با تلاش پژوهشگران باستان‌شناسی دانشگاه تهران، اسکلت کودکان سه هزار ساله در قره‌تپه سگزآباد قزوین کشف شد.
 
سرپرست تیم کاوش قره‌تپه، درباره این یافته باستان‌شناسان دانشگاه تهران، گفت: این مجموعه با مساحت ۵ مترمربع وارتفاع ۱۲۰ سانتی‌متر با وزنی حدود ۱۰ تن شامل بقایای ۹ کودک، نوزاد و جنین، بقایای دو اسب بالغ، دو بز و گوسفند است. به دلیل فراهم نبودن شرایط مطلوب در گورستان قره‌تپه، این مجموعه کشف‌شده با رعایت موازین حفاظتی و مرمتی به عنوان یک اثر موزه‌ای برای نمایش و نگهداری به شهرداری شهر سگزآباد انتقال یافت.
مصطفی ده‌پهلوان با بیان اینکه اثر یافت‌شده دارای سه بخش است، افزود: بخش اول، شامل بقایای تدفینی یک کودک به همراه بقایای یک بز نابالغ است. زیورآلات تدفینی از قبیل دستبندهای مفرغی، حلقه انگشتری و بقایای یک گردنبند متشکل از مهره‌های سنگی، مفرغی و عاجی به همراه ظرف‌های سفالی در کنار این کودک می‌تواند گواهی بر مرتبه اجتماعی خاص وی باشد. با توجه به نابالغ بودن این کودک، تعیین جنس امکان‌پذیر نیست. بر اساس معیارهایی چون رویش دندان‌ها و طول استخوان‌های بلند، این کودک کمتر از ۶ سال سن دارد. بقایای جانوری این بخش شامل جمجمه و تعدادی استخوان مهره و اندام حرکتی یک بز نابالغ است.
رئیس مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران در تشریح بخش دوم گفت: در این بخش بقایای تدفین دو اسب بالغ با نژادهای مختلف قابل مشاهده است. نخست بقایای یک اسب بالغ که بر پهلوی چپ قرار گرفته و فاقد جمجمه است. اسب بالغ دیگری با جثه کوچک‌تر (احتمالاً با نژاد کاسپی) به شکل جمع شده بر پهلوی راست تدفین شده است. جمجمه آن بالاتر از سطح بدن به شکل نیمه‌افراشته قرار دارد. این اسب دارای گردنبندی با مهره‌های مفرغی است و بخشی از لگام آهنین این اسب در ناحیه دهان دیده می‌شود.
 ده‌پهلوان در توضیحات خود درباره بخش سوم این مجموعه، اظهار کرد: این بخش شامل بقایای انسانی و جانوری است که در حالتی بسیار آشفته قرار دارند. بر اساس تعداد جمجمه‌های قابل مشاهده، در مجموع ۸ انسان در این بخش تدفین شده‌اند. در کنار یک ساغر سفالی خاکستری بقایای یک جنین انسانی قابل مشاهده است. بالاتر از این ساغر بقایای انسانی یک کودک خردسال وجود دارد که با توجه به رویش کامل دندان‌های شیری و عدم سایش آن‌ها احتمالاً ۲ تا ۳ سال سن داشته است. بر روی دنده‌ها و ستون مهره‌های این خردسال، جمجمه دیگری قرار دارد که احتمالاً مربوط به یک کودک دیگر است، اما به دلیل آنکه دندان‌ها قابل مشاهده نیستند، امکان تخمین سن وجود ندارد. همچنین بقایای آشفته و مجزای حداقل دو نوزاد تازه متولد شده (۳۸ هفته و ۴۰ هفته جنینی) به صورت پراکنده دیده می‌شود. در عمق ۳۰ سانتی‌متری از تدفین خردسال ۲ تا ۳ ساله، آثار یک تدفین دیگر نیز قابل مشاهده است که با توجه به مهره‌های ستون فقرات و اندازه استخوان‌های بلند، احتمالاً متعلق به یک انسان بالغ و جوان است.
افزون بر آن یک جمجمه گوسفند بالغ در کنار جمجمه‌های جنین انسانی قابل تشخیص است. همچنین یک ظرف دسته عمودی آبریزدار و یک ساغر کوچک به همراه بخشی از بدنه یک خمره با رنگ نخودی و تزئین طنابی، یافته‌های سفالی این بخش را تشکیل می‌دهند.
رئیس مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران، خاطرنشان کرد: برای حفاظت از آثار کشف‌شده، این آثار زیر نظر اداره‌کل میراث فرهنگی استان قزوین و با همکاری شهرداری سگزآباد به عنوان یک اثر موزه‌ای برای نمایش و نگهداری به شهرداری شهر سگزآباد انتقال یافت و در اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ رونمایی می‌شود.
ده‌پهلوان گفت: تپه سگزآباد در حدود ۷ کیلومتری شمال شهر سگزآباد از توابع شهرستان بوئین زهرا واقع شده است و در میان مردم بومی به قره تپه شهرت دارد. قره‌تپه سگزآباد یکی از سه تپه پیش از تاریخی است که در سال ۱۳۴۹ توسط دکتر عزت‌الله نگهبان برای کاوش‌های آموزشی دانشجویان باستان‌شناسی انتخاب شد و تاکنون توسط گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران مورد کاوش قرار گرفته است. در روند پروژه تعیین عرصه و حریم قره‌تپه سگزآباد در تیر ماه ۱۳۹۵ در زیر لایه‌های رسوبی و در عمق ۱۸۰ سانتی‌متری، شواهدی از یک گورستان در شرق قره‌تپه متعلق به عصرآهن ۲ و ۳ (۵۵۰-۱۱۰۰ پیش از میلاد) به دست آمد.

وی افزود: بررسی‌های انسان‌شناسی جسمانی و پژوهش‌های ژنتیک، باستان جانورشناسی، سنت‌های تدفینی نادر و شواهد غنی حاکی از تعاملات و پیوندهای فرهنگی و اقتصادی ساکنان این محوطه با مناطق دوردست لبه غربی فلات ایران و حوزه سیاسی فرهنگی حکومت‌هایی از قبیل آشور و حوزه‌های فرهنگی غرب، شمال و شمال غرب ایران است.
 بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه تهران، رئیس مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران گفت: در گورستان شرقی قره‌تپه شواهد مهمی از ۵ لایه تدفین و گور بر روی هم در سطح گسترده‌ای به دست آمد. در این گورستان، گورها جهت خاصی ندارند. حاشیه آنها با چند رج خشت احاطه شده است. جنین‌های سقط شده و نوزادان را در دیگ‌های سفالی پخت و پز دفن می‌کرده‌اند. بدون استثنا در تمامی گورها بقایای جانورانی از قبیل بز، گوسفند نابالغ، گاو، شتر و اسب به دست آمد که نشان از تدفین حیوانات در کنار مردگان دارد. در این گورها اشیاء دیگری از قبیل مهرهای استوانه‌ای، زیورآلات فلزی، سفالی و سنگی و ظروف سفالی متعلق به دوران آهن ۲ و ۳ مشاهده می‌شود.