ر جنگل‌های شهری شلوغ دنیای شهرنشینی، بعضی از شهرها نه به خاطر آسمان‌خراش‌های سر به فلک کشیده‌شان، بلکه به علت سایبان‌های سرسبزی که خیابان‌هایشان را زیبا می‌کنند، متمایز هستند؛ شهرهایی که قدرت درختان را پذیرفته‌اند و مناظر بتنی را به جنگل‌های شهری واقعی تبدیل کرده‌اند. در ادامه با شهرهایی آشنا می‌شویم که بیشترین تعداد درخت را در مساحت شهری خود جای داده‌اند.

تمپا، آمریکا

تمپا در فلوریدا، به عنوان یکی از شهرهای جهان با وفور درختان شناخته می‌شود که نتیجه تلاشی هماهنگ برای حفظ و ارتقای زیبایی طبیعی آن توسط مسئولان است. ترکیبی از آفتاب فراوان و بارندگی مکرر از رشد طیف متنوعی از گونه‌های درختی حمایت می‌کند، به‌طوری‌که این شهر میزبان تقریباً ۱۰ میلیون درخت است.

یکی از دلایل اصلی محیط پردرخت تمپا، تعهد به جنگلداری و پایداری شهری است؛ این شهر برای حفظ سرسبزی خود مقررات سختگیرانه‌ای را برای حفظ و کاشت درختان اجرا کرده است. توسعه‌دهندگان ملزم به جایگزینی درختانی هستند که در طول فرآیندهای ساخت‌وساز بریده می‌شوند و به این ترتیب از تعادل بین توسعه و حفاظت از محیط زیست اطمینان حاصل می‌شود. تمپا برنامه‌های درختکاری مختلفی را آغاز کرده است و ساکنان را تشویق می‌کند تا در رویدادهای درختکاری اجتماعی برای تقویت بیشتر پوشش سبز شهر شرکت کنند.

بلوط ویرجینیایی با شاخه‌های گسترده و خزه‌دارش، یک درخت بومی تمپا است که به خاطر طول عمر و سایه‌اش معروف است. نخل سابال پالمتو (Sabal palmetto) یکی دیگر از گونه‌های بومی است که در چشم‌انداز این شهر پراکنده است و برگ‌های بادبزنی‌شکل آن، بر زیبایی خیابان‌های تمپا افزوده است، علاوه بر این، افرای سرخ (Acer rubrum) در تالاب‌های تامپا رشد می‌کند و شاخ و برگ‌های قرمز بسیار زیبایی را در پاییز به نمایش می‌گذارد.

درختان فراوان در تامپا نه‌تنها شهر را از نظر ظاهری زیباتر می‌کنند، بلکه دارای مزایای زیست‌محیطی قابل توجهی از جمله کاهش دمای شهر و ایجاد یک زیستگاه امن برای گونه‌های محلی هستند.

بوکیت تیماه، سنگاپور

بوکیت تیما، واقع در سنگاپور، یکی از شهرهای پردرخت جهان با تنوع چشمگیر است. وفور درختان در ساختار بتنی شلوغ شهر، گواهی بر تعهد تزلزل‌ناپذیر سنگاپور برای حفظ طبیعت در میان توسعه شهری و ایجاد محیطی سالم برای رشد و پرورش درختان است. در حال حاضر حدود ۳۴۷ گونه مختلف درخت در این شهر وجود دارد.

آب و هوای گرمسیری سنگاپور نقش اساسی در تکثیر درختان در بوکیت تیماه دارد. با گرمای مداوم و بارندگی فراوان در طول سال، شرایط برای رشد درختان بومی مناسب است. رویکرد فعال شهر به برنامه‌ریزی سبز شهری و پایداری محیطی یکی دیگر از عوامل کلیدی در پشت سرسبزی بوکیت تیماه است. سیاست‌های سختگیرانه‌ای برای حفظ درختان در این شهر وجود دارد، به‌طوری که همه درختان حذف شده باید با کاشت‌های جدید جایگزین کنند. این رویکرد تضمین می‌کند که شهرنشینی به قیمت حذف پوشش سبز شهر تمام نمی‌شود.

بوکیت تیماه دارای مجموعه‌ای از گونه‌های درخت بومی است که به جذابیت و سرسبزی آن کمک می‌کند. درخت سر به فلک کشیده تمبوسو یکی از اصلی‌ترین چشم‌اندازهای این شهر را با شاخه‌های بزرگ و گل‌های معطرش فراهم می‌کند.

درخت باران باشکوه (Samanea saman) با تاج پوشش وسیع خود نیز سایه‌های چشمگیر و زیادی را ایجاد کرده است، در حالی که سیب دریایی (Syzygium grande) با شاخ و برگ‌های انبوه و همیشه سبز خود مناطق شهری را زیباتر کرده است.

تعداد زیاد درختان بوکیت تیماه به بهبود کیفیت هوا کمک می‌کند، اثر جزیره گرمایی شهری را کاهش می‌دهد، برای حیات وحش محلی پناهگاه فراهم می‌کند و کیفیت کلی زندگی ساکنان را افزایش می‌دهد.

