ریزپلاستیک ها، پاتوژن‌های مرگبار خشکی را به عمق دریاها می‌برند

ریزپلاستیک ها، پاتوژن‌های مرگبار خشکی را به عمق دریاها می‌برند

محققان هشدار می‌دهند ذرات پلاستیکی که از طریق محصولات آرایشی و بهداشتی به طبیعت منتقل می‌شوند، عوامل بیماری‌زا را به دریاها منتقل کرده و حیات دریایی را به خطر می‌اندازند.

نحوه حرکت پلاستیک در محیط اطراف به گونه‌ای است که موجودات زنده را به خطر می‌اندازد و این امر برای دانشمندان بسیار نگران کننده است. اولین مطالعه در این زمینه، اطلاعات جدید نگران کننده‌ای را در اختیار دانشمندان قرار داده است. محققان نشان داده‌اند موادی که از طریق شستشو و استفاده از محصولات آرایشی و بهداشتی دور ریخته می‌شوند، می‌توانند علاوه بر نابودی حیات دریایی، شبکه‌های غذایی طبیعی را تغییر دهند.

این مطالعه توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا انجام شده و بر آنچه به عنوان میکرو پلاستیک شناخته می‌شود و تکه‌های آن بزرگ‌تر از یک دانه برنج نیستند، تمرکز دارد. دانشمندان به طور خاص دو نوع میکرو پلاستیک را مورد بررسی قرار دادند، آنهایی که از طریق چرخه‌های شستشو به شکل الیاف پلی استر دور ریخته می‌شوند و از سال ۱۹۵۰ میلیون‌ها تن متریک از آنها وارد دریاها شده‌اند و دوم ریزدانه‌های پلی اتیلن موجود در محصولات آرایشی و بهداشتی.

مطالعات نشان داده‌اند که رودخانه‌های جهان روزانه میلیاردها ذره پلاستیکی را به اقیانوس‌ها منتقل می‌کنند. سه پاتوژنی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند عبارتند از توکسوپلاسما گوندی، کریپتوس پوریدیوم و ژیاردیا، که همگی خطرات زیادی برای حیات وحش و سلامت انسان دارند.

توکسوپلاسما گوندی از مدفوع گربه به دست می‌آید و باعث ایجاد توکسوپلاسموز در افراد می‌شود که منجر به تهدید سلامتی می‌شود. این انگل باعث مرگ سمورهای دریایی، دلفین‌ها و فوک‌ها شده است. در همین حال، هر دو انگل کریپتو و ژیاردیا به عنوان عامل بیماری‌های گوارشی شناخته شده‌اند و خطر مرگ کودکان خردسال و افراد دارای نقص ایمنی را تشدید می‌کنند.

پاتوژن‌ها با سوار شدن بر روی ذرات پلاستیکی، می‌توانند در سراسر اقیانوس به مناطقی بروند که در غیر این صورت هرگز نمی‌توانستند به آن‌ها برسند. اگر آنها به ذرات پاتوژن سنگین‌تری که غرق می‌شوند متصل شوند، می‌توانند راه خود را به سمت کف دریا نیز باز کنند و حیات انواع صدف‌ها را به خطر بیندازند.

بلعیدن و جذب این مواد خطرناک توسط آبزیان باعث اختلالات شناختی و بدنی در آبزیان و نیز رشد شدید میکروب‌ها شده و در آینده نزدیک حیات دریایی را به طور جدی به خطر می‌اندازد.