ییلاق سوباتان (به زبان تالشی: سووتون) از جاهای دیدنی تالش است و در شمال غرب شهرستان تالش قرار دارد. این ییلاق پوشیده از چمنزار و گلزار و مملو از چشمه‌های گوارا و دام‌ها و اسب‌هایی است که به این‌طرف و آن‌طرف می‌روند. کلبه‌های قدیمی با پنجره‌های چوبی‌شان منظره بی‌نظیری به وجود آورده‌اند که تصور چنین منطقه‌ی بکری در ایران، شاید دور از ذهن باشد. روستایی که در آن خبری از دکل برق و آنتن‌های موبایل و آلودگی صوتی نیست.

معرفی ییلاق سوباتان تالش

سوباتان در ارتفاع ۱۹۰۰ تا ۲۵۰۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است؛ به همین دلیل، زمستان‌هایی بسیار سرد دارد و حتی در تابستان‌ها هم در برخی نقاط مرتفع هنوز لکه‌های برف به چشم می‌خورد. این روستا به دشت‌های شقایقش نیز شهرت دارد.

در وجه تسمیه سوباتان چنین می گویند که «سو» در زبان تالشی به معنی «گلپر» و «وتون» به معنی «روییدن» است و از آنجا که گلپر در قسمت‌های مختلف این ییلاق می‌روید، نام آن را «سووتون» گذاشته‌اند که به مرور زمان به سوباتان تغییر کرده است. در روایت دیگری آمده است که در زبان ترکی «سو» به معنی آب و «باتان» به معنی محل فرو رفتن است، پس سوباتان، محل فرو رفتن آب می‌شود. در سوباتان چشمه‌ای وجود داشته که آب آن پس از جوشیدن از دل خاک، دوباره در زمین فرومی‌رفته است.

منطقه ییلاقی سوباتان، برق و گاز ندارد و همچنان صدها خانوار دامدار و عشایر به‌شکل سنتی در سیاه چادرها و خانه‌های گاه‌گلی و چوبی زندگی می‌کنند. خانه‌های چوبی بخش جذاب و مهمی از بافت سنتی ‌سوباتان را تشکیل می‌دهند که زیبایی این طبیعت بی‌نظیر و کوه‌های سر به فلک کشیده و سرسبز را دوچندان می‌کنند. در این منطقه، گورستان‌های متعددی از هزاران سال پیش تاکنون وجود دارد که از تاریخ و تمدن کهن این سرزمين حکایت دارند.

چطور به سوباتان برویم؟

مسیر تالش به سوباتان: یکی از جاده‌هایی که به سوباتان منتهی می‌شود، جاده تالش است که حدود ۳۶ کیلومتر تا سوباتان فاصله دارد و قسمت‌هایی از آن خاکی است و در صورت بارش باران ممکن است خودروی شخصی شما با مشکل مواجه شود. پس به‌جای این روش، می‌توانید از تالش، یک نیسان یا پاترول به این ییلاق بگیرید و بدون اینکه نگران در راه ماندن باشید، به سوباتان زیبا بروید.

مسیر اردبیل به سوباتان: در صورتی که از تهران حرکت می‌کنید، از ترمینال آزادی سوار اتوبوس‌های اردبیل شده و مطمئن شوید که اتوبوس از جاده سرچم می‌گذرد.

در ادامه در روستای بودالالو پیاده شوید و با کمک وانت‌های متعدد موجود در این منطقه به‌سمت سوباتان راه بیفتید که در میانه راه از دریاچه نئور هم عبور می‌کند. بهتر است ۱۳ کیلومتر پرفرازونشیب تا دریاچه را با این وانت‌ها بروید. این مسیر خیلی بهتر و باصفاتر از مسیر اول است و در عین حال می‌توانید بازدیدی هم از دریاچه نئور داشته باشید.

بعد از گشت‌وگذار در پیرامون دریاچه و کوه‌های زیبای اطراف آن، با ۱۸ کیلومتر کوه‌پیمایی و حرکت از میان ابرها و تماشای مناظر طبیعی و رمه‌های منطقه به روستای سوباتان خواهید رسید. به‌دلیل ییلاقی بودن مسیر، چشمه‌های آب آشامیدنی و همچنین رودخانه و آبشار نیز در طول راه وجود دارند که تجربه این سفر را هیجان‌انگیزتر می‌کند.

مسیر تالش - آق اولر - سوباتان: جاده آسفالت تالش تا منطقه آق اولر تقریبا ۴۰ کیلومتر است و در اینجا جنگل جای خود را به مراتع سبز و پر از گل می‌دهد. در ادامه جاده‌ خاکی آق اولر به سوباتان را پیش رو دارید که خاکی است و امکان تردد با خودروهای شاسی‌بلند و نیسان وجود دارد.

مسیر لیسار به سوباتان: فاصله بین لیسار تا ییلاق سوباتان حدود ۲۰ کیلومتر است که به‌دلیل سختی راه، استفاده از آن به گردشگران غیرحرفه‌ای توصیه نمی‌شود و افراد حرفه‌ای هم پس از انتخاب این مسیر، بهتر است از یک راهنمای محلی ماهر کمک بگیرند.

بهترین زمان سفر به ییلاق سوباتان

بهترین زمان سفر به سوباتان، از نیمه دوم اردیبهشت‌ماه تا اواسط تابستان است؛ در نظر داشته باشید که در تعطیلات نیمه خرداد، جمعیت بسیاری روانه این ییلاق می‌شوند؛ پس برای اینکه از سفر خود نهایت لذت را ببرید، در هفته‌های قبل و بعد از این تعطیلات، عازم سوباتان شوید. این منطقه کوهستانی، تابستان‌های خنکی دارد و از همین رو مقصد سفرهای تابستانی گردشگران بسیاری است. اگر در فصل بهار، به‌خصوص اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد به این منطقه سفر کنید، با دشت‌های مملو از گل‌های وحشی و شقایق مواجه خواهید شد که هوش از سرتان می‌برد.

نکته‌هایی برای سفر به سوباتان

• از آنجا که فقط بالای یکی از تپه‌های سوباتان، موبایل آنتن می‌دهد، پس حتما پول نقد به‌اندازه کافی همراهتان باشد؛ زیرا دستگاه کارت‌خوان در این منطقه کار نمی‌کند.
• حتما در سفر به ییلاق سوباتان، پانچو یا بارانی مناسب همراه خود ببرید؛ چراکه هوا معمولا بارانی است و در صورت بارندگی، حسابی خیس می‌شوید.
• یادتان باشد که هیچ‌وقت به گله‌ها نزدیک نشوید و فکر عکس گرفتن با گوسفندهایی که پشم‌های آن‌ها را با حالت خاصی زده‌اند، از سر بیرون کنید؛ زیرا احتمال حمله سگ‌های گله به شما وجود دارد.