میش ماهی؛ جواهر خلیج فارس!
Admin1
صید «میش ماهی» به علت داشتن کیسه شنا، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ کیسه شنا که دارای خاصیت دارویی و مصارف صنعتی است، در پزشکی کاربرد فراوانی دارد و از آن برای تهیه نخ بخیه هم استفاده می‌شود.
«میش ماهی» بزرگترین ماهی خوراکی خلیج فارس و یکی از پرطرفدارترین و خوشمزه‌ترین ماهیانی است که از گوشت سفید آن برای طبخ انواع غذاهای دریایی استفاده می‌شود. خاویار «میش ماهی» در عین حال، از مقوی‌ترین خاویارهای آبزیان خلیج فارس است.
صیادان هنگام غروب آفتاب برای صید میش ماهی به دریا می‌زنند و برای ردیابی و به دام انداختنشان که به طور گله‌ای شنا می‌کنند، از روش‌های سنتی بهره می‌گیرند.
صیادان جنوب، معمولاً خاویار خوشمزه میش ماهی را به پاس زحمات خود، بین خدمه تقسیم می‌کنند و گوشت آن در بازار ماهی فروشان به فروش می‌رسد. کیسه شنای میش ماهی هم که بستگی به وزن آن دارد، با قیمت‌های متفاوت به صادر کنندگان این محصول فروخته می‌شود. جالب این است که تمام قسمت‌های «میش ماهی» به جز محتویات شکم آن، برای مصارف مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کیسه شنا اندامی است که در اکثر ماهیان وجود دارد واز آن برای حفظ حالت شناوری و تغیر عمق خود در آب استفاده می کنند. گاهی هم این اندام در عمل شنوایی، تنفس یا تولید صدا بکار می رود. این کیسه پر از گاز است. ماهی در ابتدا تولد، هوادر کیسه شنای خود ندارد اما وقتی که کیسه زرده ماهی در حال جذب شدن است، نوزاد ماهی به سطح آب آمده واز طریق لوله گوارش و مجرایی به نام پنوماتوفور که بین لوله گوارش وکیسه شنا قرار دارد، هوا وارد کیسه شنا می شود.
حدود یک هفته بعد ممکن است که مجرای پنوماتوفور بسته شود و یا تا آخر عمر باز باقی بماند. دسته ای از ماهیان که ارتباط کیسه شنای آ نها با لوله گوارش تا آخر عمر بر قرار است را فیزوستوم ( کیسه شنای باز) و گروهی را که در آ ن ها این ارتباط فقط در دوران نوزادی برقرار است وبعدا مجرای پنوماتوفور بسته می شود را فیزوکلیست ( کیسه شنای بسته) می نامند. ماهیان فیزوکلیست اکثرا دریا زی هستند.
یکی از وظایف کیسه شنا، نزدیک کردن وزن مخصوص(چگالی) بدن ماهی به وزن مخصوص آب است. به دلیل زیاد بودن چگالی آب دریا نسبت به آب شیرین، ماهی و سایر اشیای موجود در آب دریا تمایل بیشتری به شناوری به سمت بالا دارند وبه همین دلیل است که کیسه شنا در ماهیان آب شیرین بزرگ تر است .
کیسه شنا به طور متوسط حدود 5% حجم بدن ماهیان دریایی وحدود 7% حجم بدن ماهیان آب شیرین را به خود اختصاص می دهد. البته وجود یا عدم وجود کیسه شنا واندازه آن به اکولوژی وعادات زندگی ماهی بستگی دارد. ماهیان کفزی کیسه شنای کوچک دارند یا به طور کلی فاقد کیسه شنا هستند و چگالی بعضی از آنها تا5% از چگالی آب دریا بیشتر است.
وجود کیسه شنا در بدن میش ماهی که در صنایع پزشکی و دارویی کاربرد دارد موجب ارزش اقتصادی زیاد این گونه از ماهیان شده است. کیسه شنای میش ماهی که در زبان محلی یه آن پوتون یا توپی می گویند یک منبع با ارزش است که دارای اهمیت صادراتی است.
این محصول هنوز داخل کشور کارائی چندانی ندارد و بفروش نمی رسد و تمام آن صادر می گزدد. کیسه شنای میش ماهی به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و یا کشور پاکستان قاچاق می شود.
کیسه شنایی داخل شکم میش ماهی کر بسیار ارزشمند است و در صنایع پزشکی و داروسازی استفاده دارد، از همین رو هر کیلو این کیسه شنا ( بعضی از ماهی ها حامل کیسه ۴۰۰ گرمی می باشند) ارزش ریالی بالا و میلیونی دارند. شایان ذکر است که بیشترین میزان صید میش ماهی در آب های ساحلی جاسک انجام می شود.
میش ماهی سرشار از ویتامین های ب می باشد ، از این رو ارزش غذایی و خواص ماهی میش را می توان کاملاً منحصر به فرد برای بدن دانست.
منبع :توریسم آنلاین
