"پدرم یک غزل خسته ولی پرمعناست..." مروری بر چهره پدر در سینمای ایران
سینما در بلندمدت آینهی تمامنمای جامعه و اجزای آن است و همواره چهرههایی متفاوت اما با ویژگیهای مشترک از مفهوم پدر را ترسیم کرده و به روی پرده نقرهای آورده است، چهرههای مختلف در ژانرها و رویکردهای گوناگونی که بعضا با نسلهای پس از خود چالشها و تنشهای بسیار دارند اما همگی در نهایت موجوداتی عاشق، دلسوز و حامی فرزندان خود هستند.
از سینمای دفاع مقدس و آثار حاتمیکیا که از پدر به عنوان نماد وصل بین نسلها استفاده میکند تا مجید مجیدی و مهرجویی که محبت پنهان پدری را رفته رفته به چشم مخاطب عیان می کنند.