نسل Z صاحبخانه میشود؟
بازار مسکن آنقدر دور از دسترس نسل زد شده که بسیاری از جوانان دیگر حتی برای خانهدار شدن تلاش نمیکنند
Admin1
بازار مسکن روزبهروز برای نسلهای جوانتر تیره و تارتر به نظر میرسد و شواهد این وضعیت کاملا مشهود است. در حال حاضر، میانگین سن خریداران خانه برای اولین بار به ۴۰ سال رسیده است، که نشان میدهد دسترسی به تملک خانه برای جوانان چقدر دشوار شده است.
بر اساس گزارشی از نشریه فورچون، که نتایج پژوهشی از محققان دانشگاه نورثوسترن و دانشگاه شیکاگو را منتشر کرده است، جوانان به دلیل ناامیدی شدید از وضعیت بازار مسکن، رفتارهای مالی خود را تغییر دادهاند؛ آنها بیشتر از درآمد خود خرج میکنند تا اینکه پسانداز کنند، کمتر کار میکنند و به سرمایهگذاریهای پرریسک روی میآورند.
به گفته سونگ هیونگ لی از دانشگاه نورثوسترن و یونگگون یو از دانشگاه شیکاگو، نسلهای جوان عملا از خانهدار شدن دست کشیدهاند. این دیدگاه با یک نظرسنجی انجام شده توسط هریس پول در سال ۲۰۲۴ تقویت میشود که نشان داد ۴۲ درصد از آمریکاییها و ۴۶ درصد از اعضای نسل Z با این جمله موافق بودند: «هرچقدر هم سخت تلاش کنم، هرگز نمیتوانم خانهای را که واقعا دوست دارم، بخرم.»
محققان توضیح میدهند: در حالت عادی، خانوادهها مصرف خود را برای تحقق اهداف بلندمدت مانند خرید خانه تنظیم میکنند، اما جوانان امروز از این مرحله عبور کردهاند و کاملا از خرید خانه صرفنظر کردهاند.
او معتقد است جوانان با پدیدهای به نام «نیهیلیسم مالی» مواجهاند، پدیدهای که طی آن آنها به رویای آمریکایی شک میکنند، زیرا دستمزدها ثابت مانده است، بدهیهای دانشجویی بالا است، و شرکتها سلطه زیادی دارند.
نسل Z کمتر پسانداز میکند و بیشتر خرج میکند. براساس این گزارش، اولین پدیدهای که لی و یو درباره عقبنشینی نسل Z از خرید خانه بررسی کردهاند، خرج بیشتر نسبت به پسانداز است. آنها مینویسند: «وقتی قیمت خانهها به حدی افزایش مییابد که مستاجران دیگر قادر نباشند در آینده نزدیک با پسانداز درآمدشان خانه بخرند، از خرید خانه دست میکشند و به جای آن پسانداز خود را صرف افزایش مصرف میکنند.»
مطالعات دیگر در سال جاری نیز این رفتار را تایید کردهاند؛ تقریبا نیمی از اعضای نسل Z حتی یک صندوق اضطراری هم ندارند. و نظرسنجی بنکریت نشان داد که ۲۷ درصد از این نسل، بدهی بیشتری نسبت به پسانداز دارند.
لی و یو در تحقیق خود دریافتند نسل Z تلاش کاری خود را کاهش داده است، زیرا اگر نتوانند به اهداف مالی بلندمدت (مانند خانهدار شدن) برسند، کار سخت را ارزشمند نمیدانند. پژوهش آنها نشان میدهد که نسبت مستاجران با تلاش کاری پایین، تقریبا دو برابر مالکان خانه است.
سومین راه واکنش نسل Z به ناتوانی در خرید خانه، روی آوردن به سرمایهگذاریهای پرریسک مانند خرید رمزارزهاست. پژوهش محققان نشان میدهد وقتی خرید خانه برای یک عضو نسل Z غیرقابل دسترسی به نظر میرسد، میزان هزینههای تفریحی و مصرفی آنها نیز افزایش مییابد.
در مقابل، کسانی که قبلا از خانهدار شدن دست کشیدهاند، احساس میکنند چیزی برای از دست دادن ندارند و بنابراین با آمادگی بیشتری به رفتار مالی پرریسک روی میآورند.
