عجیب‌تر از مراکش نداریم
ادمین ۵
نسل طلایی مراکش چهار سال قبل در جام‌جهانی روسیه هم حضور داشت و در گروه مرگ قرار گرفته بود. آن‌ها باید در کنار اسپانیا، پرتغال و ایران برای صعود می‌جنگیدند. در بازی نخست اگرچه شاگردان رنار نمایش خوبی داشتند اما با یک گل به خودی لحظه آخری مقابل ایران شکست خوردند تا دیگر هیچ‌کس برای آن‌ها شانس صعود قائل نشود. در بازی مقابل پرتغال آن‌ها اسیر ضربه سر دقیق رونالدو در دقیقه ۴ شدند و باز هم با ارائه یک نمایش بهتر نسبت به حریف شکست خوردند تا حذفی زودهنگام را تجربه کنند. در بازی آخر هم آن‌ها کاملا اسپانیا را تحت فشار گذاشته بودند و اگرچه برد و باخت نتیجه‌ای در صعود یا حذفشان نداشت تا لحظه آخر جنگیدند اما آسپاس در دقیقه ۹۲ اجازه نداد اولین پیروزی مراکش رقم بخورد.
چهار سال بعد اما مسئولان فدراسیون فوتبال با اینکه با حلیل‌هودزیچ در مسیر درستی قرار داشتند، ۸۱ روز پیش از شروع رقابت‌ها به دلیل مشکلات این سرمربی با دو فوق ستاره این تیم یعنی حکیم زیاش و نصیر المزراوی تصمیم به برکناری او گرفتند و ولید الرکراکی را جانشین او کردند. الرکراکی توانست اتحاد و همدلی را دوباره در تیم ایجاد کند و مغضوبان حلیل‌هودزیچ را به تیم ملی فراخواند.
آن‌ها باز هم در گروه دشواری قرار گرفته بودند و به زعم کارشناسان شانس خیلی کمی برای صعود داشتند. اکثریت کارشناسان فوتبال بلژیک و کرواسی را شانس‌های اول و دوم صعود از این گروه می‌دانستند اما مراکش در همان بازی نخست نشان داد نباید آن‌ها را دست کم بگیرند. شاگردان الرکراکی مقابل کرواسی نمایش فوق‌العاده‌ای داشتند و کروات‌ها خوش شانس بودند که توانستند با ۱ امتیاز از این بازی خارج شوند.
در بازی دوم آن‌ها با شکست بلژیک حکم حذف یکی از دو تیم بزرگ گروه را تقریبا امضا کرده بودند تا در بازی آخر گروه بلژیک و کرواسی برای صعود با یکدیگر بجنگند. در بازی آخر هم مراکش کانادا را شکست داد و توانست در عین ناباوری به عنوان تیم نخست صعود کند و شیاطین سرخ اروپا را در دور گروهی قربانی کرد.
سازمان دفاعی فوق‌العاده مراکشی‌ها و دروازه‌بان آماده‌ای به نام یاسین بونو، باور گل نخوردن را در قلب مردان کازابلانکا تقویت کرده بود و آن‌ها فقط یک بار آن هم با یک گل به خودی دروازه‌شان باز شد. پس از صعود آن‌ها در مسیر انتقام قرار گرفته بودند و اگر همه چیز درست پیش می‌رفت، آن‌ها می‌توانستند هم از اسپانیا و هم از پرتغال انتقام حذف چهار سال قبل را بگیرند.
بچه‌های مغرب ، ابتدا ماتادورها را کلافه کردند و با ارائه نمایش تاکتیکی فوق‌العاده، تیکی تاکای انریکه را به پایان رساندند و در ضربات پنالتی به لطف درخشش بونو راهی یک چهارم نهایی شدند.
در برابر پرتغال هم حتی کار به ۱۲۰ دقیقه هم نکشید و آن‌ها نه با یک نمایش کاملا دفاعی که با ارائه یک بازی کاملا منطقی و درست یکی از پرستاره‌ترین نسل‌های تاریخ فوتبال این کشور را هم شکست دادند تا به جمله طلایی فیلم معروف کوئینتین تارانتینو جامه عمل بپوشانند، جایی که یکی از هنرپیشه‌های این فیلم گفته بود انتقام، غذایی است که باید سرد سرو شود !
شاگردان ولید الرکراکی به حدی از خودباوری رسیده‌اند که حتی از خنده‌های شیطانی کیلیان امباپه هم واهمه‌ای نداشته باشند و احتمالا چهارشنبه شب، خروس‌ها کار سختی برای رسیدن به دومین فینال پیاپی خود خواهند داشت.
