منطقه بارسلونا توسط فنیقی‌ها یا کارتاژنی‌ها تأسیس شد که دارای پست‌های تجاری در امتداد سواحل کاتالونیا بودند، با این حال تا زمان رومیان به یک مرکز با اهمیت واقعی تبدیل نشد. این شهر در قرن پنجم پایتخت امپراتوری ویزیگوت‌ها شد و در طول سه قرن به نام بارسینونا شناخته می‌شد. سال ۷۱۷ میلادی در قرن هشتم تحت سلطه مسلمانان مورها درآمد و یک مرکز مذهبی مهم شد، سپس برای بیش از ۲۰۰ سال تحت حاکمیت مسلمانان بود.

بارسلونا از تسخیر مجدد توسط مسیحیان، به شهرستانی از امپراتوری کارولینژ و یکی از اقامتگاه‌های اصلی دربار تاج آراگون تبدیل شد. در اصل کنت‌های بارسلونا در قرن‌های دهم و یازدهم نفوذ خود را بر کاتالونیا تثبیت کردند و پس از اتحاد کاتالونیا و آراگون در سال ۱۱۳۷، بارسلونا به یک شهر تجاری بزرگ تبدیل شد. سال‌های ۱۲۱۳ تا ۱۲۷۶ سال‌های گسترش اقتصادی موفق شهر و بازپس‌گیری جزایر بالئاریک، والنسیا، منورکا و مایورکا از مورها بود. ساخت کلیسای جامع بارسلونا در سال ۱۳۴۷ آغاز شد و بیش از ۴۰۰ سال طول کشید و سال ۱۴۶۹ سال بازپس‌گیری گرانادا از مورها بود، با این حال نفوذ بارسلونا رو به کاهش گذاشت.

بارسلونا سپس توسط فرانک‌ها اشغال شد و امپراتور چارلز کبیر آن را به پایتخت اسپانیا تبدیل کرد که به‌عنوان خط دفاعی امپراتوری فرانک در برابر امپراتوری مورهای باقی‌مانده عمل می‌کرد. اعلام استقلال بارسلونا و خودمختاری آن توسط بورل دوم صورت گرفت و استقلال آن از پادشاهی فرانسه آغاز شد.

دوره پربار قرون وسطی موقعیت بارسلونا را به‌عنوان مرکز اقتصادی و سیاسی مدیترانه غربی تثبیت کرد و محله گوتیک شهر شاهد شکوهی شد که بارسلونا از قرن سیزدهم تا پانزدهم از آن بهره‌مند بود

در فاصله ۱۶۴۰ تا ۱۶۵۹ کشاورزان و دروگرها دست به شورش زدند، چراکه در جریان درگیری‌های اسپانیا و فرانسه طی جنگ سی‌ساله در کاتالونیا، کاتالان‌ها مجبور به تأمین بار نیروهای اسپانیایی مستقر بودند. پس از این جنگ درگیری با پادشاه اسپانیا به طول انجامید و در بیست‌وششم ژانویه ۱۶۴۱، محاصره‌کنندگان کاستیلی در نبرد مونتژوئیک شکست خوردند. پس از آن لوئی سیزدهم فرانسه به‌عنوان کنت بارسلونا و فرمانروای کل کاتالونیا معرفی شد و در معاهده پیرنه، فرانسه از شهرستان کاتالونیا صرف‌نظر کرد، اما روسیلیون در جنوب فرانسه امروزی، به دست فرانسوی‌ها افتاد و از کاتالونیا جدا شد.

بارسلونا از قرن پانزدهم تا هجدهم در حالی که برای حفظ استقلال اقتصادی و سیاسی خود تلاش می‌کرد، وارد دوره افول شد. در فاصله ۱۷۰۱ تا ۱۷۱۴ جنگ جانشینی اسپانیا رخ داد که در آن کاتالان‌ها از هابسبورگ ‌ها حمایت کردند و در نهایت یازدهم سپتامبر ۱۷۱۴، شهر به دست نیروهای بوربن افتاد، حقوق و امتیازات کاتالونیا و کاتالان‌ها سرکوب شد و کاتالونیا خودگردانی و بسیاری از حقوق ویژه خود را از دست داد. در سال‌های ۱۸۰۸ تا ۱۸۱۴ نیز سربازان ناپلئون بخش‌های زیادی از شهر را در طول جنگ استقلال اسپانیا نابود کردند.

دوره بهبود فرهنگی بارسلونا در اواسط قرن نوزدهم و با ورود و توسعه صنعت نساجی آغاز و کاتالانی دوباره به‌عنوان یک زبان ادبی برجسته در شهر برجسته شد. اواسط قرن نوزدهم بارسلونا مهم‌ترین شهر صنعتی اسپانیا شد.

