مفهوم نشیمن در معماری مسکونی معاصر

امروزه معماری مسکونی برای انطباق با شیوههای زندگی متنوع و نیازهای فضایی افراد، انعطافپذیرتر شده و در حال تغییرات است. با این سازگاری، نوع اقامتگاهها و زندگی مسکونی دستخوش تحول قرار گرفته و اتاق نشیمن به چالشی جدی مواجه شده است. بسیاری بر نیاز به داشتن فضایی اختصاصی برای استراحت و تفریح تأکید میکنند، در حالی که برخی دیگر آن را صرفاً هدر دادن فضا و هزینه میدانند. این بحث یک سوال مهم را مطرح میکند: آیا ما هنوز به اتاق نشیمن نیاز داریم؟
اگرچه اغلب اتاقهای نشیمن یک هدف مشترک دارند - مکانی برای گردهمایی و تعاملات - بسیاری از کشورها بین اتاق نشیمن و اتاق خانوادگی تفاوت قائل میشوند. اتاقهای نشیمن معمولاً رسمیتر و مرتفعتر در نظر گرفته میشوند، در حالی که اتاقهای خانوادگی محلی مناسب برای گذراندن وقت با اعضای خانواده هستند. اغلب، اتاقهای نشیمن در ورودی یا نزدیک ورودی قرار میگیرند، در حالی که اتاقهای خانوادگی به اتاق خوابها و دیگر فضاهای خصوصی نزدیکتر هستند. از نظر طراحی داخلی و دکوراسیون، اتاق نشیمن جایی است که صاحبان خانه آثار هنری و مبلمان منحصر به فرد خود را به نمایش میگذارند، بر خلاف اتاق خانوادگی که بیشتر فضایی راحت و غیررسمی دارد. در این مقاله، اتاقهای نشیمن و خانوادگی به عنوان فضایی برای تعامل در خانه مورد بررسی قرار گرفتهاند.
اتاقهای نشیمن برای اولین بار در اواخر قرن 17 به دنیا معرفی شدند، هنگامی که لوئی پانزدهم شیوه زندگی خود در ورسای را بسیار ناراحتکننده دانست، زیرا تنها سالنهای رسمی داشت و اتاق واحدی برای استراحت نداشت. پادشاه، که به دلیل علاقه به مبلمان و دکوراسیون شهرت داشت، چند اتاق در قصر را به اتاق نشیمن خصوصی تبدیل کرد و مفهوم ترکیب زندگی رسمی و غیررسمی را آغاز نمود. چند دهه بعد، دنیای معماری و طراحی داخلی در سراسر جهان شروع به ایجاد قطعات مبلمان اختصاصی برای فضاهای خصوصی کرد و کمی بعد از انقلاب صنعتی، راحتی در خط مقدم طراحی قرار گرفت. بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم، سرمایهگذاری شدیدی در اتاقهای خانوادگی برای آمریکاییها انجام شد که تصویری از زندگی خانوادگی را با تلویزیون، مبل و سرگرمی تجسم بخشید. مشخص شد که اتاق نشیمن به قلب یک خانه مدرن تبدیل شده است. با این حال، امروزه قلب یک خانه مدرن به یک فضای باز بزرگ تبدیل شده است که آشپزخانه و اتاق نشیمن را با هم ترکیب میکند.