نیمار، برنده جایزه سامبا؛ یک برزیلی خالص

رسیدن به عنوان بهترین بازیکن فوتبال یک کشور به خودی خود برای ستاره‌های فوتبال ارزشمند تلقی می‌شود و افتخاری فردی است که برخی تیم‌های ملی به بازیکنان خود می‌دهند. این عنوان وقتی جذاب‌تر می‌شود که تیم ملی بازیکن انتخاب شده در بردارنده ستاره‌های دیگری هم باشد. با این همه نمی‌توان توصیف کرد در برزیل و فوتبالی که به صورت مداوم با رویش ستاره‌های جدید روبه‌روست  و بازیکنان فوتبال یکی از صادرات این کشور به شمار می‌روند، انتخاب به عنوان بهترین بازیکن تیم ملی چقدر می‌تواند جالب توجه و ارزشمند باشد. نیمار جونیور باز هم برنده جایزه سامبا شد. عنوانی که هر سال به بهترین بازیکن برزیلی فوتبال دنیا اهدا می‌شود. این اولین جایزه سامبای نیمار نبود و او در این زمینه رکوردی دست نیافتنی را ثبت کرده است. نیمار شاید قهرمان بارسلونا یا پاری‌سن‌ژرمن نباشد اما برزیلی‌ها حتی بدون بردن جام جهانی هم او را قهرمان خود می‌دانند. 

جایزه سامبا

از سال 2008 تاکنون فدراسیون فوتبال برزیل اقدام به انتخاب بهترین بازیکن برزیلی سال کرده و این جایزه فردی «سامبا» نام دارد. اولین برنده سامبا کاکا بود که با سبقت از روبینیو به این عنوان رسید و پس از او فابیانو و مایکون این عنوان را از آن خود کردند. اوج‌گیری تیاگو سیلوا باعث شد تا او اولین ستاره‌ای باشد که از رسیدن به جایزه سامبا دفاع می‌کند و سیلوا 3 سال پیاپی برنده این جایزه نام گرفت تا این که دوران درخشان نیمار شروع شد تا او برنده محض این عنوان در میان ستارگان سلسائو باشد. نیمار در برهه اول درخشش خود 2 سال پیاپی سامبا را به نام خودش کرد، سپس با یک وقفه یک ساله و بردن این عنوان توسط کوتینیو باز هم این نیمار بود که به رکورد 3 عنوان سامبای تیاگو سیلوا رسید. فیرمینو و آلیسون بکر برندگان بعدی بودند اما باز هم ستاره برزیلی پی‌اس‌جی به دور برنده شدن‌های متوالی برگشت و اکنون برای سومین سال پیاپی به عنوان بهترین بازیکن برزیلی جهان شناخته می‌شود. نیمار ضمن رسیدن به رکورد 3 بار برنده شدن متوالی جایزه سامبا، اکنون 6 بار این عنوان را به نام خودش کرده و برای ستاره‌های سلسائو دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد.

سال طلایی نیمار

15 گل و 13 پاس گل برای باشگاهی که گلزنان و ستاره‌های بزرگی مانند لیونل مسی و کیلیان امباپه را هم در اختیار دارد و همچنین 7 گل و 3 پاس گل برای تیم ملی برزیل در سال 2022، نیمار را به عنوان بهترین بازیکن فوتبال کشورش در این سال رسانده است. او اگر چه موفق نشد جام جهانی را به عنوان هدیه‌ای تسکین دهنده برای آخرین روزهای زندگی پله به برزیل ببرد اما در یکی از بهترین فرم‌های دوران فوتبال خود به سر می‌برد و هیچ ستاره‌ای موفق نشده در رسیدن به عنوان سامبا از نیمار سبقت بگیرد. نیمار سالی طلایی را پشت سر گذاشته است؛ نه از این رو که گل‌ها و پاس گل‌های زیادی را ثبت کرده.، از این جهت که در باشگاهش با حواشی زیادی روبه‌رو بود و گفته می‌شد با دیگر ستاره تیم مشکلاتی دارد و پاریس، او را نمی‌خواهد. ستاره سلسائو اما با درخشش و رسیدن به بهترین شرایط ممکن همه مخالفانش در پاریس را ساکت کرد و تیم ملی برزیل را هم به سمت موفقیتی بزرگ هدایت می‌کرد که کرواسی اجازه تاخت و تاز بیش‌تر را به او و هم‌تیمی‌هایش نداد. نیمار در جام جهانی حتی بر مصدومیت هم غلبه کرد و درد مچ پا هم نتوانست او را از بازی برای تیم ملی کشورش باز دارد. سال او طلایی بود؛ از این نقطه‌نظر که نیمار شاید برای اولین بار از زمان آمدن به قاره سبز فارغ از هر سر و صدا و حاشیه‌ای فقط از فوتبال بازی کردن لذت برد و این روند هنوز هم برای او ادامه دارد. تجربه و پختگی و آب‌دیده شدن در مشکلات سال‌های اخیر، نیمار را تبدیل به بازیکنی جا افتاده کرده که اهداف مشخصی دارد و با تداوم فرم خوبش در مسیر رسیدن به آن‌ها گام برمی‌دارد. برنده جایزه سامبا همین قدر که بداند از هر فوتبالیست برزیلی دیگری در دنیا بیش‌تر مورد احترام است، می‌تواند خود را نه قهرمان بارسلونا و پاری‌سن‌ژرمن بلکه قهرمان مردم برزیل بداند و تا جام جهانی بعدی برای حفظ آمادگی و رساندن برزیل به آرزوی ششمین جام تلاش کند. اگر او این فرم را تا 2026 نگه دارد، شاید در تعداد عناوین سامبا به آسمان‌ها برسد و در تاریخ فوتبال سلسائو دلیلی واضح برای جاودانه و اسطوره بودن بیابد. او توپ طلایش را نه از فرانس فوتبال و نه از عرصه رقابت‌های باشگاهی اروپا بلکه از سرزمین مادری‌اش گرفته است.