آیت الله العظمی مکارم: دانشجویان ‌و دانشگاهیان مشکلات اجتماعی جامعه را فریاد بزنند

آیت الله العظمی مکارم شیرازی بیان کردند: اینجانب نسبت به سیاست زده شدن دانشگاه ها هشدار می دهم هرچند ما مخالف اظهار نظر ‏اساتید و دانشجویان در مسائل ‏سیاسی نیستیم، لیکن این که تنها به این ‏مقوله بپردازند، و حتی دانشگاه را به یک باشگاه و حزب سیاسی تبدیل کنند به هیچ عنوان قابل قبول نیست.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی به مناسبت 16 آذر روز دانشجو یادداشتی حاوی سخنان این مرجع تقلید درخصوص دانشجویان منتشر کرده است که عینا به شرح زیر است:

«سخن گفتن از دانشجویان، سخن گفتن از میلیونها نفر است، زیرا آنچه به دانشجویان عرضه می شود عرضه به اقشار بسیار گسترده ای از مردم است. بازخوانى تاریخ انقلاب نشان می دهد دانشجویان از جمله عوامل کلیدی پیروزی انقلاب اسلامی به شمار می آیند؛ دانشجویانی که در کنار دیگر اقشار مردم با دست خالى در مقابل ارتش نیرومند زمان شاه ایستادند و پیروز شدند. و هم اکنون نیز در رشد و پیشرفت جامعه ی اسلامی نقش انکار ناپذیری ایفا می کنند.

لیکن در این میان و با گذشت زمان و آمیختن سلیقه ها و افکار شخصى و گرایش هاى مختلف و دراز شدن دست مفسده جویان به سوى جوانان و دانشجویان این مرز و بوم، این روح زلال که از فطرت پاک نشأت می گیرد با عبور از مغزهاى برخی جریانات غرب زده تدریجاً تیره و تار گشته، و صفاى نخستین خود را از دست می دهد. حال آنکه «دانشجو» در جستجوى راه رستگارى است و همى خواهد زنگار شبهات و اوهام را از آینه درون بزداید و به سالکان طریق حق پرستى ملحق گردد؛ لذا ضرورت بازشناسى‏ چشم انداز راهبردی دانشجویان با تأکید بر هویت و رسالت حقیقی آینده سازان نظام اسلامی باید مورد توجه قرار گیرد.

علم آموزی؛ مهمترین رسالت دانشجویان

در آموزه های اسلامی طلب علم بر زن و مرد مسلمان واجب شده است؛ لذا در کلمات پیامبر صلّى الله علیه وآله وسلّم است‏: «طَلَبُ العِلمِ فَریضَهٌ عَلى کُل مُسْلم وَ مُسْلمه؛ تحصیلِ دانش بر هر مرد و زن مسلمانى واجب است.» در روایتی از  امام صادق علیه السلام نیز می خوانیم:‏ «طلَبُ العِلم فِریضه على کل حال؛ کسب علم در هر حال، واجب است».

براى آگاهى از توجه اسلام به علم و ارج نهادن به آن، کافى است به این حدیث بنگریم که پیامبر اکرم صلّى الله علیه وآله وسلّم فرمود:«اغدُ عالماً او مُتَعَلّما او مستمِعاً او مُحِبّا و لا تکن الخامس؛ یا دانشمند باش یا دانشجو یا شنوا از دانشمندان و یا دوستدار آنان، و هرگز نفر پنجمى نباش که هلاک خواهى شد!»

لذا دانشجو برای آنکه به مقامات عالیه علمى برسد باید تلاش و کوشش را در فراگیرى‏ علم‏ افزایش ‏دهد، دانشجویان هرگز نباید ازفراگیرى‏ علم‏ و دانش خسته شوند یا گمان کنند به مرحله نهایى علم و دانش رسیده اند باید بدانند به سمتى حرکت می کنند که هر قدر جلوتر می روند وسیع‏تر می شود.

البته باید دانست اصل ماهیت علم آموزی باید در چهار مرحله طى شود، اوّل: فراگیرى‏ علم‏، دوم: تثبیت آن علم، سوم: توسعه و تکمیل آن، و چهارم: نشر آن در میان مردم است.

دانشجویان و نهضت مطالبه‌گری

بدیهی است تجسّس به معنى جستجوگرى‏ در اعمال و امور مربوط به دیگران و زندگى خصوصى دیگران مذموم است و سبب ناامنى اجتماع و سرچشمه انواع خصومت ها می شود، و آتش کینه توزى و دشمنى در جامعه روشن شود، و جهنمى به وجود آید که تمام افراد اجتماع در آن در عذاب باشند.

لیکن جستجو گری و مطالبه گری در مورد سرنوشت جامعه و تلاش برای رشد و پیشرفت نظام اسلامی، و پیش‏گیرى از نفوذ عوامل بیگانه و توطئه و تخریب نظام اسلامی بسیار مثبت و راهگشاست.