کاتالونیا در سال ۱۹۳۲ به وضعیت خودمختاری رسید، اما جنگ داخلی اسپانیا در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ به خودمختاری آن پایان داد. در پایان این سال شیوه زندگی و زبان کاتالان سرکوب شد. بارسلونا در قرن بیستم شاهد آغاز نوسازی گسترده شهری بود و صاحب میراثی شد که به نقاط دیدنی جهان تبدیل شدند. با این حال آزادی‌های به‌دست آمده در این دوره در طول جنگ داخلی سال ۱۹۳۶ و دیکتاتوری متعاقب آن به‌شدت محدود شد.

یازدهم سپتامبر ۱۹۷۷، سالگرد شکست در جنگ جانشینی ۱۷۱۴ و به‌دنبال آن، از دست دادن استقلال منطقه در بارکلئونا برگزار شد که بزرگ‌ترین تظاهرات اروپا تا آن زمان محسوب می‌شد. با احیای دموکراسی در سال ۱۹۷۸، جامعه بارسلونا قدرت اقتصادی خود را بازیافت و زبان کاتالانی بار دیگر احیا شد. در نهایت در سال ۱۹۷۹ کاتالونیا بار دیگر یک منطقه خودمختار شد.

اسپانیا در سال ۱۹۸۶ وارد اتحادیه اروپا شد و بارسلونا را به‌عنوان محل برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی در سال ۱۹۹۲ معرفی کرد. این اقدام به توسعه شهری مثبت و مشهودی منجر شد. میزبانی این شهر از بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ به بارسلونا انگیزه تازه‌ای بخشید و موقعیت آن را به‌عنوان یک کلان‌شهر بزرگ بار دیگر تأیید کرد.

مناطق صنعتی بارسلونا در سال ۲۰۰۴ بازپس‌گیری شد تا به مناطق مسکونی تبدیل شود. گاوبازی نیز در سال ۲۰۰۴ در بارسلونا ممنوع شد، اما شهر هر یکشنبه ساعت ۱۹:۰۰ شاهد برگزاری این نمایش وحشتناک در میدان گاوبازی بود. پس از آن در بیست‌وهشتم جولای ۲۰۱۰ گاوبازی سنتی اسپانیایی در کاتالونیا به‌طور کامل ممنوع و تنها میدان گاوبازی بارسلونا بسته شد. پارلمان کاتالونیا این ممنوعیت را از سال ۲۰۱۲ تصویب کرد.

اقتصاد بارسلونا

بارسلونا اقتصاد متنوعی ندارد، اما در دشت‌های شمالی کوهستانی آن، زغال‌سنگ معدنی و سیمان استخراج می‌شود. بارسلونا یکی از تولیدکنندگان پیشرو در این زمینه در اسپانیا است. در دره کاردونای آن نمک از زمان رومیان مورد بهره‌برداری و ذخایر مهم پتاس (که در سال ۱۹۱۲ کشف شد) در نزدیکی سوریا وجود دارد. دشت‌های حاصل‌خیز ویک و بارسلونا، همچنین منطقه اطراف ویلافرانکا در جنوب آن محل کاشت انگور است و غلات در سراسر بخش مرکزی شهر کشت می‌شوند. گردشگری به دلیل آب‌وهوای معتدل، سواحل مدیترانه‌ای و مکان‌های فرهنگی، یک فعالیت اقتصادی برجسته به‌شمار می‌رود.

بارسلونا همچنین یکی از مراکز تولیدی برتر اسپانیا است و شهر بارسلونا بندر اصلی آن است. این شهر بیش از سه‌چهارم تولیدات نساجی، کاغذ و پلاستیک و بخش بالایی از تولیدات صنایع شیمیایی، خودروسازی و مهندسی را برعهده دارد. بارسلونا از منابع برق‌آبی پیرنه و موقعیت استراتژیک خود بهترین استفاده را کرده است.

برترین مکان‌های تاریخی بارسلونا

بارسلونا قرن‌ها تاریخ را پشت سر دارد که مکان‌های شگفت‌انگیز زیادی برای آن به ارمغان آورده است. این شهر به‌دلیل معماری چشمگیر و عجیبش در دنیا شناخته شده است.

ساگرادا فامیلیا

ساگرادا فامیلیا یک شگفتی معماری و از شاهکارهای آنتونین گائودی، همچنین یکی از معروف‌ترین کلیساهای جامع جهان است. این کلیسا از سال ۱۸۸۲ در دست ساخت بوده است و در واقع تا سال ۲۰۲۶ کامل نخواهد شد. ساگرادا فامیلیا از نظر معماری به عنوان شگفتی شناخته می‌شود.

