سیل 123 سال پیش بوشهر
ادمین 2
در این روزهای گرم امرداد 1401 تقریباً همه ایران با سیلی ویرانگر دست به گریبان است. با تورقی در صفحات تاریخ می بینیم که این واقعه در صفحات جنوبی کشور چندان هم غیر مترقبه و غیر قابل پیش بینی نبوده است.
در یادداشت های روزانه “استانیسلاو دابیژا” کنسول روسیه در بوشهر که در سال 1899 در این شهر به سر می برده می خوانیم که: در 15 اوت 1899 برابر با 24 اَمرداد 1278 خورشیدی، سیل و توفانی عظیم در این شهر رخ داده است.
“دابیژا” در یادداشت هایش می نویسد: «شدت توفان و سیل به حدی بود که تمام خیابان های شهر را آب گرفته بود.» شدت کوبش موج دریا بدان حد بوده که کنسول وضعیت اقامتگاه خود در مقابل امواج دریا را چون قایقی در دریای توفانی وصف می کند. در نتیجه سیل و توفان تمام مغازه های بازار بوشهر را آب گرفته و تجار نمی توانستند برای نجات اموال خود به مغازه هایشان نزدیک شوند. توفان خسارت بسیاری را هم به کشتی ها و قایق های لنگر انداخته در ساحل و در دریا زده بود: «تعداد کشتی های غرق شده بیست و هفت کشتی است. در میان آن ها سه کشتی تجاری و دو کشتی کوچک مسافری انگلیسی به نام های آتویت و مایکل و یک کشتی تجاری فرانسوی به نام ژوزه و 11 کشتی عرب های ساکن جنوب خلیج فارس وجود داشته و از یازده کشتی، چهار کشتی متعلق به بازرگان فعال در بوشهر است.»
او در یادداشت خود نام مالکان این چهار کشتی ایرانی غرق شده را بدین صورت ذکر می کند: کشتی امیر آتش متعلق به میرزا بوعلی کازرونی، کشتی آفتاب از اموال حاج رضا گناوه ای و دو کشتی هم متعلق به حاج میرزا حسن کنارکی بوده است.
علاوه بر تجار، دیگر ساکنان شهر نیز از آسیب سیل بی بهره نماندند. طبق یادداشت های کنسول روس، به دلیل آب گرفتگی خیابان ها و مغازه ها، نانوایی ها نمی توانستند نان مورد نیاز مردم را تأمین کنند. همچنین مسدود شدن راههای ارتباطی شهر با دیگر مناطق نیز مانع ورود مواد غذایی به شهر می شد که در نتیجه این وضعیت، کمبود آذوقه در شهر به وجود آمد. به دستور فرمانروای وقت، چند انبار مواد غذایی که از آسیب سیل در امان مانده بودند در اختیار حکمرانی قرار گرفت تا مواد غذایی را بین مردم تقسیم نمایند.
