جهان امروز با سازه‌های هنرمندانه بسیاری هم‌چون کره لاس‌وگاس به‌عنوان بزرگ‌ترین سازه کروی جهان یا سازه‌های مشابه در لندن و در مقیاس کوچک‌تر در لس‌آنجلس پوشیده شده است که مرزهای هنر و معماری دیجیتال را فراتر از بیلبوردهای شهری پیموده‌اند، اما این سازه‌های غول‌پیکر ساخته شده برای نمایش‌های هنری نوآورانه و غیرمعمول سؤالاتی را در مورد نماهای شهری به‌عنوان بوم‌های دیجیتال ایجاد می‌کند و به چیستی نقش معماری در شهرها به‌عنوان یک بوم شهری به جز استفاده در قالب بیلبوردها می‌پردازد.

این سازه‌ها چگونگی بهره‌گیری از معماری را برای درگیر کردن مردم از طریق هنر دیجیتال روی کره‌های ال‌ای‌دی غول‌پیکر یا سازه‌های چشمگیر عظیم‌الجثه مورد توجه قرار می‌دهد و به جست‌وجوی سایر راه‌هایی می‌پردازد که به‌واسطه آن‌ها معماری می‌تواند بوم‌های منحصربه‌فردی را برای توسعه و به‌کارگیری هنر دیجیتال در شهرها ایجاد کند.

ابتکارات معماری دیجیتالی در سطح جهان

در ادامه با نمونه‌هایی از معماری دیجیتال آشنا می‌شویم که سرزمین ناشناخته‌ای را برای کاوش بین رشته‌های هنر دیجیتال و معماری به نمایش می‌گذارد. رویکردهای میان رشته‌ای این نوع سازه‌ها می‌تواند راه را برای انواع جدیدی از هنر عمومی و احتمالاً درک جدید و عمیق‌تری از محیط ساخته شده هموار کند.

نمایش هنر و معماری در کره لاس‌وگاس

لاس‌وگاس ایالات‌متحده در جولای گذشته از سازه‌ای عجیب‌وغریب با ۳۶۶ فوت ارتفاع و ۵۱۶ فوت عرض رونمایی کرد که متشکل از یک کره غول‌پیکر پوشیده شده از لامپ‌های ال‌ای‌دی بود و توجهات عموم را به خود جلب می‌کرد. این کره که عنوان بزرگ‌ترین سازه کروی دنیا را به خود اختصاص داده است، خیلی زود به یک نشان اختصاصی محلی تبدیل شد که از طریق پوشش خبری گسترده توجهات جهانی را نیز متوجه خود کرد. این سازه تلاش می‌کند تا با ابعاد بزرگ خود مرزها را درنوردد، اما در عین حال می‌تواند به کشف مسائلی فراتر از ابعاد و محدودیت‌های موجود کمک کند.

چرخش هنری کره غول‌پیکر لاس‌وگاس به این ترتیب در دستان هنرمندان مختلف از سپتامبر سال گذشته آغاز شد تا با استفاده از ۱.۲ میلیون ال‌ای‌دی به‌کاررفته در ساخت آن، از این سازه به‌عنوان یک نمایشگر هنری دیجیتال ۳۶۰ درجه بهره ببرند. اولین هنرمندی که کنترل کره لاس‌وگاس را به دست گرفت، رفیک آنادول بود که با یک تندیس داده هوش مصنوعی به نام «توهمات ماشینی: کره» اقدامات خود را آغاز کرد. این قطعه از داده‌ها و الگوریتم‌های یادگیری ماشینی استفاده می‌کند تا مفاهیم انتزاعی متحرک و رویایی را در مقیاسی بزرگ در فضاهای شهری، طبیعت و فضا به وجود آورد.

سازه ابر پیکسلی در ایسلند

ابر پیکسلی یا Pixel Cloud در ریکیاویک ایسلند از دیگر ابتکارات معماری در مقیاس پاویون است که با تبدیل یک ساختار داربست معمولی به یک سازه معماری لایه‌ای، صحنه دیدنی جذابی را در میدان روبه‌روی ساختمان پارلمان شهر ایجاد کرده است. در برپایی این نما، سازه‌های داربستی منسوخ که در سطح شهر پراکنده بود، به‌صورت لایه‌ای روی هم قرار داده، با چندین لایه پارچه توری سفید پوشانده شد و در نهایت محیطی پر از نور و صدا ایجاد کرد که از صحنه اعتراضات سال ۲۰۰۸ ریکیاویک، مکانی برای صلح و آشتی به وجود آورد. این سازه پرده‌ای‌شکل، نوری که بر سطوح آن تابیده می‌شود را جذب می‌کند. این نور از روزنه‌های متخلخل عبور، به لایه‌های متعدد برخورد و محیطی از نور و سایه را درون سازه ایجاد می‌کند.

مجسمه‌های پرندگان پراکنده در باد ژاپن

«مجسمه‌های پرندگان پراکنده در باد» ژاپن به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا داده‌های جمع‌آوری‌شده درباره پرندگانی که در کنار آن پرواز می‌کنند را روشی اثیری مشاهده کنند. این سازه غول‌پیکر در نمایشگاه باغ گیاه‌شناسی اوزاکا قرار دارد و پراکندگی مداوم انرژی توسط پرندگان در حال پرواز و باد را به تصویر می‌کشد. حرکت پرندگان اطراف این سازه در زمان واقعی منعکس می‌شود و صحنه‌های هنری ایجاد می‌کند که به‌طور مداوم تغییر می‌کند. اگر پرندگان در اطراف این سازه پرواز نکنند، هیچ نوری بر سازه‌ها منعکس نمی‌شود و سازه کاملاً تاریک خواهد بود، گویی این اثر اصلاً وجود ندارد.