اسلو، پایتخت نروژ

اسلو، پایتخت نروژ، به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایی مطلوب، پوشیده از درختان است. این شهر که بین آبدره‌های اسلو و جنگل‌های سرسبز قرار دارد، از آب و هوای معتدل دریایی بهره می‌برد که باعث رشد درختان می‌شود و به همین علت ۷۲ درصد مساحت شهر از درخت پوشیده شده است. با بارندگی فراوان و دمای معتدل، آب و هوا محیطی ایده‌آل را برای رشد طیف متنوعی از گونه‌های درختی فراهم کرده است.

اسلو مدت‌هاست که از فرهنگ برنامه‌ریزی شهری سبز و پایداری حمایت می‌کند، این شهر مقررات جدی را در راستای مقابله با کاهش تعداد درختان دارد؛ فضاهای سبز شهر با گونه‌های مختلف درختی بومی تزئین شده است که به رشد جمعیت درختی آن کمک می‌کند.

صنوبر نروژی (Picea abies)، درخت ملی نروژ، یک منظره معمولی است که به خاطر فرم زیبا و شاخ و برگ سبز تیره‌اش شناخته شده است. توس نقره‌ای (Betula pendula) با تنه باریک سفید و برگ‌های ظریف خود به چشم‌اندازهای شهری زیبایی می‌بخشد، در حالی که کاج اسکاتلندی (Pinus sylvestris) با پوست نارنجی مایل به قهوه‌ای متمایز خود به شهر هویتی سبز بخشیده است.

ونکوور، کانادا

ونکوور، شهری زیبا در سواحل غربی کانادا، در میان شهرهای جهان با درختان فراوان قرار دارد. این محیط شهری سرسبز محصول مکان جغرافیایی ونکوور و تعهدی قوی به حفظ زیبایی طبیعی آن است. این شهر دارای بیش از ۱۶۰ هزار درخت و بیش از ۷۰۰ هکتار زمین کاشته‌‎شده و جنگل است.

سرسبزی خارق‌العاده شهر را می‌توان تا حدی به آب و هوای معتدل ساحلی آن نسبت داد. ونکوور که بین اقیانوس آرام و کوه‌های ساحلی قرار دارد، از زمستان‌های معتدل و بارانی و تابستان‌های گرم و خشک برخوردار است. این شرایط آب و هوایی برای رشد درختان ایده‌آل است و تنوع زیادی از گونه‌ها را پرورش می‌دهد. علاوه بر این، مناظر طبیعی اطراف شهر، از جمله جنگل‌ها، پارک‌ها و آبراه‌ها، منبع الهام و انگیزه‌ای مستمر برای حفظ و تقویت درختان شهری است.

تعهد ونکوور به حفظ پوشش سبز خود از طریق برنامه جنگلداری شهری برنامه‌ریزی‌شده مشهود است. شهر تدابیر حفاظت از درختان را الزامی کرده است. علاوه بر این، طرح‌های مشارکت اجتماعی در امور سبز، ساکنان را تشویق می‌کند تا در تلاش‌های کاشت درخت و حفاظت از آن شرکت کنند تا احساس مالکیت فضاهای سبز شهر را تقویت کنند.

درختان بومی نقش مهمی در جمعیت درختان ونکوور دارند. سرو سرخ غربی (Thuja plicata) که به‌خاطر ارتفاع بلند و چوب‌های مقاوم در برابر پوسیدگی شهرت دارد، در آب و هوای معتدل جنگل‌های بارانی شهر رشد می‌کند. صنوبر داگلاس (Pseudotsuga menziesii)، با شکل مخروطی متمایز و برگ‌های سوزنی معطر، یکی دیگر از گونه‌های بومی برجسته ونکوور است. علاوه بر این، گیاه موسوم به سگ کوهستانی (Cornus nuttallii) که با شکوفه‌های سفید خودنمایی می‌کند، پارک‌ها و باغ‌های این شهر را زیباتر کرده است.

بریزبن، استرالیا

بریزبن، پایتخت ایالت کوئینزلند استرالیا، به علت تلاش‌های هماهنگ برای حفظ و افزایش فضای سبز شهری، بیش از هر شهر دیگری در استرالیا پوشش درختی دارد. با دماهای گرم در تمام سال و بارندگی فراوان، آب و هوای شهر برای رشد درختان مناسب است. موقعیت مکانی شهر در کنار رودخانه بریزبن نیز زمین حاصلخیز را برای شکوفایی گونه‌های مختلف درختی فراهم می‌کند.

مسئولان شهری همواره اقدامات مراقبتی را برای حصول اطمینان از این انجام می‌دهند که پوشش سبز شهر دست‌نخورده و بدون دخالت‌های مخرب انسانی است. علاوه بر این، بریزبن به طور فعال طرح‌های درختکاری را بین شهروندان تشویق می‌کند تا جامعه را در تلاش برای گسترش پوشش شهری مشارکت دهد.

این شهر خانه انبوهی از گونه‌های درختی بومی است که به محیط سرسبز شهری آن کمک می‌کنند. درخت نورای (یاکاراندا) نمادین (Jacaranda mimosifolia)، با شکوفه‌های بنفش خیره‌کننده‌اش، منظره‌ای آشنا در سراسر این شهر است. انجیر برگ‌درشت (Ficus macrophylla) با شاخه‌های عظیم و غنچه‌دارش در پارک‌های متعدد شهر دیده می‌شود و سایه‌های چشمگیری را ایجاد می‌کند، در حالی که (Lophostemon confertus) با برگ‌های سبز براق و گل‌های کرم‌رنگ خود به زیبایی شهر می‌افزاید.