پرو، سرزمین شگفتیها
هر سال در بیستوهشتم جولای، مردم پرو روز استقلال خود را جشن میگیرند که یادآور آزادی از استعمار اسپانیا و آغاز دورهای نوین برای این سرزمین باستانی و پر از شگفتی است.

پرو کشوری واقع در شمال شرقی آمریکای جنوبی، با طبیعتی متنوع و تمدنی غنی، هر سال جشنهای بزرگی را به مناسبت روز استقلال خود برگزار میکند. این روز که در بیستوهشتم ژوئیه جشن گرفته میشود، یادآور اعلام استقلال پرو از سلطه اسپانیا در سال ۱۸۲۱ میلادی است.
پرو سرزمینی است با تاریخچهای بسیار غنی که تمدنهای باستانی همچون نورته چیکو یکی از شش تمدن قدیمی جهان و امپراتوری اینکاها را در خود جای داده است. نام «پرو» برگرفته از واژهای در زبان کچوآ به معنای «سرزمین فراوانی» است که اشاره به رونق اقتصادی و فرهنگی این منطقه در دوران شکوفایی امپراتوری اینکا دارد.
با ورود اسپانیاییها در سال ۱۵۳۱، پرو تحت استعمار درآمد و با شیوع بیماریهای واگیردار و درگیریهای داخلی، امپراتوری اینکا رو به زوال گذاشت. اما با اوجگیری تمایل به استقلال در قرن نوزدهم، ژنرال خوسه د سان مارتین با اعلام استقلال پرو در ۲۸ ژوئیه ۱۸۲۱، نقطه عطفی را رقم زد. در سال ۱۸۲۶ نیز نیروهای اسپانیایی تسلیم شدند و جمهوری پرو شکل گرفت.
پرو، سرزمین شگفتیها؛ از ماچوپیچو تا فرهنگ کهن مردمان بومی
پرو، کشوری با طبیعت متنوع و تاریخی غنی، یکی از جاذبههای گردشگری برجسته جهان است که میراثی بینظیر از تمدنهای باستانی و عجایب طبیعی را در خود جای داده است. این سرزمین میزبان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان یعنی ماچو پیچو، زبانها و فرهنگهای متنوع بومی، دریاچههای مرتفع و جنگلهای بکر آمازون است که هر گردشگری را مسحور خود میکند.
پرو کشوری است در قلب آمریکای جنوبی که با فرهنگ غنی و جاذبههای طبیعی بینظیر خود شهرت جهانی یافته است. یکی از معروفترین نمادهای این کشور، ماچو پیچو است که در سال ۲۰۰۷ بهعنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان انتخاب شد. این شهر گمشده اینکاها در ارتفاع ۲۴۵۰ متری قرار دارد و مجموعهای از بناهای سنگی بینظیر را در دل رشتهکوههای آند به نمایش میگذارد، به طوری که حتی کسانی که به تاریخ و باستانشناسی علاقهای ندارند نیز از دیدن آن شگفتزده میشوند.
یکی از شاخصهای فرهنگی مهم پرو، زبانهای متعدد بومی آن است؛ در حالی که زبان رسمی این کشور اسپانیایی است، ۴۳ زبان بومی از جمله کچوآ، آیمارا، شیبیبو، آشانینکا و آگورائونا در آن رایج است که آینهای از تنوع فرهنگی گسترده مردمان این منطقه است.
پرو همچنین میزبان بلندترین دریاچه جهان است؛ دریاچه تیتیکاکا با ارتفاع ۳۸۱۲ متری، در بین رشتهکوههای آند واقع شده و بزرگترین دریاچه قابل کشتیرانی دنیا است. اطراف این دریاچه روستاها و جوامع بومی سنتی زندگی میکنند و قایقهای ساخته شده از نی توسط اهالی و مراسم سنتی آنها، از دیدنیهای محبوب گردشگران به شمار میرود. به اعتقاد مردم آند، این دریاچه مقدس است.
آمازون، طولانیترین رودخانه جهان، سرآغاز خود را در ارتفاعات آند پرو در نزدیکی ماچو پیچو دارد و مسیری بیش از شش هزار کیلومتر در طول قاره آمریکای جنوبی طی میکند تا به اقیانوس اطلس برسد. جنگل آمازون پرو که بخش بزرگی از این کشور را پوشش داده است (حدود ۶۰ درصد)، از لحاظ تنوع زیستی بینظیر است و بیش از ۷۰۰ گونه سرخس، ۷۳۰۰ گونه گیاه گلدار و تعداد چشمگیری از گونههای جانوری شامل خزندگان، پستانداران، پرندگان و پروانهها را در خود جای داده است.
یکی از ویژگیهای منحصربهفرد آمازون، دلفینهای صورتی آن است که تنها در این منطقه یافت میشوند. این دلفینها هنگام تولد خاکستری رنگ هستند و در اثر رشد، رنگ صورتی به خود میگیرند. تجربه شنا با این موجودات دوستداشتنی و جادویی، فرصتی فراموشنشدنی برای گردشگران است.
از نکات شگفتانگیز تاریخی پرو میتوان به کشف جمجمههای کشیده موسوم به «جمجمههای بیگانه» در سال ۱۹۲۸ اشاره کرد که امروزه با احتمال قوی ناشی از سنت تغییر شکل مصنوعی جمجمه نوزادان در قبایل بومی تلقی میشود. پرو همچنین بزرگترین جمعیت آلپاکا در جهان را با بیش از ۷.۵ میلیون رأس در خود جای داده که این حیوانات در مناظر طبیعی و جاذبههایی مانند ماچو پیچو حضور چشمگیر دارند.
فرایند بافتن یک پانچوی سنتی پرو تقریباً ۵۰۰ تا ۶۰۰ ساعت طول میکشد و این لباس که بهعنوان نمادی از بلوغ تحویل داده میشود، میتواند تا پایان عمر فرد دوام داشته باشد. سبک، رنگ و طرحهای بافته شده در هر منطقه متفاوت است و میتواند هویت محلی فرد را نشان دهد.