از سوی دیگر از نظر تکوین و آفرینش نیز خداوند، حسّ مطالبه گری‏ را در ذات انسان قرار داده است؛ انسان، همواره مایل است از چیزهایى که نمی داند، بپرسد و بداند. این حس در دانشجویان شدیدتر است؛ که از حقیقت جویی آن ها حکایت دارد، لذا وظیفه ی نخبگان جامعه ی اسلامی است که با محبّت و مدارا به این نیاز روحى‏شان پاسخ مثبت دهند.

بعضى فکر می کنند اگر از مسائل اصول عقاید سؤال کنند نشانه کفر و بی اعتقادى است؛ در حالى که این پرسش ها براى تحقیق بیش‏تر و استحکام بخشیدن به عقیده است. دانشمندان و آگاهان، به ویژه عالمان دینى وظیفه دارند که در هر حال و در هر شرایط، براى پاسخ به سؤالات اعلام آمادگى کنند و با محبّت و احترام از پرسش کنندگان استقبال کنند.

باید مراقب بود تا فضای علمی دانشگاه به آنجا منتهی نشود که ابتدایی ترین شرط هدایت و راهیابى که تحقیق و جستجوگرى و مطالبه‏ گری است از دانشجویان سلب شود، به نحوی که شور و عشق یافتن حق از وجود آنان رخت بر بندد، و اگر چشمه آبى زلال بر در خانه آنها نیز بجوشد صورت از آن برگردانده و اصلا به آن نگاه نکنند.

در این میان عادت کردن به بحث و گفت و گوهاى بی حاصل و آمیخته با لجاجت، ترس از جستجوگرى‏ و تحقیق، وسواس و دودلى، و تسلیم شدن در برابر شبهات و در حالت انفعالى فرو رفتن از جمله موانع تحقق مطالبه گری در فضای دانشجویی است.

از سوی دیگر اصل عدالت خواهی و مطالبه گری برای دانشجویان یک واجب حیاتی است به ویژه در آنجا که جامعه در معرض طغیان ها و آشوب هاى شدید اجتماعى قرار می گیرد. یعنی  دامنه نابرابری ها به اینجا برسد که عده اى، در توزیع منابع اولیه، امکانات زیستى و مشاغل و فرصت هاى اجتماعى با تبعیض بیش از حقّ و توان و استعداد خود در نظر بگیرند.

آرمان خواهی و انقلابی گری با چاشنی آینده نگری؛ مهمترین رسالت دانشجویان

بر خلاف مکاتب غربی که رفاه و لذت‏خواهى، معیار همه چیز است و انسان مساوى با نیازها و خواسته هاى مادى است و آرمان‏ نهایى همه فعالیت ها و رفتارهاى انسان، در محدوده تنگ مادى و لذات جسمانى خلاصه می شود.

لیکن در اسلام بر آرمان خواهی و انقلابی گری برای تحقق آینده ای درخشان تأکید شده است، آینده‏ بسیار روشنى که بعد از بروز تاریکی ها و آشکار شدن ظلمت ها به مسلمین نوید داده شده است، آینده اى که به دست تواناى مهدى عجّل الله تعالی فرجه الشریف موعود رقم‏ می خورد، و با طلوع خورشید جمالش، تاریک ها و ظلمت ها رخت بر می بندد.

 لذا آرمان خواهی دانشجویان باید با چاشنی آینده نگری و ایجاد زمینه های معرفتی ظهور همراه باشد، اینگونه است که بر خلاف آنچه بعضى فکر می کنند، رابطه امام در زمان غیبت بکلّى از مردم بریده نیست؛ بلکه آن گونه که از روایات اسلامى بر می آید گروه کوچکى از آماده ترین افراد که سرى پرشور از عشق خدا، و دلى پرایمان، و اخلاصى فوق العاده براى تحقّق بخشیدن به آرمان‏ اصلاح جهان دارند، با او در ارتباطند و از طریق این پیوند تدریجاً ساخته می شوند؛ و روح انقلابى بیشترى کسب می کنند؛ انقلابى سازنده و بارور براى ریشه کن ساختن هر گونه ظلم و بیدادگرى در جهان!

ممکن است آنها خودشان پیش از این قیام از دنیا بروند ولى به هر حال آمادگى و تعلیمات انقلابى را به نسل هاى آینده شان، و به دیگران منتقل می سازند، و در پرورش گروه نهایى سهیم و شریکند.

لزوم اهتمام دانشجویان به حل مسائل اجتماعی جامعه

‏زندگى اجتماعى‏ انسان، هزاران دشواری ها، کشمکش ها، تخاصم و درگیری ها را به همراه دارد که در جهت حلّ معضلات اجتماعى و رفع‏ نزاع ها و حلّ و فصل امور، باید یک محیط گرم همکارى و هماهنگى کامل براى رفع‏ مشکلات زندگى به وجود ‏آید که به جاى تنازع بقا، تعاون بقا بر آن حکومت می کند. در چنین اجتماعى افراد می توانند از حدّاکثر آزادى به منظور رشد فکرى، اخلاقى و عملى استفاده کنند و به کمک یکدیگر، در راستای رفع مسائل و بحران های اجتماعی جامعه اقدام نمایند.

