افتتاح موزه تاریخ طبیعی ابوظبی: سفر به عمق ۱۳.۸ میلیارد سال تاریخ
موزه تاریخ طبیعی ابوظبی که در منطقه فرهنگی سعدیات واقع شده است، روز گذشته، شنبه ۲۲ نوامبر ۲۰۲۵، رسماً گشایش یافت.
Admin1
این موزه به مساحت ۳۵ هزار مترمربع که توسط استودیو هلندی مکانو طراحی شده، سیر ۱۳.۸ میلیارد سال تکامل کیهانی و زمینی را روایت می‌کند و در عین حال، هم‌پای موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک، موزه کارنگی در پیتسبورگ و موزه تاریخ طبیعی لندن (موزه‌هایی که همگی به روایت داستان سیاره زمین اختصاص دارند)، تاریخ طبیعی را از دریچه‌ای عربی به تصویر می‌کشد.
این موزه که به‌عنوان بزرگ‌ترین موزه تاریخ طبیعی در خاورمیانه شناخته می‌شود، برای نخستین بار در جهان مجموعه‌ای نادر از آثار فسیلی را به نمایش می‌گذارد؛ از جمله دو اسکلت کامل تیرانوسوروس رکس که در حال نبردی پیشاتاریخی به تصویر کشیده شده‌اند (که یکی از آن‌ها «استن»، یکی از کامل‌ترین اسکلت‌های کشف‌شده تی رکس با قدمت ۶۷ میلیون سال است)! این دو در حال نزاع بر سر لاشه یک تریکراتوپس به تصویر کشیده شده‌اند و آثار گازگرفتگی و شواهد فسیلی موجود، دقیق‌ترین بازسازی رفتار شکارگری را که تاکنون در معرض دید عموم قرار گرفته، ارائه می‌دهد.
معماری موزه از اشکال زمین‌شناختی بومی منطقه الهام گرفته است. ساختمان به صورت مجموعه‌ای از حجم‌های تراشیده‌شده طراحی شده که یادآور صخره‌های فرسایش‌یافته است و هندسه را به زبان اصلی پروژه تبدیل کرده است. اشکال پنج‌ضلعی (که یادآور ساختارهای سلولی و الگوهای طبیعی کریستال‌هاست) در نمای خارجی و سطوح داخلی تکرار شده و سیستمی بصری ایجاد کرده که مقیاس‌های میکرو و ماکرو جهان طبیعی را به هم پیوند می‌دهد.
در روایت موزه، گالری‌های اولیه بر تاریخ طبیعی امارات متحده عربی و منطقه اطراف آن تمرکز دارند و محیطی شبیه ساوانای هفت میلیون سال پیش را بازسازی کرده‌اند که زمانی زیستگاه گونه‌های منقرض‌شده از جمله فیل غول‌پیکر چهارعاج بوده است.
موزه در کنار ارائه جلوه‌های بصری خیره‌کننده، تأکید برابر بر تحقیقات علمی نیز دارد. مراکز تحقیقاتی یکپارچه آن از مطالعات دیرینه‌شناسی، علوم زمین، تنوع زیستی و حفاظت پشتیبانی خواهند کرد و به تقویت اکوسیستم رو به رشد تولید دانش در امارات متحده عربی کمک می‌کنند.
برنامه‌های موزه با تعهدات اقلیمی امارات متحده عربی هم‌راستا می‌باشد و نمایشگاه‌ها نه تنها بازدیدکنندگان را به مشاهده دعوت می‌کنند، بلکه آن‌ها را به تأمل انتقادی درباره مسیر طولانی تغییرات سیاره‌ای و مسئولیت‌هایی که همراه آن است ترغیب می‌نمایند.
