گرانی به صندلیهای «آزادی» رسید
اگر همین‌طور پیش برود قشر کم درآمد باید فاتحه تماشای فوتبال در ورزشگاه ها را بخواند
ادمین 1
رقیه ایمانی/ یک زمین خاکی و حتی یک کوچه تنگ با یک توپ پلاستیکی؛ اینها تنها ملزومات بازی فوتبال بود. فوتبال غنی و فقیر نداشت؛ دارا و ندار نمی شناخت. ورزش و سرگرمی در دسترسی بود که در مقابل دنیای نابرابری و تبعیض قد علم کرده بود. کوچکترها در زمین های خاکی توپ می‌زدند و گاه با زانوهای زخمی و شلوارهای پاره به خانه برمی گشتند و شاید کتک مفصلی هم نوش جان می‌کردند. بزرگتر که شدند گاهی که فرصت می شد برای تماشای فوتبال تیم مورد علاقه شان به ورزشگاه ها می رفتند و ساعتها شاد و سرگرم بودند. از میان تفریحات و سرگرمی‌هایی مانند غواصی، شاتل ، اسکی ، چتر پاراسل،سافاری، کارتینگ، بالن سواری ، پاراگرایدر، اسب سواری، بیلیارد و ...که متعلق به طبقه ثروتمند و مرفه جامعه است، سهم مردم عادی تنها تماشای فوتبال بود که آن هم با تصمیم مسئولان مربوطه و افزایش ده برابری نرخ بلیت برای تماشای این بازی از سبد اکثریت جامعه سر خورد و دامن کشان در میان تفریحات اغنیا جا خوش کرد.
نرخ بلیت دیدار تیم‌های فوتبال پرسپولیس تهران و صنعت نفت آبادان در ورزشگاه آزادی در حالی از سوی مسئولان مربوطه معادل ۵۰، ۸۰ و یکصد هزار تومان اعلام شده که این میزان تا قبل از شیوع بیماری کرونا و ممنوعیت حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها پنج تا ده هزار تومان بود و اکنون با افزایش ده برابری مواجه شده است. این تصمیم با هر هدفی که از سوی مسئولان امرگرفته شده باشد خواسته یا ناخواسته ضربه مهلکی است بر پیکره قشری که از قضا جمعیت قابل توجهی از مردم کشور را شامل می شود. قشری که سهم کمی از رفاه اجتماعی دارد و اندک دلخوشی‌اش شاید چیزی در حد و اندازه تماشای بازی فوتبال با بلیت ده هزار تومانی باشد.
و اگر همین‌طور پیش برود قشر کم درآمد باید فاتحه تماشای فوتبال در ورزشگاه ها را بخواند و دیدن و لذت بردن از این بازی هم مثل خیلی چیزهای دیگر به «آرزوهای بزرگ» تبدیل شود.
طبق تصمیم جدید مسئولان، تنها کسانی می توانند فوتبال را از صندلیهای ورزشگاه ها تماشا کنند که به قول معروف دستشان به دهانشان برسد و دغدغه نان شب نداشته باشند. مردم عادی هم اگر فراغتی یافتند می‌توانند فوتبال را از قاب کوچک تلویزیونهایشان تماشا کنند...