طاق پیروزی

طاق پیروزی یک ساختار غول‌پیکر است که به‌عنوان دروازه اصلی شهر عمل می‌کرده و در سال ۱۸۸۸ برای نمایشگاه جهانی بارسلونا به سبک نئو-مودجار ساخته شده است؛ این شگفتی معماری در انتهای پارک سیوتادلا قرار دارد و به‌عنوان یک پناهگاه سرسبز در شهر عمل می‌کند.

پارک گوئل

پارک گوئل از میراث جهانی یونسکو و یکی دیگر از آثار معروف گائودی، یک مکان عالی برای تماشای یک روز آفتابی است که در بارسلونا زیادی تجربه می‌شود. این پارک که برای رسیدن به آن یک پیاده‌روی ۹۰۰ متری در سربالایی نیاز دارد، بیشتر به عنوان یک باغ در دامنه تپه است که در حومه بارسلونا قرار دارد. گائودی این بنا را طوری طراحی کرد که اکنون به عنوان نماد بارسلونا شناخته می‌شود.

باری گوتیکو

باری گوتیکو یا محله گوتیک، منطقه ویژه بارسلونا است و خیابان‌های باریک و معماری زیبای آن احساس سفر در گذشته را القا می‌کند. این محله خانه بعضی از حفظ‌شده‌ترین معماری‌های قرون وسطایی در اروپا است و اماکن زیادی برای کاوش در آن وجود دارد، تا آنجا که به‌راحتی می‌توان یک روز کامل را در آن سپری کرد، نقاط پنهان آن تماشا کرد و داستان‌های بی‌نظیری را درباره آن‌ها شنید.

لاس رامبلا

لاس رامبلا یکی از معروف‌ترین خیابان‌های شهر است، در میدان کاتالونیا قرار دارد و به بنای یادبود کلمبوس در بندرگاه بندر ول ختم می‌شود. در این خیابان اماکن زیادی برای دیدن و اقدامات بسیاری برای انجام دادن وجود دارد. بنای یادبود کلمبوس و بازار لا بوکریا جاذبه اصلی آن محسوب می‌شود و خیابان دارای کافه‌ها و رستوران‌های شگفت‌انگیزی است که در واقع با هدف پیاده‌راه سازی ایجاد شده است.

پوبله اسپانیول

پوبله اسپانیول یا دهکده اسپانیایی مکانی عالی برای گذراندن یک روز در بارسلونا است که برای نمایشگاه جهانی ۱۹۲۹ ساخته شد و فضایی برای نمایش بهترین معماری اسپانیایی بود. هر خیابان این دهکده نشان‌دهنده مناطق مختلف اسپانیا و سبک‌های مختلف معماری آن‌ها است. فروشگاه‌های زیادی برای خرید اقلام از تمام مناطق مختلف اسپانیا در این دهکده وجود دارد و ده‌ها صنعتگر و هنرمند در آن کار می‌کنند و اشیایی مانند سرامیک، منسوجات و جواهرات، همچنین غذاهایی از جمله نان، روغن، پنیر و گوشت شگفت‌انگیز و لذیذی را می‌فروشند.

اکسامپل

اکسامپل یکی از نمادین‌ترین مناطق بارسلونا و چیدمان شبکه‌مانند آن چشمگیر است. این منطقه امروزه متفاوت از گذشته و دارای طیف متنوعی از رستوران‌ها، مراکز خرید و تفریحات شبانه است. هنگامی که انقلاب صنعتی به بارسلونا آمد، جمعیت آن بسیار افزایش داشت. شهرنشینان به روستاهای مجاور سرازیر شدند و شرایط زندگی غیربهداشتی بود. برای مقابله با این موضوع، دولت یک مسابقه عمومی برای کمک به حل مشکل راه‌اندازی کرد که برنده این رقابت بارسلونا را به آنچه امروز است تبدیل کرد. قدمت بسیاری از خانه‌های اکسامپل به قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد و مکانی بسیار زیبا برای گردش است.

بیمارستان سنت‌پائول

بیمارستان سنت‌پائول در اوایل دهه ۱۹۹۰ ساخته و توسط گائودی طراحی شده است. این بنا به دلیل نمای سنگی زیبای تراشیده شده که بزرگ‌ترین مجسمه انتزاعی در جهان است، لقب «معدن سنگ» را به خود اختصاص داده است. این بیمارستان در سال ۱۴۰۱ تأسیس شد و نمای یک بیمارستان در دهه ۱۹۲۰ را به نمایش می‌گذارد. این ساختمان تا سال ۲۰۰۹ به‌عنوان یک بیمارستان استفاده می‌شد، اما اکنون به یک مدرسه هنری و کتابخانه ملی کاتالونیا تبدیل شده است.