نمازخانه و طرح محوطه‌ی موزه‌ی فرش اثر کامران دیبا
این نمازخانه که در پارک لاله تهران در نزدیکی موزه فرش قرار گرفته و یکی از بهترین ایده ها در زمینه طراحی مکان های مقدس است که متأسفانه به دلیل کم توجهی رو به ویرانی است. روند طراحی پروژه با محوریت ایجاد مکانی خلوت برای نیایش و عبادت به دور از هیاهوی شهری، و در قالب فرم کعبه(مکعب) پایه ریزی شد
Admin1
نام پروژه: نمازخانه پارک لاله
معمار: کامران دیبا
موقعیت: تهران، پارک لاله
کاربری: مذهبی
سال ساخت: ۱۳۴۹
سبک: بروتال
مصالح استفاده شده: بتن
فرم اصلی بنا، دو مکعب بتنی تو در تو است که مکعب داخلی کمی گرایش و چرخش دارد. استفاده از ساده ترین حجم و یک متریال واحد برای کل بنا، (علاوه بر تاکید بر سبک بروتال و مینیمال) این نمازخانه را تبدیل به خالص ترین و بی پیرایه ترین عبادتگاه ها تبدیل کرده و در واقع معمار به اصل ارتباط خالصانه بین انسان و خدا اشاره دارد که موجب نزدیکی بیشتر بین آنها می شود.
هر دو مکعب، سقف ندارند یعنی از سمت بالا، رو به آسمان باز است. آسمان، درگاه واقعی خدا، جایی که انسان از هر مذهب الهی در هر جایی که باشد خدا را از آن سمت طلب می کند.
گفته می شود، ایده اصلی قرار گیری مکعب ها وقتی به ذهن معمار خطور می کند که متوجه می شود کارگران، به وقت نماز از این مکان استفاده میکنند اما جهت ایستادن آنها اشتباه است. مکعب بزرگتر جهت اشتباه قبله است و مکعب کوچکتر که کمی متمایل شده جهت درست قبله را نشان می دهد. در واقع بنا با این جهت گیری ها بدون بی احترامی به انسان در جهت اصلاح اشتباه او گام بر می دارد، در واقع این عبادتگاه در جهت تامین رسالتی که بر عهده مذهب است، خدمت می کند.
از نکات برجسته این نمازخانه، حفظ سکون و آرامش و وقار در عین سادگی، ایجاد یک شکاف مورب در هر دو مکعب که ورودی را تامین کرده و به عنوان بازشو هم عمل می کند، و تنها المان تزئینی بنا که به شکل یک جفت کفش در ورودی اصلی بنا روی زمین نصب شده به منظور احترام به محیط تطهیر یافته نمازخانه و گذاردن آلودگی پشت درب آن.
