گران‌ترین قیمت اجاره خانه در جهان متعلق به کدام شهرهاست؟
بر اساس آمارهای دویچه بانک که در ویژوآل کاپیتالیست منتشر شده، بررسی هزینه اجاره ماهانه یک آپارتمان یک‌خوابه در مراکز شهری جهان نشان می‌دهد که قیمت اجاره خانه در برخی کلانشهرها به طرز چشمگیری بالا رفته است. رتبه نخست تا سوم این رده‌بندی در اختیار سه شهر بزرگ ایالات متحده آمریکاست.
Admin1
در صدر فهرست گران‌ترین قیمت اجاره خانه در جهان، نیویورک با میانگین اجاره 4100 دلار در ماه قرار دارد؛ شهری که طی پنج سال اخیر جهش 22 درصدی در قیمت اجاره را تجربه کرده است. پس از نیویورک، بوستون با میانگین 3400 دلار و افزایش 25 درصدی و سانفرانسیسکو با میانگین 3300 دلار و رشد یک درصدی در پنج سال اخیر قرار گرفته‌اند. این دو شهر آمریکا نیز به دلیل تمرکز فعالیت‌های اقتصادی و حضور شرکت‌های بزرگ فناوری، با تقاضای بالای اجاره‌نشینی روبه‌رو هستند.
اما رده چهارم جدول در اختیار سنگاپور با 3200 دلار میانگین اجاره ماهانه و رشد 55 درصدی در پنج سال گذشته قرار دارد. جهشی که نشان‌دهنده فشار روزافزون بر بازار مسکن این شهر-کشور آسیایی است.
لندن با میانگین اجاره 3000 دلاری و رشد 39 درصدی در پنج سال اخیر، یکی از سریع‌ترین افزایش‌ها را به ثبت رسانده است. در اروپا، زوریخ با 2700 دلار و افزایش 35 درصدی رتبه بعدی را به خود اختصاص داده است.
پس از زوریخ، لس‌آنجلس با میانگین 2600 دلار اجاره ماهانه و دوبی با میانگین 2400 دلار اجاره قرار دارند. دوبی طی پنج سال اخیر رشد 54 درصدی میانگین اجاره خانه را ثبت کرده و در جمع 10 شهر گران‌قیمت جهان از نظر هزینه مسکن قرار گرفته است؛ رکوردی که نشان می‌دهد بازار اجاره در این شهر با تقاضای بالای سرمایه‌گذاران و مهاجران مواجه است.
دیگر شهرهای حاضر در این فهرست شامل دوبلین و آمستردام هر دو با میانگین اجاره ماهانه 2400 دلار، جزو گران‌ترین شهرها برای مستاجران به شمار می‌روند.
پس از این دو شهر اروپایی، شیکاگو و ژنو هر دو با میانگین اجاره ماهانه 2300 دلار، و پس از آنها هنگ‌کنگ و سیدنی با متوسط اجاره ماهانه 2200 دلار قرار دارند.
هر یک از این شهرها به دلایل مختلفی از جمله تمرکز اقتصادی، مهاجرت، محدودیت عرضه یا جذابیت زندگی شهری، شاهد قیمت‌های بالای اجاره بوده‌اند.
این داده‌ها نشان می‌دهد که در سال 2025، هزینه اجاره‌نشینی در کلانشهرهای جهان همچنان رو به افزایش است و فشار قابل‌توجهی بر ساکنان و به‌ویژه جوانان وارد می‌کند؛ موضوعی که می‌تواند در سال‌های آینده به چالشی جدی در سیاست‌گذاری شهری تبدیل شود.
