نگاهی به کانسپت ابژه‌ای فراتر از خانه
اگر به این بیاندیشیم که جعبه مدرن چه ظرفیت‌های بالقوه‌ای دارد که می‌توان مورد آزمون‌وخطا قرار داد، به چه امکانات جدیدی دست خواهیم یافت؟ «ابژه‌ای فراتر از خانه» تلاشی برای پاسخ به این پرسش بوده، و کوشیده است تا امکان زیستن را با استفاده از حداکثر ظرفیت‌های فرمی خود فراهم کند.
Admin1
ابژه معماری در این پروژه بدون وابستگی یا ارجاع به عاملی بیرونی، از درونِ خودِ اثر رشد کرده است. در طی این رشدِ ناهمگن، تجربه و مونتاژ تازه‌ای از فضاهای هایبریدی ارائه می‌شود و نیز فضای زیست به نحوی متناقض با فضاهای عمومی (گالری‌ها) پیوند می‌خورد. همانطور که اولگیاتی می‌گوید، متناقض نه به معنای استفاده از حربه‌های معماری برای ایجاد شگفتی، بلکه به عنوان خصیصه‌ای برای دستیابی به دیالوگی ذهنی میان مخاطب و بنا.
این ابژه، گاه مرزهای ساختمان را می‌شکافد و گاه عقب می‌نشیند، هر کجا لازم است گشوده می‌شود و نور را به درون می‌خواند و نیز در برخی نقاط از نما بیرون می‌زند. در این لحظه است که با ایجادِ نخستین گفتگو میان انسان و بنا، مخاطب در جست‌جوی مسیری که دیگر فقط از طریق نما قابل خواندن نیست به درون بنا قدم می‌گذارد.
چگونگیِ تجربه “بودن” در این پروژه، اهمیت ویژه‌ای برای ما داشت. با حرکت درون گالری‌ها، مرزهای جعبه پشتِ سر گذاشته می‌شود، شما همچنان هم درون مکعب هستید و هم درون آن نیستید، متغییر بودنِ ارتفاع، کنترلِ مضاعفِ نور و ویدهایی که یادآور می‌شوند در چه ترازی قرار داریم، همگی آزمونی برای خلق تجربه فضایی تازه‌ای هستند.
در نهایت، «ابژه‌ای فراتر از خانه» با آزمودن ظرفیت‌ها و تجربه «خودرَونده‌بودنِ فرم»، بدون آن که متاثر از نیرویی بیرونی باشد، تلاشی در جهت ترسیمِ مسیری تجربه‌گرا برایمان خواهد بود.
مشخصات طرح:
• طراح: دفتر معماری کالبد
• معمار اصلی: محمد رحیمی زاده
• معمار ارشد: شقایق نعمتی
• معمار: نسترن شعبان نژاد
• ترسیم و ارائه: آشا آتش‌بند، طناز احمدی نسب
• ویژوال: زیبا باغبان
• تحقیق و توسعه: پگاه سامعی، پردیس احمدی
• محل پروژه: ایران
• سال طراحی: ۱۴۰۲
