نگاهی به خانه دلچه ویتا | طرحی از حمیدرضا گذریان |
یکی از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای بشر از دیرباز یافتن مکانی بود برای سکونت که بتوان در آن احساس آسایش و آرامش کرد. خانه در این میان به عنوان کالبد فیزیکی این مکان و سرپناهی که تأمین کننده این نیاز است، از اهمیت خاصی برخوردار بوده و هست. گسترش شهرنشینی و افزایش جمعیت در عصر حاضر، گونه ای متفاوت از سکونت را نسبت به گذشته پدید آورده است؛ گونه ای فاقد کیفیت های جاری در خانه های گذشته. این در حالی است که سرپناه های اولیه بشر کمتر تحت دخل و تصرف وی در می آمد و بیشتر کیفیت طبیعی فضای خود را حفظ می کرد
Admin1
به بیان دیگر این سرپناه ها جزئی از طبیعت بودند که در تعاملی دو سویه با بشر، بستر زندگی را برای او فراهم می کردند. شاید تعریفی آرمانی برای خانه های آینده به این صورت باشد: سر پناهی است که نه تنها حداقل فضای فیزیکی (جرم مصنوع) ممکن را برای مرتفع کردن نیازهای اساسی زندگی به ساده ترین شکل ممکن به خدمت می گیرد، بلکه طبیعت نیز به بیشترین حد ممکن در فضاهای آن جریان دارد. با توجه به اینکه سایت پروژه طبق اطلاعات ارائه شده فاقد دید و منظر طبیعی چشمگیری است و با توجه به دلایل بالا، تصمیم گرفتیم که طبیعت را خود در خانه بسازیم و فضاها را پیرامون آن سازماندهی کنیم. به بیانی دیگر کل فضای ۷*۷*۲۰ موجود را طبیعتی سرسبز دیدیم که فضای معماریمان را احاطه میکند و در تعامل با آن، با به حداقل رساندن مرز بین معماری و طبیعت، سرپناه ساکنین را پدید می آورد.
ساماندهی فضاها:
باتوجه به هدف اولیه ما که ارتباط حداکثری با طبیعت بود، تصمیم برآن شد که سازماندهی هر فضا به گونه ای باشد که خود به صورت مستقل با طبیعت سایت بیشترین ارتباط را داشته باشد و حداکثر بهره را نیز از آن ببرد. به همین منظور فضاهای مورد نیاز به صورت شناور و پراکنده در محیط سایت سازماندهی شد. به این ترتیب هر فضا با آزاد سازی چهار وجه خود قابلیت استفاده و تماس حداکثری با محیط طبیعی را پیدا کرد. جداسازی فضاها به صورت مستقل همچینین باعث شد که هریک از فضاها هم وزن و هم ارزش با دیگری نقش آفرینی کنند. هر کدام از این جرم های مستقل حداکثر شفافیت و حداقل توده ساخته شده را دارند تا مرز بین زمین، آسمان و طبیعت پیرامونشان به حداقل ممکن برسد. در روند طراحی جداره های متصل با فضاهای شهری که شامل دو ضلع جنوب و شمال سایت می شد، در راستای رویکرد پروژه (ارتباط حداکثری با طبیعت) سعی کردیم خود سایت را نیز به مثابه منظری طبیعی برای محیط شهری پیرامون در نظر بگیریم. بنابراین دیالوگ آن با فضای شهری ساده و بدون آلایش است و صرفاً با آزادسازی زمین جهت توسعه فضای طبیعی با محیط اطرافش تعامل می کند.
توضیحات پروژه:
• معمار: حمیدرضا گذریان
• کارفرما: شرکت دلچه ویتا
• مساحت: ۲۸۰ مترمربع
• محل پروژه: ایران / تهران
• سال: ۱۳۹۶
• جایزه:
رتبه دوم مسابقه معماری داخلی دلچه ویتا | ۱۳۹۶
• هیئت داوران: علیرضا تغابنی، مهسا مجیدی، رضا نجفیان، فیروز فیروز، علی کرمانیان
