حمیدرضا صارمی معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران در یک گفت‌وگوی تلویزیونی با اشاره به آخرین سرشماری سال ۱۳۹۵ افزود: در آن زمان، از مجموع جمعیت حدود ۸۰ میلیون نفری کشور، بالغ بر ۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در تنها ۹ کلانشهر شامل تهران، کرج، مشهد، اصفهان و سایر مراکز اصلی شهری ساکن بودند. این تغییرات جمعیتی با شتاب بالا تحت تأثیر صنعتی‌شدن و تحولات جهانی رخ داده است. در مواجهه با مسائل نوظهور و نوبنیاد، باید بذر تغییر کاشته شود. به‌عنوان نمونه، تهران طی تنها ۱۰۰ سال از جمعیتی کمتر از ۵۰۰ هزار نفر، به بیش از ۱۰ میلیون نفر رسیده است. این تحولات نیازمند مواجهه علمی است، نه رویکردهای احساسی. 

صارمی افزود: در سال ۱۴۰۰ قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در تهران حدود ۳۰ میلیون تومان بود. امروز این عدد به حدود ۱۱۰ میلیون تومان رسیده است. وقتی فشار تقاضا افزایش می‌یابد و عرضه کاهش دارد، طبیعی است که قیمت مسکن جهش پیدا کند. 

وی با اشاره به سابقه طرح آمایش سرزمین گفت: از سال ۱۳۵۱ دولت به دنبال اجرای طرح آمایش سرزمین بوده است. امروز با وجود ۱۴۰۰ شهر و ۶۰ هزار روستا در کشور، فقط ۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در ۹ شهر کشور ساکن هستند. این تمرکز جمعیتی باید مورد توجه قرار گیرد. 

معاون شهرداری تهران تصریح کرد: بر اساس آمار، هیچ ارتباط مستقیمی بین افزایش ساخت‌وساز و رشد جمعیت‌پذیری وجود ندارد. در سال ۱۳۸۵ جمعیت تهران حدود ۷ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر بود و در سال ۱۳۹۵ به ۸ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر رسید. این یعنی رشد ۹۰۰ هزار نفری در یک دهه. در حالی که در همین بازه زمانی، برای حدود یک میلیون و ۳۵۰ هزار واحد آپارتمانی پروانه پایان‌کار صادر شده است. 

صارمی گفت: اگر بعد خانوار را سه نفر در نظر بگیریم، این تعداد واحد مسکونی باید به معنای افزایش جمعیت حدود ۴ میلیون و ۵۰ هزار نفر باشد اما در واقعیت، افزایش جمعیت فقط ۹۰۰ هزار نفر بوده و از این میزان نیز تنها ۶ درصد مهاجر بوده‌اند و ۹۰ درصد افزایش به دلیل‌زاد و ولد رخ داده است. تهران به‌صورت طبیعی دارای فشار تقاضای جمعیتی است. برخی تصور می‌کنند با افزایش ساخت‌وساز، جمعیت‌پذیری افزایش پیدا می‌کند، در حالی که هیچ ارتباط مستقیمی میان این دو وجود ندارد. ساخت و ساز صرفاً پاسخ به تقاضای موجود است، نه محرک افزایش جمعیت. 

معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران تصریح کرد: تهران برخلاف تصور رایج، شهری کوتاه‌قامت است. طبق آمار، تعداد ساختمان‌های بالای ۱۵۰ متر در تهران بسیار اندک است، در حالی که در بسیاری از پایتخت‌های منطقه مانند استانبول، کوالالامپور یا پکن، بین ۲۰۰ تا ۳۵۰ ساختمان بالای ۱۵۰ متر وجود دارد. 

وی با اشاره به مرکزیت تهران در اقتصاد، فرهنگ و سیاست کشور افزود: تهران همچنان قطب اصلی تمرکز فعالیت‌های اقتصادی، فرهنگی و خدماتی است. وقتی در این شهر محدودیت‌هایی برای ساخت‌وساز ایجاد می‌شود، فشار جمعیتی به نواحی پیرامونی منتقل می‌شود. امروز اسلامشهر به جمعیتی نزدیک به یک میلیون نفر رسیده و این تنها یکی از مصادیق گسترش بی‌رویه حومه‌نشینی به دلیل سیاست‌های محدودکننده در شهر تهران است. 

صارمی با مقایسه وضعیت بازار مسکن در تهران گفت: در برخی محلات تهران، خانه‌های ویلایی با قیمت دو میلیارد تومان معامله می‌شوند اما متقاضیان برای خرید آپارتمان‌هایی با قیمت متری ۳۰۰ میلیون تومان در صف می‌ایستند. این تناقضات نشان‌دهنده ناترازی بازار عرضه و تقاضا است. 

صارمی با اشاره به ضرورت پیوستگی فضایی در توسعه ساخت‌وساز افزود: بیش از ۱۰۰ ایستگاه مترو در تهران وجود دارد. الگوی توسعه ما مبتنی بر حمل‌ونقل عمومی است. هر پروژه‌ای که قصد افزایش تراکم ساختمانی دارد، باید در شعاع ۸۰۰ متری ایستگاه مترو واقع شده و از نظر خدمات آموزشی، درمانی و محلی تأمین شده باشد. 

 وی در پایان گفت: قیمت واحدهای آپارتمانی در منطقه ۲۲ نسبت به بسیاری از نقاط دیگر تهران ارزان‌تر است. این منطقه ظرفیت بالایی برای پاسخ‌گویی به تقاضای سکونت در تهران دارد، به شرطی که سیاست‌گذاری‌های ساخت‌وساز در آن بر پایه نگاه کارشناسی، نه احساسات یا مقاومت سنتی، صورت گیرد.