معماری سعدیه الهام گرفته از کدام اثر معروف است؟

معماری سعدیه الهام گرفته از کدام اثر معروف است؟

آرامگاه سعدی، شاعر بزرگ فارسی‌زبان، در خارج از شیراز واقع شده و به‌عنوان یک باغ-مزار طراحی شده است. این آرامگاه که قدمتی به قرن هفتم دارد، در طول زمان تغییرات زیادی را تجربه کرده است. آخرین تغییرات اساسی در سال ۱۳۳۱ به‌دست محسن فروغی، معمار مدرنیستی انجام شد. پروژه ساخت این آرامگاه از سال ۱۳۲۹ آغاز و با وسعتی حدود ۷۷۰۰ متر مربع و زیر بنای ۲۶۱ متر مربع به پایان رسید. باغ اطراف آرامگاه به عنوان نمادی از جهان پس از مرگ در نظر گرفته شده و همچنان محل زیارت مردم است. ابن بطوطه نیز در سفرنامه‌اش به توصیف این مکان پرداخته است.

آرامگاه سعدی ترکیبی از عناصر سنتی و مدرن است که طراحی آن برگرفته از مقبره‌های دوره اسلامی می‌باشد. این بنا شامل ایوان ستون‌دار، گنبدخانه و رواق است که به مزار شاعر بزرگ، محمد تقی شوریده، متصل می‌شود. کارشناسان معماری بر این باورند که عناصر تزیینی مانند سنگ‌های رنگین و کاشی‌های فیروزه‌ای در این بنا به کار رفته است. ایوان آرامگاه از بنای چهل‌ستون اصفهان الهام گرفته و وجود حوض کوچک در این فضا به زیبایی آن افزوده است. این عناصر به‌طور هماهنگ در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند تا فضایی خاص و معنوی ایجاد کنند.

معماری معاصر ایران بیش از یک و نیم قرن سابقه دارد و در طول زمان تاثیر چشمگیر معماری غرب سبک‌هایی از معماری در ایران را به وجود آورد. غرب‌گرایی، سنت‌گرایی و ملی‌گرایی سه سبک اصلی معماری بود. محسن فروغی، طراح این بنا از جمله معمارانی بود که با فعالیت در سبک ملی‌گرا آثاری را طراحی کرد. فروغی را می‌توان از دسته معماران سبک مدرن دانست که رابطه عمیقی با معماری سنتی نیز داشت و از همین‌رو در آثارش، از جمله آرامگاه سعدی می‌توان نمونه‌ای از بنای مدرن را مشاهده کرد که زمینه فرهنگی خود را هم حفظ کرده است. 

مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله شیرازی، شاعر و نویسندهٔ بزرگ قرن هفتم هجری قمری است که نام «سعدی» برای او از نام اتابک مظفرالدین سعد پسر ابوبکر پسر سعد پسر زنگی گرفته شده است. او حدود سال‌های ۶۰۰ تا ۶۱۵ هجری قمری در شیراز به دنیا آمده است. گفته می‌شود که سال‌های ابتدایی زندگی را در شیراز گذرانده و پس از مدتی زندگی خود را با سفرهای طولانی همراه کرده است. سعدی در نهایت حوالی سال ۶۵۶ هجری قمری به شیراز باز گشته و بین سال‌های ۶۹۰ تا ۶۹۴ هجری قمری در همان خانقاهی که حالا آرامگاه سعدی شناخته می‌شود درگذشت.