بزرگ‌ترین ساختمان دوران وایکینگ‌ها از زیر یک مزرعه خانوادگی بیرون آمد
تیمی از کارشناسان و علاقه‌مندان این سازه را در مزارع خانوادۀ تارنز در شمال غربی انگلستان کشف کردند. پژوهشگران معتقدند این سازه متعلق به اواخر قرن دهم تا اوایل قرن یازدهم میلادی است.
Admin1
با کمک بیش از ۵۰ داوطلب، باستان‌شناسان بزرگ‌ترین ساختمان دوران وایکینگ‌ها که تاکنون در بریتانیا حفاری شده را شناسایی کرده‌اند. این کشف، اطلاعات نادری از فرهنگ آنگلو-اسکاندیناویایی در دوره‌ی قرون وسطای اولیه ارائه می‌دهد.
این سازه در مزارع خانوادۀ تارنز در منطقه کامبریا در شمال غربی انگلستان مدفون شده بود. پژوهشگران سازمان غیرانتفاعی گرامپوس هریتیج تابستان گذشته بقایای یک تالار بزرگ را شناسایی کردند که ابعادی حدود ۴۸ متر طول و ۱۵ متر عرض داشت.
از جمله جالب‌ترین یافته‌ها، ده تیرچال بود که اندازه و شکل سازه را نشان می‌دادند، همچنین یک کوره برای خشک کردن غلات و یک گودال برای تولید زغال چوب کشف شد. آزمایش رادیوکربن نشان داد یکی از این تیرچال‌ها بین سال‌های ۹۹۰ تا ۱۰۴۰ میلادی قدمت دارد.
مارک گراهام، باستانشناس می‌گوید: «اهمیت این کشف در روشن کردن جنبه‌هایی از دوره‌ی قرون وسطای اولیه و ساختار اجتماعی مناطق روستایی کامبریا غیرقابل انکار است.»
او افزود مکان‌های مشابه در مزارع بزرگ دانمارک و سایر کشورهای اسکاندیناوی نیز یافت شده‌اند. با اینکه تاریخ وایکینگ‌ها در کامبریا به‌خوبی مستند شده، باستان‌شناسان تاکنون ساختمان‌های اندکی از این دوره کشف کرده‌اند. یکی از دلایلش اینست که سکونتگاه‌ها و خانه‌های بعدی، روی همان سایت‌های قدیمی ساخته شده‌اند. همین موضوع، کشف اخیر را منحصربه‌فردتر می‌کند.
پژوهشگران سال ۲۰۲۲ به این مکان علاقه‌مند شدند، زمانی که گرامپوس هریتیج در عکس‌های هوایی منطقه، نشانه‌هایی از آثار غیرمعمول مشاهده کرد. سال بعد، این سازمان یک بررسی ژئوفیزیکی انجام داد و در پی آن نشانه‌هایی از وجود یک محوطه باستان‌شناسی زیر سطح زمین را تأیید کرد.
در این مرحله، تیم تحقیقاتی گمان می‌کرد این مکان به هولم کالترام، یک صومعه‌ی سیسترسیانی متعلق به قرن دوازدهم مرتبط باشد. اما حفاری‌های بعدی گذشته‌ی متفاوتی از کامبریا را آشکار کرد.
بیش از ۵۰ داوطلب محلی طی ۱۲ روز، خندق‌هایی را حفر کردند که منجر به کشف ویژگی‌های ساختاری، اشیای تاریخی و هزاران دانه‌ی جوی دوسر شد.
اگرچه داوطلبان توانستند با دقت نمونه‌هایی قابل‌تاریخ‌گذاری از بقایای یک تیرچال و یک خشک‌کن غلات استخراج کنند، اما بیشتر سطوح ساختمان طی قرن‌ها فعالیت‌های کشاورزی از بین رفته است. در چنین شرایطی، حفظ شدن سازه‌های مربوط به عصر وایکینگ‌ها اتفاق بسیار نادری است.
