۹۰۰ هزار تومان؛ حق مسکنی که حتی کرایه باربری هم نمی‌شود!
در شرایطی که هزینه مسکن به بزرگ‌ترین معضل خانوارهای کارگری تبدیل شده، تثبیت حق مسکن در رقم ۹۰۰ هزار تومان برای سال ۱۴۰۴ موجی از انتقادها را به همراه داشته است. فعالان کارگری معتقدند این مبلغ نه تنها پاسخگوی هزینه‌های واقعی مسکن نیست، بلکه بیشتر به یک «شوخی تلخ» شباهت دارد تا سیاست حمایتی.
Admin1
طبق آخرین آمار مرکز آمار ایران، ۴۳.۷ درصد از هزینه خانوارهای شهری صرف مسکن می‌شود؛ اما برای خانواده‌های کارگری، این سهم به دلیل شکاف شدید میان درآمد و هزینه‌ها گاه تا ۸۰ درصد هم برآورد می‌شود. در چنین شرایطی، کارگران انتظار داشتند که دست‌کم حق مسکن به‌عنوان بخشی از حمایت‌های قانونی افزایش یابد؛ اما تصمیم شورایعالی کار بر تثبیت این رقم، نارضایتی عمیقی در میان آن‌ها ایجاد کرده است.
عبدالعظیم همایونی، فعال کارگری اظهار کرد: «با ۹۰۰ هزار تومان حتی نمی‌شود یک بار اسباب‌کشی انجام داد. این مبلغ نه هزینه باربری است و نه حتی غذای کارگران باربر! چه برسد به اینکه بتواند سقفی برای یک خانواده کارگری تامین کند.»
او با تاکید بر اینکه تصمیمات مرتبط با کارگران در کشور اغلب «تزئینی» است، افزود: «حق مسکن باید به‌عنوان یک حق قانونی و جدی در سبد معیشت کارگران دیده شود، نه به‌عنوان صدقه یا لطف دولت. وقتی سود وام‌های مسکن آن‌قدر بالاست که کارگران توان بازپرداخت ندارند و طرح‌های ملی مسکن نیز عملا دست‌نیافتنی است، دست‌کم باید این کمک‌هزینه به واقعیت‌های بازار نزدیک باشد.»
همایونی با اشاره به اصل ۳۱ قانون اساسی که دولت را موظف به تامین مسکن اقشار ضعیف می‌داند، تصریح کرد: «وقتی دولت نمی‌تواند ساخت مسکن را برای کارگران محقق کند، حداقل باید حق مسکن را واقعی پرداخت کند. کارگر ستون اقتصاد کشور است؛ اما امروز برای ابتدایی‌ترین نیاز یعنی سرپناه، شرمنده خانواده خود می‌شود.»
این فعال کارگری در پایان گفت: «کارگران صدقه نمی‌خواهند؛ مطالبه ما ساده است: افزایش حقوق متناسب با نرخ تورم و محاسبه‌ی واقعی هزینه‌های زندگی. این خواسته‌ی قانونی و بدیهی، متاسفانه در عمل به یک آرزو و مطالبه دور از ذهن تبدیل شده است.»
