با هدف به حداقل رساندن دخل و تصرف در سایت و نزدیک شدن به زیربنای درخواستی کارفرما با حداقل سطح اشغال و همچنین بهره مندی حداکثری از چشم انداز، مجموعه اصلی در بخش مسطح موجود جانمایی شد. مجموعه‌ای در ۶ طبقه که در شکل گسترش آن شکل سایت لحاظ شده است. در ادامه به منظور کاستن از حس قطع شدگی تپه از منظر بیرونی، حجم پروژه به صورت متخلخل و با تراس‌هایی پراکنده در کل مجموعه طراحی شد. این تراس‌ها که با هدف گسترش فضای سبز در ارتفاع و ایجاد هماهنگی با بستر پروژه و کاستن از مرزهای قطعی یک حجم صلب طراحی شده‌اند، حیاط‌های مستقلی را برای مالکین ویلاها در ارتفاع شکل داده‌اند. این مجموعه، فضاهای تفریحی – خدماتی چون رستوران، کافه، باشگاه، استخر و … و همچنین پارکینگ اصلی را در خود جای داده است.

مرحله بعد طراحی ویلاهای مستقل در پهنای سایت بود. مساله اساسی جانمایی ویلاها نه تنها هم‌خوانی با سایت پرشیب پروژه بلکه تامین دسترسی‌ها بود. با هدف داشتن جاده‌های بدون شیب، ۳ جاده اصلی که هر کدام یک تراز دسترسی را تعریف می‌کنند (جاده‌های مسطح نه شیب دار) از جاده اصلی منشعب شدند.

طراحی در زمین‌هایی با شیب تند، در ۲ حالت کلی درون و بیرون زمین قابل انجام است. استراتژی برخورد ما با سایت به دلایل متعدد حالت ثانویه بود. ابتدا آنکه در خواست کارفرما مجموعه‌ای بود که در عین بهره مندی از دید و منظر موجود، خود نیز به عنوان یک آیتم ایکونیک در در سطح شهر دیده شود. قرارگیری احجام بر روی توپوگرافی و تطبیق آن با شیب زمین نه تنها به ساختار طبیعی زمین کمتر صدمه می¬زد، بلکه دیدهای متنوع‌تری را برای فضاهای داخلی فراهم می‌نمود.

به منظور طراحی ویلاهای موجود پهنه سایت، لکه گذاری سایت بر اساس شیب، دید و دسترسی انجام شد. پس از لگه گذاری با توجه به موقعیت هر بخش ۴ تیپولوزی که همگی از یک خانواده فرمی تبعیت می‌کنند شکل گرفت. تیپ بندی ویلاها بر اساس مساحت به شرح ذیل می‌باشند.

▫️تیپ اول یک مجموعه آپارتمانی ۵ طبقه که در بحرانی‌ترین نقاط سایت قابلیت جانمایی دارد! در بخش‌هایی از سایت خطوط توپوگرافی در پلان تا حدودی بر هم عمودند که با توجه به شیب زمین این نقاط به شکل دره‌هایی در دل توپوگرافی درآمده‌اند. ترازهای ساختمان بر اساس گسترش لایه¬های توپوگرفی شکل گرفتند و در نتیجه حجمی در میان این ترازها شکل گرفت که از هر دو سمت دید وسیعی دارند.

▫️تیپ دوم ویلاهای ۲ طبقه واقع در شمال سایت می‌باشند که با توجه به شیب ملایم‌تر این بخش در ۲ طبقه طراحی شدند. با توجه به موقعیت مستقل¬تر این بخش نسبت به بخش‌های جنوبی سایت ویلاهایی با مساحت ۴۰۰ مترمربع در این بخش جانمایی شدند.

▫️تیپ سوم مربوط به ویلاهای ۴ طبقه‌ای است که قابلیت تفکیک در ۲ حالت تک واحدی و ۲ واحدی را دارند. این ویلاها به منظور بهره¬مندی حداکثری از دید به صورت L شکل طراحی شده‌اند. در نتیجه از ۴ طرف ساختمان دید دارند. این خانواده فرمی در شیب‌های همسان در کل سایت جانمایی شدند و با هدف حفظ دید و حریم خصوصی برای هر ویلا، در نقاطی نسبت به یکدیگر در یک محور قرینه شده‌اند.

▫️تیپ چهارم مربوط به مجموعه ویلاهایی است که به صورت سوییت‌هایی مستقل از کل مجموعه ولی در ارتباط نزدیک با یکدیگر قرار دارند. این تیپولوژی برای نقاطی از سایت که شیب تندتری دارند طراحی شد. در این مجموعه‌ها که با ستون‌هایی از دل زمین بیرون زده‌اند جاده ارتباطی مابین ویلاها بر ستون ویلاهای مجاور تکیه کرده و این چهارگانه¬ی ستون‌ها نه تنها سازه ویلاها بلکه سازه پل‌های ارتباطی نیز می‌باشند.

نهایتاً در طراحی پروژه دیسر، با هدف مداخله حداقلی در سایت و دستیابی به موجودیتی یکپارچه که زبان فرمی قابل قبولی دارد، یک مجموعه مرکزی شش طبقه که به چهار جهت باز است و چهار گونه ویلای هم¬خانواده که عناصر مشترکی چون تراس و سقف شیب دار در طراحی تمامی آنها لحاظ شده است در نظر گرفته شد که در صورت تمایل به گسترش پروژه در سایر نقاط سایر قابلیت تکثیر دارند.

مشخصات طرح:

• طراحان: فائزه عارف نظری و روح اله رسولی

• حائز رتبه: دوم

• برگزار کننده مسابقه: فصلنامه معماری و ساختمان

• کارفرما: مجموعه مهرگان