دفتر معماری: میس وندروهه

مکان: پلانو، آمریکا

معمار: لودویگ میس وندروهه

کارفرما: دکتر ادیت فارنزورث

سال ساخت پروژه: 1945 تا 1951

خانه فارنزورث که در بین سالهای 1945 تا 1951 برای دکتر ادیت فارنزورث به عنوان یک اقامتگاه آخر هفته طراحی شده بود، نمونه ای از ایده آل افلاطونی است که به دور از هیچ آلایشی روی طبیعت خودساخته پلانو در ایلینویز قرار گرفته است. این بنا در زمینی در خارج از شهر شیکاگو به ابعاد حدود 4 هکتار در منطقه ای جنگلی قرارگرفته که از جنوب منتهی به رودخانه Fox است.  این پاویون شیشه ای به خوبی از طبیعت پیرامون آن بهره برده و به منتهای کانسپت میس وندروهه در مورد ارتباط قوی بین خانه و طبیعت رسیده است.

این خانه یک طبقه از 8 ستون فولادی با مقطع I ساخته شده است که بام و چهارچوب کف را نگه می دارند و بنابراین هم نقش سازه ای دارند و هم در نمای ساختمان خودنمایی می کنند.  در حدفاصل این ستون ها پنجره های کف تا سقف در تمام دور تا دور خانه تعبیه شده که فضاهای خانه را رو به جنگل پیرامون آن باز می کند.

پنجره های این بنا، المان هایی هستند که زیبایی ایده میس وندروهه در مورد ارتباط ساکنین با طبیعت آرام اطراف را فراهم کرده اند. ایده او برای تامین خلوت ساکنین نیز از طریق قرار گرفتن بنا در میان انبوه درختان که در این سایت خصوصی قرارگرفته اند، تامین شده است. میس وندروهه در مصاحبه ای، کانسپت خود را از طراحی این پاویون شیشه ای، چنین بیان می کند: "طبیعت نیز می تواند زندگی خود را داشته باشد. ما باید آگاه باشیم که زندگی آن را با رنگ های خانه هایمان و المان هایی که در داخل بنا استفاده می کنیم، مختل نکنیم. باید سعی کنیم طبیعت، خانه ها و انسان ها را در یک کل منسجم تر به دور هم گرد آوریم."

میس وندروهه برای طراحی این خانه در نظر داشت که تا جایی که می تواند بنا نسبت به زمینی که روی آن قرار گرفته است، سبک باشد و بنابراین این خانه را حدود 160 سانتی متر از سطح زمین بلندتر بنا کرده است و تنها ستون های فولادی با سطح زمین برخورد دارند و منظر سایت پیش از ساکنین بر روی زمین گسترش یافته است. برای تکمیل این ایده، جرز پنجره ها نیز به عنوان سازه برای نگهداری اسلب های کف به کار رفته اند.

بنابراین سطح کف خانه فارنزورث بالا آمده است و پله های عریض در حالیکه رو به ورودی خانه پیش رفته و حالت تعلیق دارند، به نرمی این خانه را از سطح زمین بلند می کنند. به جز دیوارهایی که در مرکز بنا برای پوشش جداره سرویس به کار رفته است، مابقی بنا کاملا دارای پلانی آزاد بوده و از مینمیالیسم بهره برده است.

با توجه به اینکه خانه فارنزورث حدود 30 متر  از رودخانه FOX فاصله داشته است، میس خطر بالا آمدن آب رودخانه را نیز در نظر گرفته بود. او این خانه را با ارتفاعی نسبت به زمین طراحی کرد که باور داشت این میزان ارتفاع، این خانه را از بالاترین میزان مد آب رودخانه، که هر صدسال پیش بینی می شود، نیز حفظ می کند.

در سال 1954 رودخانه fox حدود 8/1 متر بیش از عدد پیش بینی شده برای بالاآمدگی آب در صد سال، بالا آمد و باعث شد این خانه زیر آب برود. با این حال میس وندروهه نمی توانست این بالاآمدگی بیش از حد و غیرمعمول آب را پیش بینی کند، چرا که این تغییر، متاثر از گسترش ساخت و ساز در منطقه شیکاگو بود که منجر به بالاآمدگی بیشتر آب شده بود. بررسی های اخیر نشان می دهد که فضای داخلی این خانه 6 مرتبه تاکنون در معرض بالاآمدگی سطح آب رودخانه قرار گرفته است که اولین بار در 1954 بوده است و در سالهای 1996 و 1997 این بالاآمدگی آب بیشتر اتفاق افتاد و اخیرا نیز در سال 2008 مجددا این اتفاق افتاده است.

اگرچه مشکلاتی در زمینه نگهداری این خانه وجود داشته است که به دلیل مشکل بالاآمدگی آب رودخانه و همینطور قابلیت زندگی به خاطر طرح آن بوده است که شامل نارضایتی از تهویه فضای داخلی و همینطور هزینه های اقتصادی زیاده از حد نیز می باشد، اما روح سادگی در خالص ترین فرم آن، در این بنا وجود دارد. شگفتی این اثر هنری منبع الهام بسیاری آثار دیگر معماری از جمله خانه شیشه ای فیلیپ جانسون شده است.

فرم هندسی انسان ساخت این بنا، با منظر خارجی اطراف آن، ارتباطی ساخته که نمونه ای واقعی از "مسکن"، در ساده ترین حالت است. چنان که میس وندروهه نیز در مورد این دستاورد خود می گوید: "اگر به طبیعت از میان دیوارهای شیشه ای خانه فارنزورث نگاه کنید، شکوه عمیق تری خواهد داشت تا اینکه از بیرون بنا به طبیعت نگاه کنید. به این صورت طبیعت بیشتر خود را به نمایش خواهد گذاشت و ... جزئی از یک کل منسجم عظیم خواهد شد."