علی بن الحسين(علیه السّلام)، مشهور به زین العابدین و سجّاد، چهارمین امام شیعه است که بنا به قول مشهوردر سال 38 هجری در مدینه متولد شده است. در نقل‌ های چندی هم سال 35 و 36 به عنوان سال تولد دانسته شده است.روز تولد آن حضرت در برخی منابع پنجم شعبان دانسته‌ شده است. در برخی منابع نیز نهم شعبان و منابع مختلفی نیز نیمه جمادی الاولی را روز تولد ایشان بیان کرده اند.

اگر تولد امام(ع) در سال 38 هجری باشد، آشکار است که امام(ع)، بخشی از حیات امام علي(علیه السّلام) و نیز دوران امامت امام مجتبی(علیه السّلام) و امام حسین(علیه السّلام) را درک کرده و ناظر تلاش معاویه برای تحت فشار گذاشتن شیعیان در عراق و دیگر نقاط بوده است.

در مورد نام مادر حضرت نیز علی رغم همه اختلافاتی که وجود دارد، در مورد اینکه مادر ایشان شهربانو دختر یکی از بزرگان ایرانی بوده است شهرت بسزایی وجود دارد و در کهن‌ ترین متون شیعه، همچون وقعة صفین تاریخ یعقوبی بصائر الدرجات و تاریخ قم که همگی در قرن سوم و چهارم تألیف شده، آمده است. در کافی نیز روایتی از امام صادق(علیه السّلام) نقل شده است. شیخ مفید نیز این مطلب را تایید کرده است و در کتاب ارشاد خود می نویسد: «مادر آن حضرت شاه زنان، دختر یزدگرد بود که نام اصلی اش شهربانو است. «مرحوم طبرسى نیز در کتاب تاج الموالید تصریح مى‌ کند که مادر على بن الحسین(ع) شهربانو دختر یزدگرد است.

سجاد و زین العابدین از مهمترین القاب آن حضرت می باشد که بر سجده و عبادت زیاد ایشان دلالت دارد.

مقام و منزلت امام زین العابدین(ع)

امام على بن الحسین سجاد زین العابدین(علیه السّلام) قبل از هر چیز امام است؛ یعنى کسى است که آیه تطهیر درباره او نازل شده است؛ کسى است که مودت او به حکم آیه ذوى القربى واجب است؛ کسى است که حدیث ثقلین، او را در بر مى ‌گیرد؛ کسى است که حدیث سفینه نوح درباره او و بقیه اهل بیت(علیهم السلام) صادر شده است؛ کسى است که در یک کلمه صبح و شام در هر نماز بر او و پدران و فرزندان معصومش درود مى ‌فرستیم.

آرى، او امامى است معصوم و پاک از هر پلیدى و مصون از هرگونه خطا و اشتباه. او از علم الکتاب و علم الهى و منابع معرفتى همچون کتاب على(علیه السّلام) و کتاب حضرت فاطمه(سلام الله علیها) و از هزار هزار باب علم و آگاهى از ظهر و بطن قرآن کریم برخوردار است و طبق احادیثى که در منابع معتبر آمده محدَّث است یعنى طرف گفتگوى فرشتگان..

برخلاف آنچه بعضى مى ‌پندارند که آن حضرت به گوشه‌ گیرى و عزلت علاقه‌ مند و طبعاً در میان مسلمین ناشناخته بود، آن حضرت شهرت فوق‌ العاده‌ اى در میان مسلمانان داشت.

جاحظ، از علماى معروف اهل سنت، مى ‌گفت: درباره شخصیت على بن الحسین(علیه السّلام)، شیعه و معتزلى، خارجى و عوام و خواص همه یکسان مى ‌اندیشند و هیچ یک تردیدى در برترى و تقدم او (بر سایرین) ندارند.

صحیفه سجادیه

صحيفه سجّاديّه‏ مجموعه ‏اى است از بهترين و فصيح‏ترين و زيباترين دعاها، با محتواى بسيار بلند و بالا و عميق كه در واقع كار همان خطبه‏ هاى «نهج‏ البلاغه» را از طريق ديگرى مى‏ كند و جمله به جمله آن درس تازه ‏اى به انسان مى ‏آموزد، و به راستى طرز نيايش و مناجات با خداوند را به هر انسانى مى‏ آموزد، و روح و جان آدمى را نور و صفا مى‏ بخشد.

اين مجموعه چنان كه از نامش پيداست از دعاهاى چهارمين پيشواى مكتب شيعه، امام سجاد(علیه السلام) است و ما هر وقت بخواهيم روح دعا و نيايش و توجّه بيشتر به درگاه خداوند و عشق به ذات پاكش در ما پيدا شود به سراغ اين دعاها مى‏ رويم و همچون گياهان نورس كه از ابر پربركت بهارى سيراب مى‏ شوند از آن سيراب مى‏ گرديم.

تمام علما و دانشمندانی که صحیفه سجادیه را مورد بحث و بررسی قرار داده اند، اعم از شیعه و غیر شیعه، اعتراف دارند که مضامین این دعاها به قدری بالا و عالی است که صدور آن از غیر امام معصوم امکان پذیر نیست، همان مطلبی که درباره خطبه ها و نامه ها و کلمات قصار نهج البلاغه نیز بیان شده است.

دعا هاى صحیفه سجادیه بسیار متنوع و جالب و جامع است و تمام شئون زندگى انسان ‌ها را در بر مى ‌گیرد، براى هر زخمى مرهمى و براى هر دردى دارویى و براى هر مشکلى راه ‌حلى ارائه مى ‌دهد.