وجود فضاهای سبز در میان سایر المان‌های شهری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است زیرا علاوه بر مزایای بی‌شمار خود بر محیط زیست و اقلیم، می‌تواند به ایجاد تعادل شهری و سرزندگی شهروندان منجر شود. در واقع پوشش‌های سبز شهری نه‌تنها به بهبود کیفیت زندگی شهروندان کمک می‌کند، بلکه در حل بحران‌های حاکم بر جهان، تغییرات اقلیمی و آلودگی هوا، بسیار اثربخش است، ضمن این‌که در زیباسازی مناطق شهری نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. همه‌روزه بر آگاهی مردم و مدیران از اهمیت فضاهای سبز افزوده می‌شود و همین امر برنامه‌ریزان را به توسعه پوشش‌های گیاهی به روش‌های مختلف شامل دیوارهای سبز، بام‌باغ‌ها، کاشت درختان و توسعه باغ‌های اجتماعی سوق داده است. در ادامه به معرفی شهرهایی از جهان می‌پردازیم که بیشترین فضاهای سبز را در خود جا داده است، ضمن این‌که به نرخ فضای سبز موجود در هر شهر نیز اشاره می‌کنیم.

اسلو، ۶۸ درصد

اسلو، پایتخت نروژ، با ۶۸ درصد فضای سبز به عنوان سبزترین شهر جهان شناخته شده است که محققان علت اصلی این امر را محصور شدن آن در تپه‌های سبز نسبت داده‌اند. علاوه بر این، وجود رودخانه آکرس الوا به طول ۸.۲ کیلومتر توسعه فضاهای سبز بی‌شمار را در اطراف آن به دنبال داشته و این در حالی است که برنامه‌ریزان نیز همواره در تلاش هستند به سبز سازی هرچه بیشتر سواحل این رود برای ایجاد مکان‌هایی برای تفریح مردم بپردازند.

گزارش‌ها حاکی از آن است که هر شهروند اهل اسلو در مسافتی کمتر از ۱۰ دقیقه از محل سکونت خود به یک فضای سبز دسترسی دارد که این شرایط به دنبال توسعه چشم‌اندازهای تاکتیکی مدیران برای شهر رقم خورده است. مدیران پایتخت نروژ در سال ۲۰۱۹ ورود تمام خودروهای خصوصی را به مرکز شهر ممنوع کردند که این اقدام به جایگزینی بیش از ۷۰۰ فضای پارک وسایل نقلیه با پیاده‌راه‌ها، مسیرهای دوچرخه‌سواری و فضاهای سبز منجر شد.

تمرکز بر سه اصل «طبیعت در شهر، شهر مدور و افزایش تعاملات میان مردم» از دیگر مؤلفه‌های مؤثر در توسعه فضاهای سبز اسلو و تبدیل آن به سبزترین شهر جهان به‌شمار می‌رود. برنامه‌ریزان اسلو در نظر دارند به منظور تحقق هدف صفر کربن خود تا سال ۲۰۳۰، تا پایان سال جاری تمام خودروهای سیستم حمل‌ونقل عمومی را با وسایل نقلیه الکتریکی جایگزین کنند.

وین، ۵۰ درصد

وین، پایتخت اتریش، جایگاه دوم شهرهای سبز جهان را به خود اختصاص داده زیرا بیش از نیمی از مساحت کلی آن را پوشش‌های گیاهی در بر گرفته است. این شهر میزبان بیش از ۹۹۰ پارک است، ضمن این‌که مردم آن همواره در تلاش هستند فضاهای اطراف خود را از طریق کاشت درختان یا بوته‌ها سبز و به تنوع زیستی شهر کمک کنند. علاوه بر این، ۹۵ هزار درخت دو طرف خیابان‌های سراسر شهر را در خود محصور کرده در حالی که ۱۹۰ هزار اصله درخت نیز در خانه‌های مسکونی و هزار و ۹۰۰ درخت در مراکز تجاری در حال رشد است. تعداد جنگل‌های داخل و خارج از وین نیز بیش از ۲۰۰ هزار مورد ارزیابی شده که البته تعداد آن‌ها نیز به دنبال آگاهی بیشتر مردم از فضاهای سبز دائماً در حال افزایش است.

