شهر رویاها در چنگ بحرانها
دروازههای نیویورک در سال ۲۰۲۵ بر واقعیت تلخ بحرانهای چندوجهی گشوده شدهاند. تهدیدات اقلیمی، کمبود مسکن و افزایش نرخ فقر، سیمای این کلانشهر را دگرگون کرده و نیازمند بازنگری اساسی در سیاستها و رویکردها است.
![شهر رویاها در چنگ بحرانها](https://khabarnews.com/uploads/images/202502/image_870x_67ad93f5cd019.jpg)
نیویورک، شهر آسمانخراشها و فرصتها، در سال ۲۰۲۵ با چالشهای جدی و درهمتنیدهای از تهدیدهای روبه افزایش تغییرات آبوهوایی گرفته تا کمبود مسکن و آسیبپذیری زیرساختهای حیاتی روبهرو است. این چالشها نیاز به راهکارهای اساسی و اقدامات فوری را بیش از پیش مطرح کرده است.
افزایش خطر سیل
شهر نیویورک بهدلیل تغییرات آبوهوایی با افزایش خطر سیل روبهرو است. پیشبینی میرود تا سال ۲۰۵۰ سطح آب دریا تا یک فوت افزایش پیدا کند که میتواند منجر به سیلهای ساحلی مکرر، حتی بدون طوفان یا بارندگی شدید شود. تحقیقات حاکی از آن است که تا پایان قرن، سطح آب دریا میتواند تا ۶.۲۵ فوت افزایش پیدا کند. چندین عامل در افزایش سیل در نیویورک نقش دارند که از مهمترین آنها میتوان به بارندگی شدید، هجوم امواج ناشی از طوفانهای ساحلی و جزرومد بالا و بالا آمدن سطح آبهای زیرزمینی اشاره کرد.
افزایش سطح آب دریا میتواند جزرومدهای بالا و فراوانی طوفانهای ساحلی را تشدید کند و منجر به وقوع سیلهایی شود که زیرساختهای حیاتی را در معرض خطر قرار میدهند. بعضی گزارشها نیویورک را بهعنوان نهمین ایالت آمریکا با بیشترین زیرساختهای حیاتی در معرض خطر سیل در سال ۲۰۵۰ و ششمین ایالت در سال ۲۱۰۰ رتبهبندی کردهاند. پیشبینی میشود تا سال ۲۰۵۰، ۵۵ منطقه حیاتی نیویورک دو بار در سال در معرض خطر سیل قرار بگیرند.
شهر نیویورک برای مقابله با این خطرات، پروژههای مقاومسازی مختلفی را در دست اجرا دارد، از جمله پروژه مقاومسازی ساحلی سمت شرقی با بودجه ۱.۴۵ میلیارد دلاری که قصد دارد تا سال ۲۰۲۶ بیش از ۲.۴ مایل از خط ساحلی منهتن را تغییر شکل دهد و پارکهای مرتفع، دیوارها و دروازههای سیل قابل تنظیم تأسیس کند که برای بهبود مقاومت در برابر سیل طراحی شدهاند. این شهر همچنین بیش از ۱۳ هزار زیرساخت سبز همچون باغهای بارانی و مخازن ذخیره آب، بهمنظور جمعآوری آب هنگام وقوع سیل و جلوگیری از سرریز شدن فاضلاب اضافه کرده است.
تمام زیرساختها و امکانات عمومی متعلق به شهر از سال ۲۰۲۶، ملزم به رعایت معیارهای طراحی سختگیرانه برای مقاومت بهتر در برابر آبوهوای شدید خواهند بود. اگر برای مقابله با تغییرات اقلیمی اقدام نشود، شهر نیویورک ممکن است بین سالهای ۲۰۳۰ تا ۲۰۴۵ هر پنج سال یکبار شاهد وقوع سیلهای شدید باشد که ارتفاع آنها به ۲.۲۵ متر میرسد و میتواند طبقه اول ساختمانها را زیر آب ببرد.
زیرساختهای قدیمی فاضلاب و آبهای سطحی شهر، همراه با درصد بالای سطوح غیرقابل نفوذ، آن را در برابر سیلهای ناگهانی هنگام بارندگیهای شدید آسیبپذیر میکند. پیشبینی میشود که تغییرات اقلیمی، فراوانی و شدت این سیلهای ناگهانی را افزایش دهد، از سوی دیگر، افزایش سطح آب دریا و هجوم امواج ناشی از طوفانهای ساحلی بر حملونقل عمومی تأثیر میگذارد. سازمان حملونقل نیویورک در حال ادغام اقدامات مقاومسازی در برابر تغییرات آبوهوایی در برنامههای جایگزینی زیرساختهای خود است تا پلها و تونلها را در برابر رویدادهای شدیدتر آبوهوایی مقاوم سازد.
بحران مسکن
شهر نیویورک با بحران شدید مسکن روبهرو است و نرخ خالی بودن مسکن در سطح شهر به ۱.۴ درصد رسیده است که کمترین میزان از سال ۱۹۶۸ تاکنون محسوب میشود. بسیاری از واحدهای اجارهای جدید برای خانوادههای کمدرآمد بسیار گران است؛ بیشتر اجارهنشینان شهر نیویورک، ۳۰ درصد یا بیشتر از درآمد خود را صرف اجاره میکنند. میانگین اجارهبهای یک آپارتمان دوخوابه در شهر نیویورک ۳۵۰۰ دلار است که بیش از دو برابر میانگین کشوری است.
