افتتاح فرودگاه بین‌المللی تچو در کامبوج: ترکیبی از معماری مدرن و میراث فرهنگی
این فرودگاه با طراحی مدرن و توجه به میراث فرهنگی، به عنوان یک نقطه عطف در توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل کشور محسوب می‌شود. این پروژه نه تنها به تسهیل سفرهای بین‌المللی کمک می‌کند بلکه به رشد اقتصادی و گردشگری کامبوج نیز می‌افزاید.
Admin1
بیست و یکم اکتبر سال ۲۰۲۵، باخبر شدیم که فرودگاه بین‌المللی تچو، اثر دفتر معماری فاستر+شرکا در پنوم‌پن، کامبوج، افتتاح شده است! این پروژه آغاز فصلی تازه در مسیر چشم‌انداز ملی کامبوج برای رشد پایدار و بهبود پیوندهای منطقه‌ای خواهد بود.
این فرودگاه که در ۲۰ کیلومتری جنوب مرکز شهر واقع شده، ساختمانی به وسعت ۲۳۵۵۰۰ مترمربع است و به عنوان بخش اصلی یک طرح جامع به وسعت ۲۴ کیلومترمربع عمل می‌کند.
طراحی این پروژه با الهام از معماری بومی کامبوج و چشم‌اندازهای گرمسیری این کشور، با ترکیب عناصر فرهنگی و پاسخ‌گویی به اقلیم، در پی خلق دروازه‌ای معاصر و در عین حال ریشه‌دار برای سفرهای بین‌المللی انجام شده است.
فاز نخست پروژه شامل ساختمان اصلی و بازوی شمالی در سال ۲۰۲۵ افتتاح شد و تکمیل بازوی جنوبی برای سال ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی شده است.
ترمینال شامل یک ساختمان مرکزی است که در دو سوی آن دو بازوی هوایی با فرم ایرفویل قرار گرفته‌اند. این چیدمان با تأکید بر کارایی، وضوح و سادگی طراحی شده است تا مسیرهای کوتاه، دید مستقیم و گردش طبیعی فضا، تجربه‌ی مسافران را بهبود بخشد.
یک سایبان پیوسته از ناحیه‌ی پیاده‌سازی مسافران تا بخش هوایی ادامه می‌یابد و تمام اجزای عملکردی ساختمان را زیر یک ساختار واحد گرد می‌آورد. این سقف، که بر ستون‌هایی درخت‌مانند با دهانه‌ی ۳۶ متری استوار است، با حرکات موج‌گونه بر فراز ترمینال امتداد می‌یابد و در مرکز بنا به اوج می‌رسد؛ فرمی که یادآور هندسه‌های باشکوه معابد و کاخ‌های باستانی کامبوج است.
در درون ساختمان، یک سازه‌ی سبک فولادی شبکه‌ای از سقفی توری شکل الهام‌گرفته از بافت سبدهای سنتی پشتیبانی می‌کند؛ بافتی که نور طبیعی را فیلتر می‌نماید و ریتمی بصری و منحصربه‌فرد در فضا پدید می‌آورد. حدود ۱۸۰ نورگیر پیرامون ستون‌های سازه‌ای تعبیه شده‌اند تا نور روز را به عمق فضا هدایت کنند و در عین حال از تابش خیره‌کننده جلوگیری شود و مصرف انرژی برای روشنایی مصنوعی به حداقل برسد.
گیاهان بومی از جمله نخل‌های محلی و گل‌های گرمسیری در سرتاسر ترمینال کاشته شده‌اند تا پیوند میان معماری و طبیعت را تقویت کنند. استفاده از مصالحی چون سنگ محلی، فولاد، آلومینیوم، بتن و شیشه، کیفیتی گرم و ملموس به فضا بخشیده است. افزون بر این، بیش از ۲۰۰ مجسمه‌ی دست‌ساز و یک مجسمه‌ی مرکزی از بودای برنزی، میراث فرهنگی کامبوج را در قالبی معاصر بازتاب می‌دهند.
سقف گسترده‌ی فرودگاه سایه‌ی طبیعی برای فضاهای بیرونی و درونی ایجاد کرده است و نیاز به تهویه‌ی مکانیکی را کاهش می‌دهد.
