معماری بروتالیستی در ژاپن؛ در جستجوی شاهکارهای «بتنی»
عکاس ساکن اوکیناوا، پل تولت (Paul Tulett) در آخرین کتاب خود، دنیای معماری به سبک بروتالیستی در ژاپنی را کاوش کرده و زیبایی خام و جزئیات اغلب نادیده گرفته‌شده‌ی آن را برجسته کرده است.
Admin1
عکاس ساکن اوکیناوا، پل تولت (Paul Tulett) در آخرین کتاب خود دنیای معماری بروتالیستی ژاپن را کاوش کرده و زیبایی خام و جزئیات اغلب نادیده گرفته‌شده‌ی آن را برجسته کرده است. مهم‌ترین ویژگی سبک معماری بروتالیستی، استفاده از بتن عریان در بیرون و درون ساختمان‌هاست که احساسی همزمان از سرسختی، سکون، استواری و آرامش را به بیننده منتقل می‌کند.
تولت با مجموعه‌ای از ۲۰۰ تصویر، فرم‌های هندسی جسورانه و بافت‌های ناهمواری را ثبت کرده که معرف این سازه‌های بتنی هستند. آثار او به خوانندگان دیدگاه جدیدی درباره هنر در این سبک معماری متمایز می‌دهند و این جنبه‌ی جذاب از معماری ژاپن را معرفی می‌کنند.
معماری بروتالیستی که در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم ظهور کرد، با فرم‌های هندسی، عملکرد و استفاده غیرمتعارف از بتن ناتمام تعریف می‌شود که عدم‌کمال مواد را آشکار می‌کند. این جنبش معماری، یک گسست قابل‌توجه از اصول طراحی سنتی ژاپن بود و تأثیرات بروتالیستی جهانی را با عناصر کاملاً ژاپنی که بازتاب فرهنگ و تاریخ این کشور هستند، ترکیب کرد.
معماری بروتالیستی که در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم ظهور کرد، با فرم‌های هندسی، عملکرد و استفاده غیرمتعارف از بتن ناتمام تعریف می‌شود که عدم‌کمال مواد را آشکار می‌کند. این جنبش معماری، یک گسست قابل‌توجه از اصول طراحی سنتی ژاپن بود و تأثیرات بروتالیستی جهانی را با عناصر کاملاً ژاپنی که بازتاب فرهنگ و تاریخ این کشور هستند، ترکیب کرد.
پل تولت، متخصص بروتالیسم ژاپنی، سفرهای زیادی به سراسر این کشور داشته و صدها عکس از این زیبایی‌شناسی بی‌همتا گرفته است. کار او پارادوکس‌های درون معماری بروتالیستی را برجسته می‌کند: ناهمواری بتن خام در کنار طرح اصلاح‌شده و نحوه هماهنگی این سازه‌ها با مناظر شهری و در عین حال حفظ اصول مدرنیستی و نقوش سنتی ژاپنی. این کتاب با ارائه آثار معماران مشهوری مانند کنزو تانگه، تادائو آندو و کازوئو شینوهارا، نشان می‌دهد بروتالیسم ژاپنی، چگونه با تلفیقی از تأثیرات جهانی و محلی، به سبکی جذاب و ماندگار در میراث معماری ژاپن تبدیل شده است.
