یک ایرانی به دنبال شکار اولین جرم بین ستاره‌ای

یک ایرانی به دنبال شکار اولین جرم بین ستاره‌ای

یک تیم از دانشگاه هاروارد امیدوار است تکه‌هایی از یک سنگ بین‌ستاره‌ای - معروف به CNEOS ۲۰۱۴-۰۱-۰۸ - را که در ۸ ژانویه ۲۰۱۴ به زمین برخورد کرد، بیابد. امیر سراج، اختر فیزیکدان دانشگاه هاروارد که رهبری این تیم را برعهده دارد می‌گوید چنین کشفی می‌تواند اولین تماس بشر با یک جرم خارج از منظومه شمسی باشد.

دانشمندان می‌گویند این جرم در اوایل سال ۲۰۱۴ در ۱۶۰ کیلومتری سواحل پاپوا گینه نو به جو زمین برخورد کرد و سپس به درون اقیانوس فرو رفت. در آن زمان امیر سراج با انجام یک مطالعه تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، منشا بین ستاره‌ای این جرم را تا ۹۹ درصد به اثبات رساند، اما تا سال ۲۰۲۲ که فرماندهی فضایی ایالات متحده این مطالعه را تایید کرد، جدی گرفته نشد. به هر حال، اکنون به نظر می‌رسد که CNEOS ۰۸-۰۱-۲۰۱۴ با عرض ۱.۵ فوت (۰.۵ متر) اولین جرم بین ستاره‌ای کشف شده در منظومه شمسی است.

امیر سراج، اختر فیزیکدان دانشگاه هاروارد

دانشمندان می‌گویند تصور می‌شود که CNEOS ۲۰۱۴-۰۱-۰۸ از منظومه ستاره‌ای دیگری باشد، زیرا با سرعت ۳۷.۲ مایل در ثانیه (۶۰ کیلومتر در ثانیه) نسبت به خورشید حرکت می‌کرد. سراج گفت: «در فاصله زمین از خورشید، هر جسمی که سریعتر از حدود ۴۲ کیلومتر در ثانیه (۲۶ مایل در ثانیه) حرکت می‌کند، در یک مسیر فرار نامحدود نسبت به خورشید قرار می‌گیرد. این بدان معناست که CNEOS ۲۰۱۴-۰۱-۰۸ به وضوح از حد مجاز سرعت برای اجرام محدود تجاوز کرده است [و]در طول مسیر با هیچ سیاره دیگری تلاقی نداشته است، بنابراین باید از خارج از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد

این دانشمندان اکنون یک پروژه ۱.۵ میلیون دلاری برای بیرون کشیدن شهاب سنگ از درون اقیانوس، با استفاده از یک آهن ربای بزرگ را در پیش گرفته است. سراج می‌گوید: «بیشتر شهاب سنگ‌ها حاوی آهن کافی هستند که به نوع آهنربایی که ما قصد داریم برای سفر‌های اقیانوسی استفاده کنیم می‌چسبند.» این آهن ربا توسط یک کشتی مخصوص با نام گالیله به منطقه کاوش برده خواهد شد. منطقه کاوش نیز در حدود ۱۸۶ مایلی (۳۰۰ کیلومتری) شمال جزیره مانوس در دریای بیسمارک در جنوب غربی اقیانوس آرام است.

بدست آوردن چنین جرم بین ستاره‌ای با این ابعاد می‌تواند به دانشمندان آگاهی‌های شگفت انگیزی در خصوص اسرار نهفته کیهان بدهد. تا پیش از این اخترشناسان تنها به غبار‌های بین ستاره‌ای دسترسی داشند که اغلب آن‌ها از طریق برنامه‌های کاوش فضایی بدست آمده است. سراج می‌گوید؛ تا پیش از این تنها راه دسترسی به اجرام بین ستاره ای، برنامه‌های فضایی بسیار گران قیمت بود که می‌تواند تا یک میلیارد دلار هزینه داشته باشد، اما هزینه اکتشاف در برنامه ما تنها ۱.۵ مییون دلار است که قطعاً برنامه ای بسیار مقرون به صرفه‌تر محسوب می‌شود.