"ابژه ای فراتر از خانه"اثر استدیو معماری کالبد در میان 10 مدل معماری قابل توجه به انتخاب جامعه ی آنلاین معماری آرکینکت
Admin1
آرکینکت به عنوان یک جامعه آنلاین برای دانشجویان، معماران، مربیان و طرفداران دنیای طراحی و معماری (که از سال ۱۹۹۷ میلادی فعالیت خود را آغاز کرده است و در لس‌آنجلس، کالیفرنیا مستقر است)، همواره در تلاش بوده است تا با گردهم آوردن معماران و طراحان از سراسر نقاط جهان به بیان ایده‌های اثرگذار می‌پردازد.
اما این رسانه معماری به روال گذشته، در هفته‌ی سوم ماه فوریه سال ۲۰۲۵ میلادی، به انتشار ۱۰ مدل معماری موردتوجه در فضای مجازی پرداخت.
10 architecture models we liked this week
در میان مدل‌های معماری انتخاب شده توسط آرکینکت (از میان مدل‌های موردتوجه در فضای مجازی)، پروژه “ابژه‌ای فراتر از خانه” (ایران، تهران) اثر محمد رحیمی‌زاده (استودیو معماری کالبد) نیز حضور دارد.
Object Beyond House by Kalbod Design Studio
معمار پروژه درباره ابژه‌ای فراتر از خانه می‌گوید:
“اگر به این بیاندیشیم که جعبه مدرن چه ظرفیت‌های بالقوه‌ای دارد که می‌توان مورد آزمون و خطا قرار داد، به چه امکانات جدیدی دست خواهیم یافت؟
ابژه‌ای فراتر از خانه تلاشی است برای پاسخ به این پرسش؛ و همچنین کوشیده است تا امکان زیستن را با استفاده از حداکثر ظرفیت‌های فرمی خود فراهم کند.
ابژه معماری در این پروژه بدون وابستگی یا ارجاع به عاملی بیرونی، از درونِ خودِ اثر رشد کرده است. در طی این رشدِ ناهمگن، تجربه و مونتاژ تازه‌ای از فضاهای هایبریدی ارائه می‌شود و نیز فضای زیست به نحوی متناقض با فضاهای عمومی (گالری‌ها) پیوند می‌خورد.
این ابژه، گاه مرزهای ساختمان را می‌شکافد و گاه عقب می‌نشیند؛ هر کجا لازم است گشوده می‌شود و نور را به درون می‌خواند و نیز در برخی نقاط از نما بیرون می‌زند. در این لحظه است که با ایجادِ نخستین گفتگو میان انسان و بنا، مخاطب در جست‌جوی مسیری که دیگر فقط از طریق نما قابل خواندن نیست به درون بنا قدم می‌گذارد.
چگونگیِ تجربه بودن در این پروژه، اهمیت ویژه‌ای برای ما داشت. با حرکت درون گالری‌ها، مرزهای جعبه پشتِ سر گذاشته می‌شود، شما همچنان هم درون مکعب هستید و هم درون آن نیستید! متغییر بودنِ ارتفاع، کنترلِ مضاعفِ نور و ویدهایی که یادآور می‌شوند در چه ترازی قرار داریم، همگی آزمونی برای خلق تجربه فضایی تازه‌ای هستند.
در نهایت، ابژه‌ای فراتر از خانه با آزمودن ظرفیت‌ها و تجربه‌ی خودرَونده‌بودنِ فرم، بدون آن که متاثر از نیرویی بیرونی باشد، تلاشی در جهت ترسیمِ مسیری تجربه‌گرا برایمان خواهد بود.”
