نگاهی به کانسپت حیات لیرک
«حیاط لیرک» مداخله‌ای در یک مداخله حیاط لیرک، یک ماشین فضامند است که با نشستن در بستر خانه لیرک، به دو حیاط دیگر نفوذ کرده، با آن همزیست شده و ان را ارتقا می‌بخشد.
Admin1
۱- سیوند:
روستای سیوند دارای موقعیت جغرافیایی ویژه‌ای است و از زمان حیاتش به عنوان مکانی برای توقف کاروان‌ها و مسافران شناخته می‌شود. اقامتگاه لیرک در این روستای تاریخی واقع شده است.
۲- خانه لیرک
خانه لیرک که امروز سه سال از حیاتش می‌گذرد، حاصل پیوند دو خانه‌ی قدیمی با حیات‌هایی مرکزیست که پس از بازسازی و اتصال دو خانه به هم، به اقامتگاهی روستایی تغییر کاربری داده است.
حیاط بزرگتر که آخرین باز مانده معماری میان راهی روستای سیوند است، حیاط محمودی نامیده می‌شود و حیاط کوچکتر حیاط صفایی نام دارد.
خانه لیرک اما تنها یک اقامتگاه نیست. مکانی است برای اتصال آدم‌ها و ایده‌هایشان به یکدیگر.
فضایی فرهنگی هنری که پایش را از بسترش فراتر گذاشته، و به مکانی برای دیدن، شنیدن و گفتگو تبدیل شده است.
در زمانی که تجمع فعالیت‌های فرهنگی و هنری در مرکز (پایتخت، تهران) شکل گرفته است، لیرک سعی دارد نشان دهد که بیرون از مرکز و در روستا هم می‌توان معاصر بود:
اجراهای موسیقی، کمپ‌های آموزشی، سلسله سخنرانی‌ها و اکران فیلم و گفتگو با حضور کارگردان‌های مطرح سینمای ایران، از جمله فعالیت‌های فرهنگی این مجموعه است.
فعالیت‌هایی که در تضاد با بستر خود (سیوند) بوده و گونه‌ای از مداخله محسوب می‌شوند. مداخله‌ای که باعث شده تا لیرک به تنهایی اقتصاد سیوند را تحت تاثیر قرار داده و به لندمارکی فرهنگی تبدیل شود.
۳- حیات لیرک
محتوای لیرک و ساختار کالبدی آن، در ارتباطی متضاد قرار دارند: وضعیتی بین معاصر بودن و نوستالوژی.
حیاط لیرک به عنوان ساختاری الحاقی و استعاره‌ای از حیاطی جدید در کنار دو حیاط موجود، سعی دارد تا این تضاد را در ساختار و کالبد پروژه به نمایش بگذارد.
ماشینی فضامند که لیرک را با فعالیت‌های متنوعش تطبیق می‌دهد.
فضاهای مورد نیاز کمپ آموزشی و کافه را تامین می‌کند، سایه اندازی را تامین می‌کند مساله اکران و اجرا در حیاط محمودی را سازمان می‌دهد، دسترسی‌ها را تسهیل کرده و فضا‌ها را به هم مرتبط می‌کند.
حیاط لیرک، از بطن حوض آب حیاط محمودی بیرون می‌زند: کف‌ها و سطوح را به تصرف در می‌آورد، فضا‌ها و روابط جدیدی تشکیل می‌دهد، در دو حیاط قبلی گسترش می‌یابد و آنها را به هم می‌دوزد. بمانند ویروسی که باعث ارتقا میزبان خود می‌شود.
استعاره‌ای مجسم از رود خشک شده‌ی سیوند.
مشخصات طرح:
• معماران مسئول: امیرعلی رستگار، فهیمه روستایی
• همکاران طراحی: سعید یوسف وند، امیر سبزه‌ای
• تصویر ساز: سعید یوسف وند
• کارفرما: آرش جوینده
• محل پروژه: شیراز، سیوند
• جوایز و افتخارات:
o رتبه اول در شانزدهمین دوره جایزه معماری ایران | ۱۴۰۲ | معماری عمومی از طرح تا اجرا
o رتبه نخست جایزه معماری۲a | 2022 | بخش آسیا، پروژه های آینده
