به نقل از ancient origins ، در زیر لایه‌های عمیق از خاک، سنگ، بقایای تمدن‌های باستانی - شبکه‌های وسیع تونل‌ها، شهرهای زیرزمینی باستانی وسیع و ساختارهای زیرزمینی پیچیده وجود دارد.

شهرهای زیرزمینی باستانی در آمریکای جنوبی و مرکزی

در قلب مکزیک، شهر باستانی Teotihuacan هزارتوی وسیعی از تونل ها وجود دارد. این شبکه پیچیده از تونل‌ها که در دهه ۱۹۷۰ کشف شد، تا بیش از ۵ کیلومتر امتداد دارد و اتاق‌هایی در جهات مختلف منشعب می‌شوند. اعتقاد بر این است که این اتاق‌ها برای مراسم های مختلف استفاده می‌شده‌اند و آثاری مانند مجسمه‌ها، سفال‌ها و حتی بقایای انسان در حفاری‌ها کشف شده است. تونل های Teotihuacan بینشی منحصر به فرد از زندگی معنوی و فرهنگی این تمدن باستانی در مکزیک ارائه می دهد.

در قلب مکزیک، شهر باستانی Teotihuacan هزارتوی وسیعی از تونل ها وجود دارد. این شبکه پیچیده از تونل‌ها که در دهه ۱۹۷۰ کشف شد، تا بیش از ۵ کیلومتر امتداد دارد و اتاق‌هایی در جهات مختلف منشعب می‌شوند. اعتقاد بر این است که این اتاق‌ها برای مراسم های مختلف استفاده می‌شده‌اند و آثاری مانند مجسمه‌ها، سفال‌ها و حتی بقایای انسان در حفاری‌ها کشف شده است. تونل های Teotihuacan بینشی منحصر به فرد از زندگی معنوی و فرهنگی این تمدن باستانی در مکزیک ارائه می دهد.

در پرو، شبکه تونل کنکو چیکو نمونه ای چشمگیر از مهندسی اینکا است. این تونل‌ها، بخشی از مجموعه باستان‌شناسی بزرگ‌تر کنکو مستقیماً در صخره حک شده‌اند و گمان می‌رود که برای مقاصد مذهبی و تشریفاتی استفاده می‌شده‌اند. کنکوچیکو و گذرگاه های زیرزمینی آن همچنان باستان شناسان و گردشگران را مجذوب خود می کند و نگاهی اجمالی به زندگی معنوی تمدن اینکاها ارائه می دهد.

مجموعه گسترده هرم مایا در تیکال ، واقع در گواتمالای کنونی، یک سیستم پیچیده از تونل های زیرزمینی را نشان می دهد. این تونل‌ها که در اواخر قرن بیستم دوباره کشف شدند، به نظر می‌رسد که بخش‌های مختلف دولت- شهر وسیع را به هم متصل می‌کنند که نشان‌دهنده یک سیستم حمل‌ونقل یا ارتباطی کارآمد است. با این حال، عملکرد دقیق آنها موضوع مطالعه مداوم است. با این حال، آنچه واضح است این است که این سازه‌های زیرزمینی بینش قابل توجهی در مورد برنامه‌ریزی شهری و قابلیت‌های معماری تمدن باستانی مایاها، که در تیکال از حدود ۲۰۰ تا ۹۰۰ پس از میلاد شکوفا شد، ارائه می‌دهند.

شهرهای زیرزمینی باستانی در آفریقا

در اتیوپی، کلیساهای سنگ‌تراشی شده لالیبلا ، شاهکاری چشمگیر از معماری زیرزمینی است. طبق گزارش‌ها، این یازده کلیسای یکپارچه که در قرن دوازدهم مستقیماً در صخره‌ها حک شده‌اند و درها، پنجره‌ها، ستون‌ها و ... با کنده کاری تزئین شد. این شهرهای زیرزمینی باستانی، میراث جهانی یونسکو است که گواهی بر نبوغ معماران آفریقایی است و شبکه زیرزمینی که کلیساها را به هم متصل می کند به هاله رمز و رازگونه لالیبلا می افزاید.

در مصر، فلات جیزه دارای سیستم زیرزمینی عظیمی است که ترکیبی از غارها و تونل های دست ساز انسان و همچنین رودخانه ها و گذرگاه های زیرزمینی است. تعداد کمی از مورخان معتقدند که سیستم غارهای زیرزمینی در جیزه، "شهر خدایان" افسانه ای است.

 این شهر زیرزمینی عظیم توسط هرودوت و استرابو توصیف شده است. هرودوت نوشته است:

«در آنجا دوازده کاخ را دیدم که مرتب بودند و با یکدیگر ارتباط داشتند، با تراس هایی در هم آمیخته و در اطراف، دوازده تالار مرتب شده بودند. سخت است باور کنیم که آنها کار انسان هستند. دیوارها با مجسمه های کنده کاری شده پوشانده شده اند و هر صحن به شکلی عالی از سنگ مرمر سفید ساخته شده و توسط یک ستون احاطه شده است. در نزدیکی گوشه ای که هزارتو به پایان می رسد، هرمی به ارتفاع دویست و چهل فوت وجود دارد که بر روی آن مجسمه های حکاکی شده ای از حیوانات و یک گذرگاه زیرزمینی وجود دارد که می توان از طریق آن وارد شد. به من گفته شد که اتاق‌ها و گذرگاه‌های زیرزمینی این هرم با اهرام ممفیس مرتبط می‌شود».

