ساختمان مسکونی گوشه

زمین پروژه زمینی تودلی یا به اصطلاح پشت قواره می باشد که در انتهای یک کوچه بن بست قرار دارد؛ کوچه ای که در آن سوی خود به میدانی سرسبز (میدان ۵۱ نارمک) منتهی می شود. این گونه زمین ها بواسطه ی بَر کم و قرار گیری در پشت زمین های دیگر معمولا ارزش کمتری نسبت به همسایگان خود دارند؛ ولی از طرفی به خواست کارفرما برنامه فیزیکی پروژه چهار واحد ۲۴۰ متری در نظر گرفته شد؛ واحد مسکونی چهارخوابه با مساحت عنوان شده، واحد بزرگی نسبت به متوسط متراژ منطقه می باشد که معمولاً مشتریان خاص خود را دارند.

ساختمان مسکونی گوشه

شرایط قرارگیری زمین از طرفی و بزرگ بودن نسبی واحد ها، دوگانه ای بود که از ابتدا چالش اصلی طراحی مطرح شد.

ما به دنبال راهی برای حل این تناقض بودیم، اینکه با چه راهکاری می توان در چنین زمینی ارزش افزوده ای نسبی ایجاد کرد و محدودیت های زمین با بر کم در جداره شهری را، به ساختمانی با حضور پررنگ تر در انتهای کوچه بن بست تبدیل کنیم.

یکی از عوامل تاثیرگذار در طراحی این ساختمان، همسایگی قدیمی در ضلع جنوب شرقی این میدان بود که ساختمانی آجری دو طبقه با معماری ارزشمند از دهه های گذشته است که همچنین به صورت مستقیم درپروژه قبلی این دفتر که در این میدان قرار دارد نیز نقش مهمی داشت که از ابتدا مورد توجه طراح و کارفرمای این پروژه قرار گرفته بود. ترکیب ساده حجم های آجری و حیاطی در میانه این ساختمان …..

انتخاب آجر به عنوان پوشش نهایی تجربه ای بود در راستای پروژه قبلی ما در این میدان و رابطه ما با این همسایه قدیمی. در اولین نگاه به انتهای کوچه، نمایی شاخص با حفظ سادگی بصری که بیانگر حضور محترمانه این ساختمان در کنار همسایه ها باشد ایجاد شد. حذف پنجره ها از روی جداره غربی نما و قرارگیری آنها پشت شبکه ایی آجری راهکاری دو منظوره برای ایجاد نمایی یونیک و شاخص و تعریف حریم فضای داخلی بود. ایجاد شکاف روی این نما به تداوم نمای جانبی در سطح خود کمک شایانی کرد که در طبقه همکف به نیم قوس ورودی در انتهای کوچه ختم می شود.

قبل از ورود به ساختمان فضای نیمه بازی ایجاد شد که فضایی واسط بین ساختمان، کوچه و همسایه ها بود و هچنین با ایجاد این فضا نمایش عمق ساختمان در طبقه همکف میسر شد.

یکی دیگر از مواردی که در این پروژه تجربه شد، مسئله فضای سبز و فضاهای جمعی در ساختمان و در مقیاس همسایگی است. به این منظور فضایی که در شمال ساختمان در طبقه همکف ایجاد گردید، تعامل بین ساکنین ساختمان و همسایه ها را فراهم می سازد و در بام ساختمان دو آلاچیق به همراه فضای سبز، محلی برای معاشرت ساکنین ساختمان فراهم ساخت.

مشخصات پروژه:

طراح: دفتر معماری آردیسا، رضا عبادی

معمار اصلی: رضا عبادی

همکاران طراحی: نسرین امیدی، علی رحمانی، مرتضی عبادی، فاطمه زرینه، غزل جعفری

طراحی و معماری داخلی: مرتضی عبادی

مجری: امیر آتش پوش

نوع سازه: بتنی

نوع تاسیسات: داکت اسپیلیت

کارفرما: امیر آتش پوش، فرشاد قورچیان

رده: مسکونی

مساحت زمین: ۳۷۶ مترمربع

زیربنا: ۱۵۸۰ مترمربع

محل پروژه: تهران، نارمک، میدان ۵۱

سال: ۱۴۰۰ – ۱۳۹۸

جایزه:

فینالیست جایزه معمار | ۱۴۰۲ | مسکونی آپارتمانی

تصاویر: آیدین شاهی، دفتر معماری آردیسا