برخلاف تجربه بی‌نظیر توریست‌ها از اولین حضورشان در جزیره، مدت زمان زیادی نمی‌ماندند و هتل‌های متعدد خالی از سکنه در جزیره وجود دارد. حال آنکه قرار بود سرمایه‌گذاران پروژه به عنوان عوامل خارجی و غریبه به جزیره نفوذ کنند. برای نفوذ به قلب مردم باید به زبان آنها گفت و گو کرد؛ به زبانی فارغ از نژادها و رنگ پوست و … به زبان رقص و موسیقی. این دغدغه در کنار سایر نتایج مطالعات منجر به تغییر ایده اصلی این پروژه از ساخت هتل به یک مرکز تجاری، فرهنگی و تفریحی شد که هم گردشگران و هم ساکنین را پذیرا شود. یکی از اهداف پروژه این بود که به عنوان یک نشانه شهری در جزیره شناخته شود. نشانه ای که از طبیعت الهام گرفته شده، با آن ادغام شده و به عنوان بازتابی از فرهنگ مردم در دسترس آنها قرار گرفته است. مهم ترین چالش پروژه، حل تناقض بین دو معیار کیفی است؛ شاخص بودن به عنوان المان شهری و مستطر بودن در بستر به مثابه پیروی از طبیعت جزیره. فرم این پروژه با یک پوسته منحنی تعریف شده که یادآور حرکت امواج دریاست. پوسته از زمین بلند می‌شود، در قلب پروژه – آمفی تئاتر روباز-به اوج خود می‌رسد و در انتهای فرم خود دوباره به طبیعت برمیگردد. نمای پروژه به گونه‌ای طراحی شده است که حجم اصلی برش خورده و جان پروژه نمایان است. همچون کلاژی از فعالیت‌های مختلف در یک قاب بزرگتر، گویی فعالیت و مردم خود تکمیل کننده و معنا بخش به این برش هستند. این کلاژ از دوردست و از ورودی به اسکله، از درون کشتی‌ها مشخص است. پروژه با اطراف به گفت و گو می‌پردازد و از درون و روی پوسته همچون بامی‌با دید باز، به شهر و دریا دید دارد. در مرکز آمفی تئاتر، حوضچه ای از آب باران جمع شده به عنوان عنصری نمایشی استفاده شده تا بازتابی از طبیعت باشد. استفاده از این عنصر نمایشی، در امتداد نتایج مطالعات اولیه بود که بر کمبود آب آشامیدنی در جزیره تاکید میکرد و بر اساس آن تصمیم گرفته شد تا آب باران جمع آوری و در مجموعه استفاده شود. از دیگر ویژگی های آمفی تئاتر، مسقف بودن آن برای حفاظت در برابر باران و باز بودن از اطراف است تا در عین بهره از آب و هوای مطلوب جزیره، چشم اندازی دوطرفه از شهر را ارائه بدهد. طراحی پروژه بر اساس مدول هایی با ابعاد تقریبی ۵*۵ متر صورت گرفته که چارچوب اصلی را برای فعالیت های متنوع در فضاهای مختلف تشکیل می‌دهد. فضاهایی شامل آمفی تئاتر روباز و رو بسته، فضای بازی، سینما، گالری، کتابخانه ، رستوران و فودکورت، غرفه های فروش صنایع دستی و دفاتر اداری. این سیستم مدولار بر اساس جهت سایت می‌چرخد و هم چنین برای به حداقل رساندن خاکبرداری، از شیب زمین بهره میبرد. طراحی داخلی کیدنس برای ایجاد ارتباط بین کاربران، شامل ورودی‌ها و ووید های متعدد است. مرکز هنری کیدِنس در سنت کیتس و نویس به عنوان پاسخی هماهنگ به هویت جزیره طراحی شد تا به یک مرکز هنری پویا تبدیل شود. پوسته منحنی آن که با الهام از امواج طراحی شده است، یکپارچه با بستر خود ادغام می‌شود و آمفی تئاتر روباز به عنوان قلب تپنده ی پروژه برای رویدادها با زبان مشترک رقص و موسیقی استفاده می‌شود . یک سیستم مدولار امکان پشتیبانی از تمام فعالیت هایی که درین مرکز هنری اتفاق می‌افتد را فراهم کرده و همه این موارد با هم، کیدنس را در جهت گام برداشتن به سمت هدف اصلی که بازتابی از هویت سنت کیتس و نویس بودن است را یاری می‌کند.

مشخصات طرح:

• طراح: دفتر معماری شهروز زمردی و همکاران

• معمار اصلی: شهروز زمردی و همکاران

• سرپرست تیم طراحی معماری: ملیکا عسگری سرشگ

• تیم طراحی معماری: پیام الرحمن، نسترن شعبان زاده، پدرام سروش، فراز طباطبایی، مهلا طبایی، یاسمین شاه‌بداغلو

• سرپرست طراحی فنی: حامد نوریان

• تیم طراحی فنی: سونیا غنی، فراز طباطبایی، ملیکا عسگری سرشک، علیرضا محیط

• تصاویر سه بعدی: افشین خدابنده لو

• ارائه معماری: سپیده رضوانی، شیوا طالبی، نرگس امین پور، ملیکا عسگری سرشگ، نسترن شعبان زاده، فراز طباطبایی، پدرام سروش

• رده: مرکز هنری و تفریحی (کانسپت)

• کارفرما: شرکت پرایم دولوپمنت

• زیربنا: ۳۲۷۲۵ مترمربع

• مساحت زمین: ۲۸۶۴۸ مترمربع

• محل پروژه: شهر باستر در جزیره سنت کیتس و نویس

• سال: ۱۴۰۲