محققان وجود فضاهای سبز بی‌شمار وین را به تعهد مدیران نسل‌های پی در پی به تاریخچه طراحی سبز شهری نسبت داده و مدعی شده‌اند از زمان احداث «پارک شهر» در سال ۱۸۶۲، برنامه‌ریزان همواره تدابیری برای توسعه فضاهای سبز شهری پیاده کرده و توانسته‌اند نیمی از آن را در پوشش‌های گیاهی محصور کنند. جالب است بدانید که توسعه فضاهای سبز در پایتخت اتریش از سال ۲۰۲۰ و به دنبال آگاهی مدیران از توزیع ناعادلانه فضاهای بز از قوت بیشتری برخوردار شد، زیرا تا این زمان برخی از شهروندان مجبور بودند مسیرهایی طولانی را با خودروها به منظور دسترسی به یک فضای سبز سپری کنند و همین امر به ایجاد فضاهای سبز بیشتر در شهر منجر شد.

سنگاپور، ۴۶.۵ درصد

سنگاپور از سال ۱۹۶۷ به «شهر باغ» شهرت داشته که علت وجود بخش اعظم فضاهای سبز آن به آب و هوای مرطوب و گرمسیری شهر نسبت داده شده است. حدود ۴۷ درصد از شهر را فضاهای سبز در بر گرفته و بیش از ۳۰ درصد آن در سایبان‌های درختی محصور شده است. مدیران سنگاپور همه روزه بر سرمایه‌گذاری‌ها و اقدامات خود برای توسعه حمل‌ونقل پایدار و ایجاد مسیرهای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری می‌افزایند و در تلاش هستند همزمان از طریق توسعه فضاهای سبز مسیر را برای تحقق طرح سبز سنگاپور تا سال ۲۰۳۰ هموار کنند.

در طرح سبز سنگاپور ۲۰۳۰ بر اهدافی نظیر کاشت بیش از یک میلیون درخت و نصب پنل‌های خورشیدی بی‌شمار بر بام سازه‌های شهر تمرکز شده، ضمن این‌که تدابیری نظیر توسعه شبکه پارک طبیعت، احیای فضاهای طبیعی در مناطق شهری و مدیریت بهتر محیط زندگی حیات وحش از اهمیت بالایی برخوردار شده است.

سیدنی، ۴۶ درصد

مدیران سیدنی در استرالیا در سال ۲۰۲۱ از طرح خود برای سبز سازی شهر رونمایی کردند و متعهد شدند تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۴۰ درصد دیگر شهر را با فضاهای سبز بپوشانند. کاشت درختان و سایر پوشش‌های گیاهی به عنوان بهترین رویکرد برای تحقق این هدف معرفی شده و قرار است سایبان‌های درختی آن‌ها را در کاهش دمای محیط یاری کند. افزایش بام‌های سبز در سراسر شهر، توزیع عادلانه‌تر فضاهای سبز، اجرای رویکرد امتیازبندی مدیران محلی بر مبنای توسعه پوشش‌های گیاهی، آموزش سبز سازی محیط به شهروندان و ترغیب مردم به مشارکت در اجرای فعالیت‌های سبز از مهم‌ترین اهداف برنامه‌ریزان سیدنی برای سبز سازی شهر به‌شمار می‌رود.

چنگدو، ۴۱ درصد

چنگدو یکی از بزرگ‌ترین شهرهای چین با بیش از ۲۰ میلیون نفر جمعیت محسوب می‌شود که مدیران آن همواره متعهد به توسعه فضاهای سبز شهری بوده‌اند. امروزه حدود ۴۱ درصد از شهر را فضاهای سبز در بر گرفته و این در حالی است که برنامه‌ریزان در سال ۲۰۱۸ از افزایش چشمگیر پوشش‌های گیاهی در سال‌های آینده نیز خبر دادند.

توسعه یک سیستم بسیار بزرگ از پارک‌های متصل به هم و مسیرهای سبز از مهم‌ترین رویکردهای برنامه‌ریزان چنگدو بوده است که در آینده نزدیک به ایجاد «شهری در یک پارک» منجر خواهد شد. اقدامات اولیه برای اجرای این طرح آغاز شده است که برنامه‌ریزان از توسعه آن تا ۱۲۰ کیلومتر خبر داده و مدعی شده‌اند یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های جهان را در چنگدو احداث خواهند کرد.

پروژه Tianfu Greenway از دیگر طرح‌های سبز چنگدو محسوب می‌شود که به توسعه مسیرهایی برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی به طول ۱۷ هزار کیلومتر و پیوند کاربران آن‌ها به پارک‌های اصلی شهر را به دنبال داشته است.