انتخاب وانگ شو و لو ونیو به عنوان کیوریتورهای دوسالانه معماری ونیز ۲۰۲۷
بیست و ششم ماه نوامبر سال ۲۰۲۵ میلادی، خبر رسید که بنیان‌گذاران استودیو چینی معماری آماتور، وانگ شو و لو ونیو، به‌عنوان کیوریتورهای دوره ۲۰۲۷ دوسالانه معماری ونیز انتخاب شده‌اند. این انتخاب با هدف مقابله با «مرگ معماری» صورت گرفته است. لازم به ذکر است که وانگ شو در سال ۲۰۱۲ برنده جایزه معماری پریتزکر شناخته شد.
Admin1
این زوج معمار چینی که تاکنون جوایز متعدد بین‌المللی را دریافت کرده‌اند، در سال ۱۹۹۷ استودیوی خود را تأسیس کردند. آن‌ها همچنین در سال ۲۰۰۳ دپارتمان معماری آکادمی هنر چین را پایه‌گذاری و در سال ۲۰۰۷ میلادی دانشکده معماری را راه‌اندازی نمودند.
پیترانجلو بوتافوکو، رئیس بینال ونیز، اعلام کرد: «با افتخار بسیار اعلام می‌کنیم که وانگ شو و لو ونیو به‌عنوان مدیران هنری بخش معماری منصوب شده‌اند. دیدگاه آن‌ها عمیقاً ریشه در خاطره مکان‌ها و دانش فرآیندهای ساخت دارد و امروزه صدایی ضروری در گفتمان بین‌المللی درباره معماری و معنای سکونت در فضاهای جهان به‌شمار می‌رود.»
این دو معمار تأکید کردند که تلاش خواهند کرد چالش کیوریتوری دوسالانه معماری ونیز را به‌درستی پاسخ دهند و معتقدند که افراط در مفهوم‌پردازی و تجاری‌سازی بیش از حد، معماری را از واقعیت دور کرده است.
لو ونیو و وانگ شو می‌گویند: «در جهان امروز، تغییرات سریع و چندگانه در معماری بیشتر پدیده‌ای ظاهری است؛ نتیجه‌ی مفهوم‌پردازی افراطی یا تجاری‌سازی شدید. آزمایش‌های مفهومی که تا حد افراط پیش می‌روند، اغلب از واقعیت جدا می‌مانند و تجاری‌سازی بیش از حد نیز صرفاً محبوبیت زودگذر به همراه دارد.»
آن‌ها استدلال می‌کنند که این روند می‌تواند به «مرگ معماری» منجر شود. آن‌ها می‌افزایند: «این پدیده برای بقا به‌سرعت تغییر می‌کند و از پیوند با مکان واقعی جدا می‌شود. این امر به مرگ معماری خواهد انجامید! در نتیجه، معماری به نوعی بیان توهم‌آمیز درباره آینده تبدیل می‌شود.»
در عوض، آن‌ها قصد دارند بر مفاهیم ساده‌تر تمرکز کنند. آن‌ها می‌گویند: «به همین دلیل، در برابر بحران واقعی این جهان، پایبندی به مفهوم و روشی ساده و راستین در معماری ارزشی خاص دارد. ما با نهایت صداقت تلاش خواهیم کرد این ارزش و کاوش را برای واقعیتی بهتر و آینده‌ای امیدبخش ارائه دهیم.»
معروف‌ترین آثار استودیوی معماری آماتور شامل موزه تاریخ نینگبو (ساخته‌شده بر ویرانه‌های روستاهای تخریب‌شده) و مجموعه فرهنگی فویانگ (پوشیده‌شده با کاشی‌های بازیافتی) است.