در این میان دانشجویان و جنبش های دانشجویی باید به مردم نزدیک شوند و براى رفع‏ مشکلات آنها بکوشند.

بنابراین برای  پیشرو بودن در هر دانشی، نباید تنها به پژوهش‌های ذهنی ‏و مقاله‌نویسی قناعت کرد، ‏باید به جنبه‌های کاربردی هم پرداخته شود و علوم مختلف را برای ‏حل مشکلات و برطرف کردن نیازهای جامعه به کار ‏بست.  زیرا علمی که گره از کار جامعه باز نکند، شبه علم است؛ باید به مردم و متخصصان ‏توصیه کرد دانش خود را در راه حل مشکلات کشور بکار بگیرند و دانشگاه‌ها نیز باید همین ‏رویه را در ‏تربیت دانشجویان در پیش بگیرند تا مردم به وجود آنها افتخار کنند.

مطابق آنچه به ما گفتند برخی از شعارهایی که در روز دانشجو و دیگر مناسبت ها  سر داده می شود سیاسی است، در ‏حالی که باید دانشجویان ‏و دانشگاهیان نیازها و کمبودهای علمی خود و مسائل و مشکلات اجتماعی جامعه را فریاد بزنند.

البته برای تحقق این مطالبه، نقش دولت در تأمین هزینه های دانشگاه ها به ویژه دانشگاه های علوم انسانی در راستای رفع مسائل اجتماعی از جمله مصارف ضرورى شمرده شده و براى جامعه اجتناب ناپذیر است و بر حکومت اسلامى است که به تأمین هزینه هاى این‏گونه امور اهتمام جدّى داشته باشد.

سیاست بازی؛ بلای جان دانشجویان

تأسف آور است که هم اینک فضای برخی دانشگاه ها فضای پرخاشگری شده است و برخی دانشجویان از تعالیم اسلامی فاصله گرفته اند؛ البته ما مخالف فضای نقد و انتقاد در مراکز علمی و دانشگاهی نیستم، طلبه و دانشجو باید انتقاد و ایرادات خود را بیان کند؛ اگر انتقاد و یا نقدی صورت می گیرد باید در حوزه علمیه و یا دانشگاه مودبانه و محترمانه و به دور از فضای پرخاشگری و سیاسی بازی باشد.

این که هرکس بیاید شعارهای زننده سر دهد زیبنده هیچ مرکز علمی و دانشگاهی نیست. لذا اینجانب نسبت به سیاست زده شدن دانشگاه ها هشدار می دهم هرچند ما مخالف اظهار نظر ‏اساتید و دانشجویان در مسائل ‏سیاسی نیستیم، لیکن این که تنها به این ‏مقوله بپردازند، و حتی دانشگاه را به یک باشگاه و حزب سیاسی تبدیل کنند به هیچ عنوان قابل قبول نیست  و مردم را نیز به شدت نگران می کند.

رسالت دانشجویان در نظریه پردازی و تولید فکر

علم وطن ندارد و ما در فراگیری دانش تعصب نداریم، لیکن نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که نباید تنها مصرف کننده باشیم بلکه باید تولید کننده باشیم.

لذا کار ما صرفاً ترجمه کارهای دیگران نباشد، باید مبادله داشته باشیم و باید به این حد برسیم؛ لذا اینکه اخیرا می بینیم دانشجویان و دانشگاهیان ما مسائل تازه ای را در علم کشف می کنند اسباب خوشحالی ما است.

البته اصرار غربی ها این است که ما وابسته باشیم، از این رو ما نباید این ذلت را بپذیریم بلکه باید در علم تولید کننده باشیم، از این رو نسبت به جاسازی افکار و مطالب انحرافی در علوم وارداتی از غرب باید هوشیار بود.

برای تولید گرایی نیز باید مراقب بود که علومی که در دانشگاه ها خوانده می شود تصفیه شود و فرهنگ های غلط از آن جدا شود. دانشجویی که برای تحصیل به خارج فرستاده می شود باید چنان ساخته شده باشد که نه تنها تحت تأثیر فرهنگ غرب نباشد بلکه بتواند بر آنها تأثیر گذار باشد. حتی علومی که از خارج آورده می شود باید تصفیه شود و مطابق فرهنگ اسلامی شود. اهمیت این نکته در بخش علوم اسلامی و انسانی که با مسائل مذهبی و دینی و معرفتی سر و کار دارد بیشتر است.

سخن آخر

در خاتمه باید گفت آینده کشور در دست دانشجویان و طلاب خواهد بود لذا حوزه های علمیه و دانشگاه ها شخصیت های آینده را تربیت می کنند و اگر این ها وضع قابل ملاحظه ای داشته باشند آینده انقلاب قابل تضمین است.