نگاهی به رتبه اول مسابقه مجتمع تجاری-اداری بریس | طرحی از موسی عزیزی |
با توجه به مکان قرارگیری بنا و به لحاظ تردد حداکثری قشر خاصی از مردم در آن مسئله اساسی طرح را چگونگی اثرپذیری و اثرگذاری بر محیط و کاربران حاضر در آن در نظر گرفته شد. مجاورت پروژه با یک معبر فرهنگی مهم شهری (و حتی در مقیاس کشوری) که در آینده با اجرای طرح گسترش شهر دانش، این پروژه در همسایگی بلافصل دانشگاه تهران قرار خواهد داشت
Admin1
در پلان کلی طرح پیش بینی شده، توسعه دانشگاه و مراکز آموزشی و پژوهشی وابسته به دانشگاه به سمت شرق امتداد پیدا کنند و در واقع یک کریدور حد فاصل انقلاب، کشاورز و دانشگاه صنعتی امیرکبیر امتداد پیدا می کند که یک راسته فرهنگی آموزشی علمی ایجاد خواهد کرد و همینطور بین مجموعه جدید دانشگاه تهران و پارک لاله، یک زیر گذر بزرگ ایجاد خواهد شد که یک زیرگذر فرهنگی خواهد بود و پارک لاله را به مجموعه دانشگاه تهران وصل می کند.
تاثیری که این طرح توسعه می تواند روی پروژه بریس داشته باشد می توان چنین ذکر کرد که: در حال حاضر می توان دید که لایه اول همجواری های دانشگاه تهران را اکثراً فضاهایی در خدمت دانشگاه تصرف کرده اند مانند کتاب فروشی ها و کافه های دانشجویی و … پس می توان پیش بینی کرد که در آینده و با گسترش دانشگاه، لایه اول همجواری نیزگسترش پیدا می کند و این پتانسیل را به وجود می آورد که کاربری های تصرف شده دانشگاه به لایه ای که بنا بریس هم در آن قرار دارد انتقال می یابد. همچنین با توجه به افق دیده شده طرح گسترش و سازماندهی شرکت های دانش بنیان در همجواری دانشگاه، می توان برنامه مناسب تری را برای پروژه بریس متصور شد که با این تغییر برنامه به جواب مناسب تری برسد.
در گام اول: با ایجاد فضایی میانی مابین کاربری های بنا و شهر، مرز محسوس بین این دو را از بین بردیم و با به اشتراک گذاشتن بخشی از سیرکولاسیون بنا در این فضای میانی با شهر، کاربران به درون بنا دعوت می شوند و بخشی از فعالیت های شهری در این فضای واسط اتفاق خواهد افتاد.
در گام دوم: به این مسئله فکر کردیم که این بنا چه چیزی به شهر و مردمی که در آن در حال قدم زدن و یا گذران اوقاتشان هستند عرضه می کند؟ جواب برای ما عرضه یک ساختار صرف زیبا نیست، یان گل در تعریف ارتباطات اجتماعی در شهر بر اهمیت کنش اجتماعی غیر فعال تاکید می کند، ارتباطاتی از جنس دیدن مانند دیدن فعالیت های مردم در شهر، تماشای افراد در بالکن ها و کافه های رو به شهر، او نبود این ارتباطات به ظاهر ساده را به معنای زوال زندگی شهری می داند.
پیشنهاد طرح سازماندهی نوعی از فعالیت در فضای میانی و رو به شهر است که در معرض دید مردم شهر قرار می گیرد. این فعالیت از جنس فرهنگی خواهد بود، به مثابه یک گالری در درون شهر بدون مرز با بستر خود. پس بنا به صورت همزمان بستری برای کنش های فعال و کنش های غیرفعال در درون شهر برای مردم ایجاد خواهد کرد.
توضیحات پروژه:
معمار: موسی عزیزی
سرپرست طراحی: ساناز گودرزی
تیم طراحی: شیرین تفضلی، زهرا حیاتی، مهدی رسولی، پریسا قربانی
کارفرما: شرکت ARCO.c.f.z
محل پروژه: ایران / تهران / تقاطع بلوار کشاورز و خیابان کارگر
سال: ۱۳۹۶
جایزه:
رتبه اول مسابقه پروژه اداری – تجاری بریس