بیخانمانی در ایالت نیویورک بین ژانویه ۲۰۲۲ و ژانویه ۲۰۲۴ بیش از دو برابر شده است. از ژانویه ۲۰۲۳ تا ژانویه ۲۰۲۴، این میزان ۵۳.۱ درصد رشد داشته که بیش از چهار برابر نرخ سایر کشور است. تعداد کودکان بیخانمان در نیویورک از ۲۰ هزار و ۲۹۹ نفر در سال ۲۰۲۲ به ۵۰ هزار و ۷۷۳ نفر در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته است و بهطور تقریبی یک نفر از هر سه فرد بیخانمان در نیویورک کودک است که یکی از بالاترین سهمها در این کشور بهشمار میرود. شهر نیویورک ۹۳ درصد از افزایش کل جمعیت بیخانمان ایالت را به خود اختصاص داده است.
بیخانمانی بیسابقه، افزایش اخراج از خانهها و ناامنی گسترده مسکن، ساکنان سراسر شهر را تحت تأثیر قرار داده است. شورای شهر نیویورک بر تعهد پنج میلیارد دلاری برای طرح مسکن «شهر برای همه»، بهعنوان بخشی از توافق خود در مورد طرح فرصت مسکن تأکید کرده است و تخمین زده میشود بر اساس این توافق ۸۰ هزار خانه جدید مقرونبهصرفه تأسیس شود.
فقر
نیویورک در سال ۲۰۲۴ با افزایش نگرانکنندهای در میزان فقر روبهرو شد که بخش قابلتوجهی از ساکنان آن را تحت تأثیر قرار داد. یک فرد مجرد در شهر نیویورک سالانه در مجموع بیش از ۵۱ هزار دلار برای مایحتاج ضروری زندگی هزینه میکند که نشان میدهد بیش از نیمی از مردم نیویورک فقیر یا کمدرآمد هستند و در تأمین هزینههای اساسی زندگی با مشکلاتی روبهرو هستند.
نرخ فقر کلی در این شهر به ۲۳ درصد افزایش یافته است که دو برابر میانگین کشوری است. از هر چهار کودک در نیویورک، یک نفر در خانوادهای زندگی میکند که توانایی تأمین حداقل استانداردهای زندگی را ندارد. نرخ فقر کودکان در نیویورک بیش از دو برابر میانگین کشوری است.
هزینههای بالای زندگی، اجارهبهای سرسامآور و تورم بالا، تأمین نیازهای اساسی را برای بسیاری از نیویورکیها دشوار کرده است. بیش از نیمی از جمعیت شهر درآمدی کمتر از دو برابر خط فقر دارند و در تأمین نیازهای زندگی با چالش روبهرو هستند. گزارشها نشان میدهد که فقر در میان لاتینتبارها دو برابر بیشتر از سفیدپوستان است همانطور که نرخ بیکاری نیز در میان سیاهپوستان بالاتر از سفیدپوستان است. این وضعیت هشداری جدی برای لزوم یافتن راهکارهای مؤثر برای مقابله با این بحران است.
تهدید زیرساختها
زیرساختهای نیویورک در سال ۲۰۲۵، با آسیبپذیریهای مرتبط با تهدیدهای فیزیکی و سایبری روبهرو هستند. بسیاری از جادهها و لولههای فاضلاب شهر بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارند و این امر فشار بر زیرساختها را افزایش میدهد. افزایش سطح آب دریا و گرمایش جهانی مستلزم اقدامات حفاظتی جدید در برابر سیل، تغییر شکل ساختمانها و گسترش زیرساختهای انرژی تجدیدپذیر است.
تهدیدهای امنیت سایبری در حال افزایش هستند و مهاجمان از هوش مصنوعی برای ساخت بدافزارهای غیرقابل شناسایی و بهرهبرداری از محاسبات کوانتومی برای شکستن رمزگذاری استفاده میکنند. یک آسیبپذیری در نرمافزار تریمبل سیتیورک کشف شده است که میتواند اجازه اجرای کد از راه دور را بدهد و در نتیجه مهاجمان میتوانند بدون نیاز به دسترسی فیزیکی، برنامههای خود را نصب کنند یا دادهها را تغییر بدهند.
سازمان امنیت سایبری و زیرساخت آمریکا (CISA) این تهدید را در فهرست آسیبپذیریهای شناختهشده و مورد بهرهبرداری خود قرار داده است تا به سازمانها در مورد این تهدید جدی هشدار دهد و آنها را تشویق به بهروزرسانی و رفع سریع آن کند. کسبوکارهای نیویورک باید ابزارها و استراتژیهای پیشرفتهای همچون سیستمهای تشخیص تهدید بر پایه هوش مصنوعی و تجزیه و تحلیل پیشبینیکننده را برای پیشی گرفتن از تهدیدهای سایبری نوظهور بهکار گیرند.