علاوه بر این، هرودوت از کشف یک کلان شهر چند سطحی در زیر جیزه صحبت کرد که ۱۵۰۰۰ سال قدمت داشت.

بسیاری از نویسندگان باستانی از گفته های هرودوت در مورد گذرگاه های زیرزمینی که اهرام اصلی را به هم وصل می کردند، حمایت کردند.

شهرهای زیرزمینی باستانی در آسیا

کشف ۲۴ غار دست ساز در چین که به غارهای Longyou معروف هستند، شاهکار خارق العاده ای از مهندسی باستان را نشان داد. مساحت هر غار بیش از دو هزار متر مربع است که بلندترین نقطه در غارها به بیش از ۳۰ متر می رسد. جالب اینجاست که هیچ سند یا افسانه تاریخی مربوط به غارها وجود ندارد که منشا و هدف آنها را رمزآلود کند

اما نبود آثار ابزار یا نشانه های کار، همراه با مقیاس و پیچیدگی غارها، همچنان محققان و مورخان را گیج می کند و این غارها را به یکی از مرموزترین مکان های باستان شناسی در جهان تبدیل می کند

هند با تاریخ غنی و باستانی خود، خانه تعدادی از شهرهای زیرزمینی باستانی جذاب نیز هست شهر بنارس که اعتقاد بر این است که یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان است دارای شبکه گسترده ای از گذرگاه ها و اتاق های زیرزمینی است که قدمت آنها به چندین قرن پیش می رسد. این معابر مورد استفاده اهالی، برای امور مختلف از جمله سفر، تجارت و مراسم مذهبی بوده است. علاوه بر این، سایت میراث جهانی یونسکو الورا در ماهاراشترا ، که به خاطر معابد صخره‌کاری‌شده‌اش معروف است، شامل شبکه‌ای پیچیده از تونل‌ها و اتاقک‌ها در زیر سطح است. یکی از شگفتی‌های زیرزمینی، معبد کایلاسا است که از یک صخره تراشیده شده و به داخل زمین کشیده شده است و مهارت‌های پیشرفته معماری و مهندسی تمدن هند باستان را به نمایش می‌گذارد. هدف و گستره کامل این شبکه‌های زیرزمینی در هند همچنان موضوع کاوش‌ها و تحقیقات باستان‌شناسی است.

ترکیه، به ویژه منطقه کاپادوکیه ، به دلیل شهرهای زیرزمینی باستانی خود شهرت جهانی دارد. این شهرها عمدتاً به عنوان مخفیگاه توسط مسیحیان اولیه برای فرار از آزارها استفاده می شد.

درینکویو ، یکی از شناخته شده ترین این شهرهای زیرزمینی، شبکه گسترده ای است که تقریباً ۶۰ متر عمق دارد و می تواند ۲۰۰۰۰ نفر را به همراه دام و مواد غذایی در خود جای دهد. این منطقه بیش از ۶۰۰ ورودی به سطح داشت. یکی دیگر از شهرهای معروف زیرزمینی کیماکلی است که گمان می‌رود به عنوان انبار بزرگ کشاورزی و مرکز تجاری مورد استفاده قرار می‌گرفته است. شهرها دارای ویژگی‌های متعددی از قبیل تهویه، اصطبل‌ها، زیرزمین‌ها، اتاق‌های انبار، سفره خانه‌ها و نمازخانه‌ها هستند که درک پیچیده‌ای از ساخت‌وساز زیرزمینی را به نمایش می‌گذارند.

شهرهای زیرزمینی باستانی در اروپا

در ایتالیا، میراث اتروسک‌ها ، تمدن پیش از روم، از طریق شبکه گسترده‌ای از تونل‌های زیرزمینی به‌نام «راه‌های اتروسکی» قابل مشاهده است. این مسیرهای باریک و دره مانند اغلب به ارتفاعات خیره کننده ای می رسند و منظره ای چشمگیر خلق می کنند. هدف آنها تا حد زیادی یک رمز و راز باقی مانده است.

در مجمع الجزایر مالت، شبکه وسیعی از تونل های زیرزمینی وجود دارد. Hypogeum یک مکان میراث جهانی یونسکو، یک سازه زیرزمینی خارق العاده است که قدمت آن به حدود ۳۰۰۰ الی ۳۳۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد. این مجموعه دخمه پرپیچ و خم در سه سطح، با اتاق ها، سالن ها و گذرگاه هایی که مستقیماً در سنگ آهک تراشیده شده اند، قرار دارد. Hypogeum احتمالاً هم به عنوان پناهگاه و هم به عنوان یک گورستان مورد استفاده قرار می گرفته است و بقایای بیش از ۷۰۰۰ فرد در اعماق آن کشف شده است.