میانگین سنی بالا کار دست ایران داد!
ترکیب ایران به نسبت ۴ سال قبل که کی روش را در روسیه روی نیمکت داشت تغییر چندانی در جام جهانی ۲۰۲۲ نداشت.
تیم ملی فوتبال ایران که در جام جهانی قطر 2022 با تیمهای انگلیس ،ولزو آمریکا در یک گروه قرار داشت با یک برد و دو باخت به کار خودش در قطر پایان داد و از دور رقابتها کنار رفت. برخلاف انتظارها شاگردان کارلوس کی روش نتوانستند انتظارات را به لحاظ فنی برآورده کنند. به جز بازی با ولز نمایش خوبی از ملیپوشان ندیدیم که یکی از دلایل مهم این اتفاق، تصمیمهای غلط کارلوس کی روش در انتخاب نفرات، چه در زمان بستن فهرست تیم برای حضور در قطر و چه چینش ترکیب برای بازیها بود. به طور مثال برخی از بازیکنان آماده لیگ همچون امید نورافکن قربانی کجسلیقگی کیروش شدند تا سوگلیهای این مربی در جام جهانی بازی کنند و آن شکست تلخ مقابل انگلیس رقم بزنند.
ترکیب ایران نیز به نسبت ۴ سال قبل که کی روش را در روسیه روی نیمکت داشت تغییرات زیادی نداشت و تنها بازیکنان جوان فهرست تیم ملی را نفراتی چون صادق محرمی، علی قلی زاده و ابوالفضل جلالی تشکیل دادند. در حالی که حریفان ایران، غالبا از نفراتی در ترکیب خود استفاده کردند که جوان و با تجربه بودند. به طور مثال در همین بازی آخر، میانگین سنی ترکیب اصلی تیم ملی آمریکا ۲۴.۳۶ بود و میانگین سنی تیم ملی فوتبال ما ۲۸.۹۰. با وجود چنین تفاوت فاحشی، عجیب نیست که چرا یانکی ها در نیمه اول دونده تر بودند و توانستند چند خطر روی دروازه ما خلق کنند، گل بزنند و حتی هافبک ها و مهاجمان سرعتی ما را خنثی کنند.
در نیمه دوم بازی ایران و آمریکا۱۰ تعویض صورت گرفت، که سهم هر تیم ۵ تعویض بود. با اینکه کی روش سه بازیکن هجومی خودش را که قدوس، ترابی و انصاری فرد باشد به زمین آورد باز هم نتوانست نتیجه را بازگرداند و آمریکا به خوبی توانست از گل زدهاش محافظت کند، چون روی نیمکت خود نفرات جوانتر و آمادهتری داشت. به طوری که وقتی ستارهای مثل پولیسیچ تعویض شد خللی در کار این تیم به وجود نیامد و یار جانشین توانست به خوبی جای این بازیکن گلزن را پر کند. حتی با تعویضهای نیمه دوم، شرایط سنی آمریکاییها پایدار ماند و با اینکه میانگین سنی ایران کاهش یافته بود، اما باز هم مسنتر از حریفش بود.
۵ تعویض آمریکا که به زمین آمدند روی هم رفته ۱۲۸ سال داشتند یعنی به طور میانگین ۲۵.۶۰. تعویضهای ایران نیز روی هم رفته ۱۴۱ سال داشتند که به طور میانگین عدد ۲۸.۲۰ را نشان میدهد. در واقع در نیمه دوم یانکیها ۲۵.۶۳ سال داشتند و ملیپوشان کشورمان ۲۸.۷۲. شاید اگر تیم ایران هم کمی جوانتر بود، میتوانست با تکیه بر قدرت جوانی و انگیزه نفراتش، نتایج مورد نظر را در این رقابتها به دست بیاورد. قطعاً با وجود جوانگرایی این حذف قابل قبولتر میآمد و دستکم حالا یک نسل جدید داشتیم که برای مسابقات مهم دیگر از جمله جام ملتها میشد روی آنها حساب کرد. این موضوع وقتی اهمیت خودش را بیشتر نشان میدهد که به یاد آوریم اکثر ستارههای ایران پا به سن گذاشتهاند و در جام جهانی بعدی حاضر نخواهند بود. یا اگر در حال فوتبال باشند، از روزهای اوج دور باشند.
در این دوره اغلب تیمهای حاضر در جام از جمله همگروههای کشورمان با یک نسل جدید پا به مسابقات گذاشتند تا بازیکنان جوان خود را برای سالهای بعد آماده کنند. کاری که همین آمریکا با بازیکنان ۲۰، ۲۱ ساله انجام داد و نتیجه خوبی هم از آن مقابل انگلیس گرفت. همان یک امتیاز به یانکیها در راه صعود کمک زیادی کرد. به راستی چه اشکالی داشت اگر نفراتی مثل سعید صادقی، مهدی قائدی و محمد محبی به قطر میرفتند تا آبدیدهتر شوند؟ حتی اگر به این نفرات بازی هم نمیرسید، حضور در چنین مسابقات بزرگی میتوانست آنها را به بازیکنان پختهتری تبدیل کرده و به آینده فوتبال ملی ما کمک کند.