را در پنج لایه تشخیص مسئله، ارائه راه حل، تصمیم، اجرا و در نهایت پشتیبانی به رسمیت بشناسند. در همین شورا و همین شهرداری، مثالهای ارزشمندی از مشارکت دادن مردم در امور قابل ذکر است. طرح رنگ آمیزی و شاداب سازی ارتفاعات مسکونی محله های سعدی و ابیوردی، طرح نهضت کاشت نهال نارنج، و نیز راه اندازی زمین ورزشی محله زیبای سنگ سیاه نمونه های موفق پاسخ درخوری است که مردم به طرح هایی داده اند که در آن مشارکت داده شده بودند.

وی در پایان به طور خلاصه به برخی اقدامات ستادی که لازم است برای نیل به فناوری مشارکت عقول به اجرا گذاشته شود اشاره و اظهار کرد: تبدیل شوراهای محلی به هیئت های اندیشه ورز محلی با تزریق نیروهای جوان انقلابی، ایجاد پایگاه رصد و پایش برای ارزیابی واقعی از توان هیئت های اندیشه ورز محلی و فرا محلی، تهیه نظام مسائل اولویت دار شهر شیراز و روزامد کردن نظام مسائل، استفاده از ظرفیت دولت الکترونیک و دخیل کردن مردم از این ظرفیت برای شهر شیراز، استفاده از کالبد تبلیغی شهری برای ارتباط موثر و گفتگو با مردم در سطح معابر عمومی و محلات با طراحی هئیت های اندیشه ورز محلی و شهری، استفاده از رسانه های جمعی برای گفتگو با مردم‌. 

اسکندری در پایان افزود: شورای شهر شیراز نمی تواند بدون در نظر گرفتن عقول اجتماعی شهر و محلات شیراز برای مردم تصمیم بگیردامید است که شورای ششم و شهرداری برآمده از آن در اجرایی کردن این طرح کوشا و موفق بوده و تاج افتخار انجام این مهم را به نام خود به یادگار بگذارند.