طراحی پروژه برای دو‌ برج ۴۱ طبقه، قبلاً انجام شده و پیشرفت فیزیکی تا طبقه ۱۶ تا بهار ۱۴۰۳ انجام شد. کارفرما با دعوت از تعدادی مشاور در مسابقه‌ای محدود، بازطراحی معماری پروژه را با حداقل تغییرات در سازه و تاسیسات به مسابقه گذاشت.
در پلان‌های وضع موجود، ترکیب‌های فضایی پیشنهادی مشابه آپارتمان‌های معمول بود. در حالیکه تعریف و انتظار از این فضاها در چنین پروژه‌ای متمایز است؛ تلاش شده در پلان پیشنهادی با نیم نگاهی به سنت سکونت در این نوع از اقلیم که لزوما فضاهای بسته پیوسته و یکپارچه نیستند و همینطور با تصور از یک ویلا که این بار در ارتفاع قرار گرفته است، در حد امکان فضاها می‌توانند مستقل و رها در پلتفرم‌ها قرار بگیرند و مخاطب اینگونه به جای احساس سکونت در یک آپارتمان، بتواند در فضای خصوصی‌اش مابین فضا تردد کند و بخش قابل توجهی از اوقاتش را در حیاط بگذراند. لذا سهم متفاوتی از نسبت فضای باز و بسته پیشنهاد شده است. علاوه بر فضای باز بزرگتر و متنوع‌تر به هندسه آن نیز از تراس‌های خطی روتین که بیشتر برای واحدهای آپارتمانی خرد مقیاس می‌توانند پاسخگو باشند، به فضایی با تناسبات مناسب نشیمن و فضای جمعی در فضای باز تبدیل شده‌اند.
یکی از مواردی که در برج‌ها در زمانی که خط لبه طبقات روی هم تکرار نمی شوند ایجاد می‌شود، اشراف طبقات روی یکدیگر است که محرمیت و خصوصی بودن (Privacy) فضاهای باز را به خطر می‌اندازد. در طراحی پیشنهادی تلاش شده است این موضوع در دو حالت مورد توجه قرار گیرد. در زمانی که با یک واحد دوبلکس مواجهیم پلتفرم عقب بنشیند و ارتباط بصری بین دو طبقه یک ویلا فراهم می‌شود. در حالتی که دید از بالا به پایین دید مزاحم محسوب می‌شود. هندسه منعطف لبه‌ها این ظرفیت را ایجاد می‌کند که با ارتفاع گرفتن آن پرایوسی مدنظر تامین گردد.
انعطاف لبه‌ها امکاناتی برای ارتباط تراس طبقات دوبلکس، امکان نورگیری بهتر برخی طبقات، ایجاد پرایوسی بیشتر برای بعضی تراسها و همواره بر اتصال دو طبقه از دو برج با دو سطح ارتفاعی متفاوت فضای مشاع متفاوتی را برای ساکنین برج فراهم کرده و سکشن فعال تری برای پروژه ایجاد شده است.
با اضافه شدن متوازن کنسول‌ها در طبقات مختلف سعی شده این بار در یک نقطه تنش ایجاد نکند و کنسول‌ها در طبقات مختلف متوازن در اطراف پلتفرم‌ها ایجاد گردند و به همین دلیل در محاسبه‌ی مجدد تنش‌ها نشان میدهد که سازه‌ی فعلی با اندکی تقویت در بعضی مواضع قادر به پاسخگویی به کانسپت پیشنهادی ارائه شده خواهد بود. برخورد منعطف با لبه‌ها بدون اضافه کردن بار سازه ای، لبه‌ها فاصله بیشتری از ستون بگیرند. در حالت پیشنهادی ستون‌ها به جای هندسه مربع در یک منحنی محاط شده‌اند که بتوان ظرفیت سازه‌ای آن‌ها را ارتقاء داد و با هندسه پروژه نیز همخوان‌تر باشند.
در کنار دریا قرار گرفتن این پروژه و همینطور هندسه‌ی پایه‌ی آن در وضع موجود، این انتظار را ایجاد میکند که هندسه‌ی ذهنی جاری در فضا در طراحی لبه‌ها و خطوط پیرامونی برج‌ها نیز دیده شود و ادراکی متناسب با اتمسفر ساحلی را در مخاطب القا کند.
هسته‌های صلب (شفت‌های عمودی) پروژه فرصتی را فراهم آورده‌اند تا سبزینگی در ارتفاع منظر متفاوتی را برای کلیت پروژه در دید ناظر بیرونی ایجاد کند. هم چنین در تک تک واحدها نیز این بدنه‌های سبز بزرگ خواهند توانست به بخشی از ظرافت مد نظر برای داشتن حس فضای ویلایی در ارتفاع را تامین کنند.

مشخصات طرح:
• معمار: احسان مسعود
• مسئول طراحی: حمیدرضا ناصری
• تیم طراحی: مهسا اسماعیلی، الناز ترحمی، سارا یزدانی، روناک فیض مهدوی، ثمین نیکونژاد
• مشاور سازه: شرو وارتومیان
• رندرینگ: نیکتا صدیقی
• رده: مسکونی
• مساحت ناخالص ساخته شده: ۲۵۲۶ مترمربع
• محل پروژه: مازندران، بابلسر
• سال: ۱۴۰۳ – ۱۴۰۲
• جوایز و مسابقات:
o رتبه اول مسابقه محدود برج‌های دوقلوی Skyview بابلسر | ۱۴۰۲