نگاهی به پروژه ویلای سنگده
در طراحی پروژه‌ی ویلایی سنگده، با ساختمانی دو طبقه بر روی توپوگرافی با شیب تند و چشم اندازی زیبا مواجه بودیم که نسبت به سطح خیابان حدود ۷ متر بالاتر بود. خواسته کارفرما افزودن بخش الحاقی به بنا (با حداقل محدودیت دید به منظر مطلوب) برای توسعه برنامه فیزیکی شامل دسترسی‌های عمودی با آسانسور، پارکینگ مسقف، سوییت سرایداری و … بود که علاوه بر محدودیت‌های سازه‌ای (عدم امکان جانمایی آسانسور در داخل حجم موجود و الزام به فاصله‌ی حداقلی در سازه)، فرصتی برای شکلگیری ایده طراحی فراهم آورد.
Admin1
گویی بخش الحاقی بایستی نظام هندسی ساده فرم اولیه را برهم زده و خود را به آن تحمیل کند. از آنجاییکه این الحاق حجم از سطح خیابان شروع می‌شد، در وضعیت جدید با بنایی چهار طبقه روبرو می‌شدیم که مقیاس آن در بافت منطقه ناهماهنگ می‌نمود. برای حل معضل درشت دانگی و نامتناسب بودن پروژه، بنا با برشی افقی بر روی پایه‌ای سنگی، صلب و در هماهنگی ابعادی-حسی با زمینه خود قرار گرفت. انقباض بصری حجم پروژه با ایده‌ی حذف سقف شیبدار دنبال شد که علاوه بر ظرفیت سطح بام در دید پانوراما به طبیعت اطراف، امکان ارتباط ساختمان را با زمین کوچک شمالی در ارتفاع بالادست از طریق پل مهیا نمود (با توجه به معضل نورگیری فضا در سمت شمال پروژه، ارتفاع حیاط شمالی کاهش یافت و برای گسترش تراس شمالی نیز از صفحه ی مشبک استفاده شد).
در ادامه آنچه ایده شاخص پروژه را بیان می‌کند، رسوخ و امتداد افقی بخش الحاقی خارجی به فضای داخلی است. گویی جعبه نوپا که از دل طبیعت برآمده و کاشی‌های سبز-آبی که رنگ خود را وامدار آبی آسمان و سبزی طبیعت هستند، مخاطب را در فضای الحاقی (فضاهای حرکتی و خدماتی) از مرزهای بیرونی تا رسیدن به فضاهای اصلی میزبانی می‌کنند. این جعبه‌ی فضایی بیرونی-درونی خلق شده، (علی رغم برنامه فیزیکی فشرده از جانب کارفرما) بهترین فرصتی است که امکان ارتباط عمودی پروژه را در مقطع بوجود آورده و پلکان تندیسی سعی در استفاده حداکثری از این غنیمت دارد. تاثیر پرقدرت کاشی‌های سبز-آبی در کنتراست با سفیدی دیوارها تقویت می‌شود و سعی در بجا گذاشتن خاطره خود، در ذهن بیننده دور و نزدیک دارد. در تکمیل ایده نهایی حجم، سیستم شبکه‌ای تیر و ستون‌های سازه‌ای که از جهتی خود را در حجم ایوان به نمای بیرونی پروژه تحمیل کرده‌اند و از سوی دیگر پتانسیل بالقوه‌ای برای قاب کردن مناظر اطراف در خود نهفته دارند، در قالب پوسته‌ای سبک و متخلخل کل حجم بنا را در برمی‌گیرند. پوششی که سعی دارد به آرامی، مکعب الحاقی را همچون موجودیتی نوپا و پذیرفته شده در آغوش حجم اصلی جای دهد.
لازم به ذکر است برنامه فیزیکی طرح هم با اولویت دید برای فضاهای عمومی بدین صورت تقسیم بندی شد: تراز اول شامل پارکینگ و باکس خدماتی (سرویس و آسانسور)/ تراز دوم شامل سوییت سرایداری، موتورخانه و باکس خدماتی (سرویس و آسانسور)/ تراز سوم شامل اتاق‌های خواب، فضای نشیمن و باکس خدماتی (سرویس عمومی، سرویس و رختکن دوش، پله و آسانسور)/ تراز چهارم شامل پذیرایی و غذاخوری، آشپزخانه، تراس و باکس خدماتی (سرویس عمومی، رختکن، وید پله و آسانسور).
مشخصات پروژه:
• طراح: شرکت طرح و ساخت ازنو
• معماران اصلی: سولماز تاتاری، احسان توسلی
• طراحی فاز ۲: رعنا قمرصورت، نیلا شاه محمدی، امیر حسین نجیمی
• سازه: فرهاد بهرامی
• مهندس مکانیک: مهدی مهرآوران
• مدیر اجرایی پروژه: محمد عسگری، تیمور رستمی
• ارائه: فرید رجبی
• گرافیک: ندا جهانتاب
• رده: مسکونی ویلایی
• کارفرما: مهدی موسایی، محسن موسایی
• مساحت: ۵۱۰ مترمربع
• محل پروژه: مازندران، شهرستان دودانگه، روستای سنگده
• سال طراحی: ۱۴۰۰
• سال اجرا: ۱۴۰۲ – ۱۴۰۰
• تصاویر: استودیو نیمکت
